لقمه حلال و لقمه حرام

بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق علیه السلام می فرمایند: کسب حرام ، در نسل انسان آشکار می شود¹.

مشک را پر کرد، دید سیبی بر آب روان است، گرفت و اولین گاز را به سیب زد. با خود گفت: قطعا این سیب مالک داشته ؛ بی اجازه او چرا تصرف کردم؟

حرکت کرد، مسیر آب را گرفت به بالا، رفت تا رسید به جاییکه آب از باغی که درخت سیب داشت بیرون می آمد. به صاحب باغ گفت: سیبی که بر آب روان بود را خوردم.

_از من راضی می شوی؟

_ابدا راضی نیستم.

_قیمتش را می دهم

_راضی نمی شوم

_حاضرم کارگری تو را بکنم تا راضی شوی

صاحب باغ گفت: من به یک شرط از تو راضی می شوم و آن اینکه دختری دارم کور و کچل و لال و گنگ و مفلوج از پا. اگر حاضری با او ازدواج کنی من از تو راضی می شوم.

صیغه عقد جاری شد. جوان وارد اتاق شد. در گوشه ی اتاق دختری دید که از زیبایی مانند حورالعین بود ، سریع از اتاق خارج شد و به نزد پدر دختر رفت و گفت: دختری که به من گفتی این نیست. پدر گفت: این همان است ، چون دیدم جدیت داشتی که رضایت بگیری برای خوردن یک سیب و من مدت ها انتظار داشتم که این دختر را به شخصی مثل شما شوهر دهم.

اما گفتم کور است یعنی هنوز چشمش نامحرم را ندیده و گفتم کچل است یعنی مویش را نامحرم ندیده و گفتم لال است یعنی با مرد بیگانه سخن نگفته و گفتم مفلوج است از پا یعنی تنها از خانه بیرون نرفته.

از این وصلت مقدس شخصی به دنیا آمد که جزء بزرگترین مراجع تقلید شد. کسی که امام زمان علیه السلام به دیدنش می آمد. کسی که بین مردم معروف بود به حضرت آیت الله العظمی مقدس اردبیلی

امام صادق علیه السلام می فرمایند: هرکس بخواهد دعایش مستجاب شود ، باید کسب خود را حلال کند و حق مردم را بپردازد.
دعای هیچ بنده ای که مال حرام در شکمش باشد یا حق کسی بر گردنش باشد،به درگاه خدا بالا نمیرود².

منابع:

1/ کافی، ج 9، ص 680، باب المکاسب الحرام: کسب الحرام یبین فی الذریة

2/بحارالانوار،ج93،ص 321