هفته دفاع مقدس
بسم الله الرحمن الرحیم
31 شهریور ماه ، روز آغاز جنگ تحمیلی بر علیه ایران، به نام هفته ی دفاع مقدس نامگذاری شده.
دفاعی به واقع مقدس که با رشادت ها و ازخودگذشتگی های جوانان این مرز و بوم شکل گرفت و هشت سال ادامه پیدا کرد. چه فرماندهان بزرگی که در این راه مقدس جان با ارزش خود را از دست دادند، چه مادرهایی که فرزندان نوجوان خود را فدای اسلام کردند، چه خانواده هایی که همسران غیور خود را با افتخار تقدیم اسلام کردند و به خاطر زمین نخوردن نظام تازه تاسیس اسلامی گله و شکایتی نکردند. با وجود اینکه هم از نظر روحی و هم از نظر مادی بزرگترین ضربه ها را تجربه کردند.
واقعا ما مدیون و شرمنده ی خانواده های شهدا هستیم.
اما امان از بعضی بی انصافی ها....
هیچوقت فراموش نمیکنم. در جمعی بودیم که یکی از مهمان ها(که فرزند شهید بود) داشت درباره ی رشته ی تحصیلی خود اطلاعاتی به دیگران می داد که یکی دو نفر شروع به پرسیدن رتبه و نظر دادن کردند. بعد از کلی بحث کردن با اون فرزند شهید یکی به دیگری اشاره کرد که باهاش بحث نکن سهمیه ایه... من تو اون لحظه دوست داشتم زمین دهن باز کنه و برم توش... آخه مگه میشه یه عده اینقدر نادون باشن؟
آیا ما حاضریم که پدر و یا عزیزانمون رو از دست بدیم و به جاش بهمون سهمیه ی دانشگاه تعلق بگیره؟! اون افراد از جان خودشون گذشتند به خاطر اینکه ما در امنیت و آسایش زندگی کنیم اما برخی از ما حتی حاضر نیستیم از کوچکترین مادیات خودمون بگذریم ...
با ورود به فضاهای مجازی این درد رو بیشتر حس می کنم وقتی برخی افراد در مورد شهدای مدافع حرم و دروغ هایی که در مورد حقوق های میلیونی اونها صحبت میکنن. گاهی به بعضی هاشون باید گفت خب اگه فکر میکنی اینهمه میتونی حقوق بگیری راه که بازه الان میتونی بری و ثبت نام کنی و وقتی کشته شدی خونواده ت از این مزایا استفاده کنن...
البته انسان های قدرشناس هم کم نیستند. گروهی درست شده به نام حامیان مدافع حرم که خونواده های مدافع حرمی رو که از نظر مالی خیلی ضعیف هستن رو تحت پوشش گرفتن و در حد توان بهشون کمک می کنن.
ان شاالله که بتونیم از افراد قدر شناس باشیم.
