مذاکره امام حسین علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

این روزها برخی در توجیه رفتارهای اشتباهشون در مقابل قدرت های استکباری جهان، حرف هایی می زنند که موجب تعجب همه می شود. مثلا از قیام امام حسین علیه السلام درس مذاکره می گیرند! و تأسف بارتر از این صحبت ها افرادی هستند که چشم بسته و بدون هیچ تفکری این حرف ها را می پذیرند و به دفاع از آن ها می پردازند.

آیا اگر امام حسین علیه السلام قصد مذاکره داشتند با هفتاد و دو نفر تا آخرین قطره ی خون می جنگیدند؟ آیا اگر قصد مذاکره داشتند، بیعت را نمی پذیرفتند تا زن و بچه هایشان در دست آن حرامیان گرفتار نشوند؟

اگر بخواهیم با دشمن مذاکره کنیم باید ذلت را بپذیریم، در حالیکه تا به حال در اوج قدرت بودیم. امام حسین علیه السلام با ایستادن در مقابل یزید به قدرتمندترین حاکم آن زمان نه گفتند، شاید در ظاهر شکست خوردند اما در واقع پیروز میدان مکتب ایشان بود که هنوز هم بعد از هزار و اندی سال زنده و پابرجا هستند و نور افشانی می کنند.

ان شاالله که همیشه در راه امام حسین علیه السلام گام برداریم و حتی به اندازه ی ذره ای هم از آن منحرف نشویم.

برای مطالعه بیشتر درباره مذاکره در کربلا اینجا را مطالعه فرمایید.

چرا حسین علیه السلام کشته شد؟

بسم الله الرحمن الرحیم

چه اتفاقی افتاد که مسلمین زمان پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم پنجاه سال بعد از ایشان، نوه ی آن حضرت که کسی در پاکی و درستکاریش شک نداشت را با آن وضع فجیع کشتند؟

مگر نماز و قرآن نمی خواندند؟

پس چرا عاقبت بخیر نشدند؟

چرا داعش های زمان ما نماز می خوانند اما مظلومین را می کشند و تکبیر می گویند؟

این افراد، ولایت را درک نکردند. اولین مرتبه ی ورود به ولایت، حبّ است. این حبّ باید زمینه ساز شناخت ولایت باشد.

وقتی ما زیارت عاشورا می خوانیم نباید فکر کنیم که تمام شد و ما وظیفه خود را انجام دادیم، اینجا تازه ابتدای مسیر است. از این مرحله تازه ما باید مطالعه را بیشتر کنیم و بحث های علمی را بیشتر کنیم تا به امام علیه السلام معرفت پیدا کنیم و آن چیزی بشویم که امام میخواهند.

هر کاری بخواهیم انجام بدهیم باید معیار ما رضایتمندی امام علیه السلام باشد. با ایشان بسنجیم ببینیم اگر امام الان روبروی ما بودند این کار را انجام می دادیم یا نه؟

خب لازمه ی این حرکت این است که امام را خوب شناخته باشیم. اگر امام را خوب نشناسیم کار ما به تحریف ایشان می رسد و استفاده های ابزاری از ایشان می کنند. مثلا اگر نیاز باشد از امام حسین و کربلا درس مذاکره می گیرند! یا اگر لازم بدانند می گویند حتما امام حسین علیه السلام هم با عمر سعد دست داده!

ان شاالله که معرفتمون رو نسبت به امام تقویت کنیم و بتونیم در پیچ های تاریخی و حساس بهترین عملکرد و مناسب ترین موضع گیری رو داشته باشیم.

پاسخ به یک شبهه

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از شبهاتی که این روزها مطرح می شود، این است که: امام حسین علیه السلام چرا خودکشی کردند در حالیکه می دانستند قرار است کشته شوند؟

این شبهه پاسخ های زیادی دارد که اینجا فقط از جنبه ی تاریخی به آن پرداخته می شود.

یکی از پاسخ هایی که می توان به این شبهه داد این است که امام علیه السلام که برای جنگ نرفتند، ایشان به دعوت کوفیان به سمت کوفه حرکت کردند. شیخ عباس قمی تعداد نامه های نوشته شده برای امام حسین علیه السلام را 12 هزار نامه می دانند¹.
 وقتی در کربلا سپاه دشمن راه را بر روی ایشان بستند، امام علیه السلام فرمودند اجازه دهید تا من به حجاز برگردم اما دشمن به ایشان اجازه ندادند².

دلیل دیگر این است که اگر ایشان به قصد کشته شدن آمده بودند که با زن و بچه به این سفر چر خطر نمی رفتند.

حتی ایشان نمی خواستند که شروع کننده ی جنگ باشند و روز نهم را از لشگر دشمن فرصت گرفتند³ و حتی شروع کننده ی جنگ هم سپاه دشمن بودند⁴.

منابع:

1.قمی، منتهی الآمال، ج۱، ص۵۶۶.

2.تاریخ طبرى 5/410.

3.لطبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۱۷؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۹۱ و ابن اثیر، علی بن ابی الکرم؛ الکامل فی التاریخ، ص57

4.منتهى الامال ، ج 1، ص 349

ایثارگران کربلا

بسم الله الرحمن الرحیم


کربلا صحنه ی تقابل زشتی ها و زیبایی ها در حد اعلای آنها است.
در یک طرف افرادی دنیاپرست و ملعون که پشت امام زمانشان را خالی کردند و در جبهه ی دشمن قرار گرفتند و در طرف دیگر افرادی دین دار و عاشق که به خاطر یاری دین خدا و محبت ولیّ خدا از جان و مال و خانواده گذشتند اما حاضر به فرار و تنها گذاشتن امام نشدند.
افرادی که میتوانستند مثل بقیه ی سیاه لشکر دشمن با پذیرفتن امان نامه ی دشمن جان خود را نجات دهند اما مرگ را به سخت ترین شکل ممکن برای خود به جان خریدند و حاضر به اسارت خانواده ی خود شدند، اما از یاری امام زمان خود دست نکشیدند. 
به نظرتون ما چقدر پای دین خدا ایستاده ایم؟
چقدر مقابل شبهات ایجاد شده می ایستیم؟
چقدر حاضریم از خودگذشتگی و ایثار کنیم؟
چقدر به یاران امام حسین علیه السلام شبیهیم؟
ان شاالله که بتونیم شبیه یاران امام حسین علیه السلام آزاده و ایثارگر باشیم و به وقت یاری امام زمانمون تنهاش نگذاریم.

مهرورزی نسبت به امام چگونه است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

روایت خیلی زیبایی از رسول گرامی _{صلی الله علیه و آله} نقل شده که فرمودند: هر کس گروهى را دوست بدارد( و نسبت به آنان مهرورزى کند) خدا او را در زمره آنان محشور خواهد کرد¹.

ما شیعیان که اینقدر امامان _{علیهم السلام} رو دوست داریم، وظایفی هم نسبت به اون ها داریم. این دوست داشتن تنها کفایت نمیکند. مهرورزی نسبت به امامان چگونه باید باشد؟

حضرت علی _{علیه السلام} می فرماید: مودت، آن گونه محبتی است که از آن، قرابت و نزدیک بودن به دست آید.²

اگر محبت ما نسبت به امامان علیهم السلام هم طبق این فرموده ی امیرالمومنین _{علیه السلام} باشد، همه ی رفتارها را با معیار آن حضرات میسنجیم و بعد انجام می دهیم. شیعیان واقعی این گونه اند و راه سعادت ما نیز جز این نیست.

ان شاالله که توفیق داشته باشیم که جزء شیعیان واقعی امام حسین _{علیه السلام} باشیم.

منبع:

1. نهج الفصاحه، ص 609:  مَن أحبَّ قَوماً حَشَرَهُ اللّه ُ فِى زُمرَتِهِم

2. بحارالانوار، ج74، ص 165

چرا به هیات برویم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

معمولا وقتی محرم شروع میشه یا حتی از قبل شروع شدن محرم برنامه ریزی می کنیم برای هیات رفتن. مثل کار واجبی که انجام ندادن آن موجب ضرر می شود.

اما آیا این هیات رفتن ها اهمیت ویژه ای هم دارد یا برای ما بصورت یک عادت شده؟

امام رضا علیه السلام فرمود: هر گاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت، روز دهم محرم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود¹

این عزاداری ها سیره امامان معصوم علیهم السلام است، و ویژگی های زیادی دارند.

مجالس عزاداری باید مایه رشد و تعالی در معرفت و محبت ما نسبت به امام حسین علیه السلام و راه ایشان باشد. این معرفت بعد از اینکه با جان ما آمیخته شود تبدیل به ایمانی می شود که سبب حرکت ما می شود. و این حرکات خیلی با عظمت و مهم هستند. دشمن از چنین جلساتی همیشه احساس خطر می کند؛ چرا که سبب استفاده صحیح از نیروی جوانی جوانان می شود.

ان شاالله که همیشه در راه امام حسین علیه السلام باشیم و حسینی عمل کنیم.

منبع:

1.امالی صدوق، ص111 :

کان ابی اذا دخل شهر المحرم لا یری ضاحکا و کانت الکابة تغلب علیه حتی یمضی منه عشرة ایام، فاذا کان الیوم العاشر کان ذلک الیوم یوم مصیبته و حزنه و بکائه...

111

محرم و صفر دلیل زنده ماندن اسلام

بسم الله الرحمن الرحیم

برای اینکه در بزنگاه ها، در دام شیطان نیفتیم باید دشمنان را بشناسیم. نباید فریب چهره ی بزک شده ی دشمنان را بخوریم.

دشمن هیچگاه برای ما دلسوزی نمیکند بلکه همیشه منتظر فرصت است که از هر راه ممکن به ما ضربه بزند. اما دشمن ما باهوش است، می داند در میدان مبارزه با روحیه ی شهادت طلبی و ایثاری که از مکتب عاشورا به ما رسیده ، کاری از پیش نمی برد پس عزم خود را جزم میکند تا از راههای دیگر به ما هجوم بیاورد. گاهی با ایجاد رعب و وحشت در دل برخی مسئولین، گاهی با تغییر ذائقه ی مردم از روحیه ی انقلابی و ساده زیستی به سمت تجملات و غرب گرایی و گاهی با دیش هایی بزرگ بر پشت بام خانه ها که همه ی اعتقادات جوانان را نشانه می روند و سعی میکنند ذائقه ی اسلامی آن ها را کاملا عوض کنند.
برعکس برخی از ما که همه را متهم به توهم توطئه میکنند ، دشمن خوب میداند چه می کند. آن ها خود را خیرخواه ما نشان می دهند تا وقتی به آن ها اعتماد کردیم، به راحتی نیات پلید خود را اجرا نمایند.


اما دشمن این جمله تاریخی امام بزرگوار امت را نمی فهمد که فرمودند: "این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است¹". شاید از دلایلی که امام این صحبت را فرمودند این بوده باشد که مردم در ایام عزاداری برای سید الشهدا علیه السلام موقع سخنرانی با احکام الهی و هدف از قیام امام و ... آشنا می شوند و با مداحی ها هم بر محبت و ارادت آن ها به امام علیه السلام افزوده می شود.
دشمن هرقدر هم که تلاش کند نمیتواند محبت ائمه اطهار علیهم السلام را از دل مردم بیرون کند. پس بهتر است تلاش کنیم تا بهتر دشمنان را بشناسیم تا در دام های آن ها گرفتار نشویم.
ان شاالله که این محرم آخرین محرم دوران غیبت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد.

منبع:
1.صحیفه امام خمینی؛ ج15؛ ص330 | جماران؛ 4 آبان 1360

اشتباهات ما را به پای دین ننویسید

بسم الله الرحمن الرحیم

دیروز با یکی از دوستان مشغول صحبت بودم که شروع کرد به گلایه کردن از قشر به ظاهر مذهبی. میگفت طرف پیرهن مشکی برای امام حسین علیه السلام پوشیده و صدای مداحی ضبطش رو بلند کرده اما خیلی راحت بقیه پول کرایه رو نمیده یا اینکه گرون تر از حد معمول پول می گیره یا اینکه اصلا اخلاق ندارند و با مردم درگیر میشن یا موردهای مشابه و می گفت اینا برن یکمی سیره امام حسین علیه السلام رو مطالعه کنند اصلا لازم نیست مشکی بپوشن و...

راستش رو بخوام بگم خیلی ناراحت شدم؛ گاهی رفتارهای نادرست ما باعث بدبین شدن افراد به دین میشه. باید طوری روی خودمون کار کنیم که وقتی مردم ما رو می بینند جذب دین بشن نه اینکه اولین جمله ای که به ذهنشون برسه این باشه که: همه ی مذهبی ها همینطوری هستن.

البته اکثر افراد مومن و مقید، انسان های پاک و بسیار خوبی هستند اما برخی افراد که ظاهری مذهبی دارند اما اعقاد قوی ندارند، خیلی به چشم می آیند. مخصوصا که خیلی ها منتظر هستند که از مذهبی ها ایراد بگیرند و همه چیز را به پای دین آن ها بنویسند.

یکی از بهترین دروسی که از قیام امام حسین علیه السلام میتوان گرفت این است آن حضرت، عبودیت را به حدّ اعلای آن به رخ همه کشیدند. ایشان از جان و امنیت خود و تمام خانواده ی خود گذشتند و همه را به زیباترین وجه ممکن در راه خدا فدا کردند.

اگر از قیام عاشورا همین پاگذاشتن روی نفس را بیاموزیم برای دنیا و آخرتمون کافی است.

بهتره که تو این ماه محرم تمام تلاش خودمون رو بکنیم تا بهتر روی سیره و زندگی امام حسین علیه السلام تمرکز کنیم و خودمون رو شبیه به ایشون کنیم تا کسی نتونه به خاطر اشتباهات ما به دینمون ایراد بگیره.

آیا ما حسینی هستیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

هر سال نزدیک محرم پیام هایی در فضاهای مجازی منتظر میشه و مبلغی که به کوفیان داده شد تا در جنگ علیه امام حسین علیه السلام شرکت کنند رو معادل رقمی بسیار بالا برای امروز اعلام می کنند و می پرسند اگر شما جای کوفیان بودید کدام راه را انتخاب می کردید؟

گاهی واقعا به فکر میرم که اگر امام زمان علیه السلام ظهور کنند و ندای هل من ناصر ینصرنی سر بدهند و در مقابل، شیطان صفتان امروز اون همه پول بین مردم پخش کنند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

آیا ما مثل یاران امام حسین علیه السلام انقدر بریده از دنیا هستیم که به راحتی قید دنیا را بزنیم و فقط به دنبال ظهور منجی عالم باشیم؟ یا در جبهه ی مقابل قرار می گیریم و همه چیز را فدای دنیا دوستی و دنیا طلبی خود می کنیم؟

آیا به این مرحله از رشد و کمال رسیده ایم که بدانیم قیام عاشورا برای ما درس های زیادی را در برداشته یا اینکه از عاشورا فقط به مشکی پوشیدن و سینه زدن اکتفا کرده ایم؟

برای اینکه حسینی باشیم، باید در کنار مشکی پوشیدن و سینه زدن خود را شبیه به یاران امام حسین علیه السلام کنیم. یکی از ویژگی های یاران خالص امام علیه السلام این بود که خود را وقف دین خدا کردند. یعنی برای حفظ دین خدا هیچ بهانه ای نیاوردند و خالصانه جان خود را فدا کردند تا با خون خود درخت دین را آبیاری کنند.

درست است که برای اشک بر حسین علیه السلام انواع ثواب ها را ذکر کرده اند مثلا امام صادق علیه السلام فرموده اند:
براى هر چیزى ثوابى معین است جز اشکى که براى ما ریخته مى ‏شود . ( که ثواب آن با خداست )¹

اما این اشک ها باید مقدمه ای باشد برای تفکر در فلسفه ی این نهضت و ادامه دادن آن.

ان شاالله که ما هم جزء حسینیان باشیم و بعد از اتمام محرم تغییرات را در خودمون احساس کنیم.

منبع:

1. الکسیر العبادات فى اسرار الشهادات ص 99

با امام حسین علیه السلام تا کجا؟

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از سوال هایی که گاهی برای ما پیش میاد این هست که ما تا کجا با امام حسین علیه السلام همراهی می کنیم؟ آیا مثل شهدا طوری در جهاد اکبر بر نفسمون پیروز شدیم که دیگر به راحتی در میدان نبرد از جان خود می گذریم؟ آیا واقعا تا پای جان برای امام علیه السلام ایستاده ایم؟

برای پاسخ دادن به این سوال باید به نفس خود مراجعه کنیم، اگر واقعا در خفا هم حسینی زندگی می کنیم و فقط رضایت مولا برای ما مهم است که خوشا به سعادت ما.

اما اگر فقط در ظاهر از آقا دم می زنیم و در باطن به راحتی به وسوسه های شیطان لبیک می گوییم باید بیشتر بر روی نفس خودمون کار کنیم. باید نفسمون رو تربیت کنیم تا به راحتی گرفتار وسوسه ها نشود.

اتفاقا گاهی هم خیلی راحت گرفتار نمی شویم، اما دشمن هم دشمن قَدَری است ، تمامی نقاط ضعف ما را می شناسد.

باید خود را تقویت کنیم. دعاها را مثل داروهای تقویتی در وجودمون تزریق کنیم و با آن ها اُنس بگیریم. در کنار این داروهای تقویتی باید تمرین ولایتمداری کنیم.

امتحانی که برای خیلی از افراد شاخص جامعه افتاد و برخی قبول شدند و برخی هم با وضعیت بدی در این امتحان شکست خوردند.

اگر در مقابل نایب امام عصر قد علم کنیم، نباید انتظار داشته باشیم که به ندای امام معصوم علیه السلام لبیک بگوییم.

ان شاالله که ما از کسانی نباشیم که از امتحان ولایتمداری سرشکسته بیرون بیاییم.

قلب شما چگونه است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

تصمیم داشتم از امروز شروع کنم و درباره ی محرم بنویسم. اما حدیث بسیار زیبایی دیدم که دلم نیومد ازش بگذرم. می تونیم همین حدیثم ربط بدیم به امام حسین علیه السلام.

روایت از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که فرمودند:

قلب ها سه گونه اند: 1-قلبی که مشغول و وابسته به دنیا است.2- قلبی که مشغول به تنعّمات اخروی است.3- قلبی که وابسته به مولا است. اما آن قلبی که سرگرم و وابسته به دنیا است،‌ همیشه دچار سختی و گرفتاری است. و آن قلبی که وابسته به تنعّمات اخروی است ‌به درجات و مراتب بالایی می­رسد. و قلبی که دل‏بسته به مولا (خدا) است، هم دنیا دارد، ‌هم آخرت را دارد و هم خدا را دارد¹.

قلب هایی که وابسته به دنیا هستند معمولا آرامش ندارند چون ویژگی دنیا ناپایداری هست و تنعمات اون هم دائمی نیستند ، دائما پایین و بالا دارد و خیلی نمیشه روش حساب کرد. چون در دنیا به هر چیزی که می رسند بازهم از لذت آن سرخوش نمی شوند و دائما به دنبال بیشتر و بهتر هستند.

اما کسانی که دلبسته آخرت هستند، همه ی کارهای خود را به نیت الهی انجام می دهند پس از گرفتاری های دنیا نارحتی به خود راه نمی دهند چون هدف دیگری دارند.

و اما از همه ی این مقام ها بالاتر ، آن قلبی است که به خدا دلبسته است. این قلب هم دنیا را دارد و هم آخرت را چرا؟ چون در همه جا خدا را دارد. چون دلبسته دنیا نیست که شدت و ضعف دنیا اذیتش کند پس از همین ابتداییات زندگی هم لذت می برد. مثلا کسی را میشناسم که بشدت در مادیات غرق شده با اینکه از نظر مالی عالی هست اما چون دائم خودش را با دیگران مقایسه می کند هیچوقت از چیزی راضی نیست در حالیکه فردی که قانع است از زندگی نهایت لذت را می برد و هم نیت قرب الهی دارد و خدا را شکر می کند.

فردی که دلبسته ی خداست از بلاها فرار نمی کند بلکه خود را تسلیم اوامر الهی می بیند مثل امام حسین علیه السلام که در اوج سختی و مصیبت فرمود: الهی رضا بقضائک و تسلیما لامرک و لا معبود سواک یا غیاث المستغیثین²

منابع:

1. تحریر المواعظ العددیه،صفحه 245: اَلْقَلبُ ثَلاثَهُ اَنْوَاعٍ: قَلْبٌ مَشْغولٌ بِالدُّنْیَا وَ قَلْبٌ مَشْغولٌ بِالْعُقْبَی وَ قَلْبٌ مَشْغولٌ بِالْمَوْلَی.وَ اَمَّا الْقَلْبُ الْمَشْغولُ بِالدُّنْیَا لَهُ الشِّدَّهُ وَ الْبَلاءُ وَ اَمَّا الْقَلْبُ الْمَشْغولُ بِالْعُقْبَی فَلَهُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَی وَ اَمَّا الْقَلْبُ الْمَشْغولُ بِالْمَوْلَی فَلَهُ الدُّنْیَا وَ الْعُقْبَی وَ الْمَوْلَی

2.مقتل الحسین مقرم، ص 753

مهمترین درس مباهله چیست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

داستان مباهله چه بود؟ عده ای از مسیحیان در مقابل پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ادعای برحق بودن، کردند. وقتی هیچ طرفی از موضع خود کوتاه نیامد، قرار بر این شد که دو طرف به محلی بروند و یکدیگر را نفرین کنند و آن کسی که بر حق نبود مورد غضب الهی قرار گیرد. طرف مسیحی با لشکری بزرگ آمد اما دید که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله با اعضای خانواده ش آمده ¹و ...

حالا مهمترین ویژگی این داستان چیست؟ ویژگی های خاص اهلبیت علیهم السلام؟

بله این هم دخیل است، اما به نظر من مهمترین ویژگی نیست. بلکه مهمترین ویژگی این بود که آنها باور داشتند که اهل حق هستند. و می خواستند به ما بگویند اگر واقعا باور داشته باشید که اهل حق هستید، خدا شما را همراهی خواهد کرد.

همانطور که هم درمورد انقلاب اسلامی، دیدیم که مردم با دست خالی و فقط با تظاهرات توانستند شاه ظالم مملکت را از کشور خارج کنند یا اینکه اول انقلاب با کمترین امکانات توانستند، در مقابل همه ی دنیا بایستند و 8 سال مقاومت جانانه کنند. در صورتی که ما، هم تحریم بودیم و هم کل دنیا در مقابل ما ایستاده بودند اما ایمان داشتیم که اهل حق هستیم و خدا ما را در راه حق تنها نخواهد گذاشت.

 اگر این روزها هم به جای اینکه از آمریکا بترسیم و همه چیز را به مذاکره با آمریکا گره بزنیم، در مقابل طاغوت زمانه می ایستادیم و در موضع قدرت قرار می گرفتیم و هر مسأله ای را به راحتی قبول نمی کردیم، وضعیت بهتر از این می بود.

کاش در همه ی زمینه ها باور کنیم که دست خدا بالاتر از همه چیز است².

این یک شعار نیست کاش داستان های قرآنی را باور داشته باشیم.

منابع:

1.سوره آل عمران ، آیه 61: فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ

2.سوره فتح، آیه 10: یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ

نورٌ علی نور

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی دنبال یه راهی می گردیم تا به خدا نزدیک بشیم. راهی که هم اسون باشه و هم دائمی.

یکی از بهترین این راه ها دائم الوضو بودن هست. فواید و ثواب هایی که برای وضو در روایات و کلام بزرگان اومده بسیار زیاد است.
امام رضا علیه السلام هم درباره فلسفه واجب شدن وضو فرموده اند: خداوند سبحان امر به وضو کرده تا اینکه انسان وقتی در پیشگاه خداوند برای مناجات حق تعالی قرار می گیرد، طاهر و پاکیزه گردد و مطیع دستورات او باشد و همچنین به وسیله وضو انسان را از پلیدی ها و نجاسات پاک می گردد، و نیز به سبب وضو، سستی و چرت از بین می رود و قلب برای نماز و حضور نزد حق تعالی پاک خواهد گشت¹.

شاید یکی از مهمترین دلایلی که به دائم الوضو بودن تاکید شده، این باشد که وقتی انسان دائما وضو داشته باشد و به محض باطل شدن وضو دوباره شروع به وضو گرفتن کند، دائما به یاد خدا می افتد و برای انجام هرکاری نیت الهی میکند.
حضرت  محمّد مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: اگر می توانی که در تمام شبانه روز با وضو باشی این کار را بکن که اگر در حال طهارت بمیری، شهید از دنیا رفته ای².

در روایتی از وضوی بر وضو تعبیر به نورٌ علی نور شده. و همه ی این احادیث تاکید بر این نکته دارند که ظاهر بر باطن تاثیر دارد. اگر دائما وضو بگیریم و سعی در طهارت جسم داشته باشیم این طهات باعث طهارت روح ما هم خواهد شد.

منابع:

1. عیون اخبار الرضا (ع) : ج 2، ص 104: « انما امر بالوضوء لیکون العبد طاهراً اذا قام بین یدی الجبّار عند مناجاته ایّاه، مطیعا له فیها امره، تقیاً من الادناس و النجاسة، فیه من ذهاب الکسل و طرد النّعاس و تزکیة الفوار للقیام بین یدی الجبّار.»

2. العاملی، وسایل ‏الشیعه،1374، ج 1؛ ص 383

الّا عباد الله المخلَصین

بسم الله الرحمن الرحیم

شیطان دشمن قسم خورده ی انسان¹ است که از هیچ تلاشی برای نابودی اعمال ما فروگذار نمیکند. برای هر کسی هم از راهی وارد می شود. برای کسی که پایبندی زیادی به دین ندارد هر روز معصیت جدیدتر و عادی تر نشان دادن گناه ها و برای کسانی که دین دار هستند هم از راه دین، دام می گشاید. 

به اندازه عمر بشر هم تجربه دارد و می داند که چه کند تا افراد را به راحتی به قعر جهنم بفرسند.

اما چه کسانی از خطوات شیطان در امان هستند؟

خود شیطان وقتی که قسم میخورد که همه ی انسان ها را گمراه کند عده ای را استثنا کرد. ویژگی آن عده چه بود که از شرّ شیطان در امان هستند؟           

آیا فقط پیامبران هستند که معصوم و از گزند شیطان در امان هستند؟

نه

شیطان گفت من فقط بر مخلَصین راهی ندارم².

اما اخلاص چیست؟ اخلاص به این معنی است که انگیزه انجام تمام کارها فقط خدا باشد و بس.

البته اخلاص هم مراتب گوناگونی دارد که فعلا مورد بحث ما نیست.

بحث من این است که آیا ما میتوانیم مخلَص باشیم؟ کار سختی نیست فقط باید تمرین کنیم که همه ی کارهامون رو به نیت الهی انجام بدهیم.

اگر اخلاص در کارها برای ما ملکه شود کم کم به مراحل بالاتر آن می رویم و به درجات مخلَصین می رسیم و دیگر شیطان راهی بر ما نخواهد داشت.

ان شاالله که از همین حالا نیت کنیم که تمامی افعالمون رو مخلصانه برای خدا انجام دهیم.

منابع:

1. سوره مبارکه ص، آیه 82: فبعزتک لاغوینّهم اجمعین

2.همان، آیه 83: إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ

خدایا شکرت

بسم الله الرحمن الرحیم

بعضی افراد هستند با اینکه مشکلات زیادی در زندگی هاشون وجود داره، اما همیشه راضی و شکرگزار خداوند هستند. در حقیقت نیمه ی پر لیوان را می بینند. مثلا اگر مشکلات عدیده ی اقتصادی گریبان آن ها را گرفته اما از اینکه خانواده ی خوبی دارند، راضی و سپاسگزار هستند یا چون از نعمت سلامتی بهره مند هستند دائما در حال شکر خدا هستند. اما بر عکس این افراد عده ای هستند که دائما در حال اعلام نارضایتی و شکایت از زمین و زمان هستند. معمولا این افراد نکات مثبت و بی نظیر ندگی هاشون رو ندیده می گیرند و فقط از قسمت هایی که کمی دچار نقصان هستند شکایت می کنند.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
کم ترین سپاسگزارى، این است که انسان نعمت را (مستقیما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نیز به آنچه خداوند عطایش کرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتکب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسیله مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد¹.

سپاسگزاری از اخلاق نیکویی است که همیشه ملت ما به آن افتخار می کرده. همانطور که در دیباچه ی گلستان هم جناب سعدی به زیبایی بیان فرموده اند که: ...پس در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شکرى واجب.
از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش بدر آید.²

از ویژگی های انسان های شکرگزار، آرامش آنهاست. این افراد به خاطر داشتن دید وسیع دائما خود را ناراحت نمی کنند و حرص نمی خورند بلکه از هر چیزی فقط زیبایی های آن را می بینند و همیشه شاد و راحت به زندگی خود ادامه می دهند. همچنین از اجر و بهره های این صفت خوب هم در آخرت بهره مند خواهند شد.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
سیرِ سپاسگزار اجرش همانند روزه دارى است که براى خدا روزه مى گیرد ، تندرستِ سپاسگزار همانند آن اجرى را دارد که بیمارِ شکیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد که تنگدست قانع³ .

ان شاالله که همیشه بتونیم از شاکرین باشیم.

منابع:

1.شرح مصباح الشریعه(ترجمه گیلانی) ص 61: أدنَى الشُّکرِ رُؤیَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه  مِن غَیرِ عِلَّةٍ یَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ و الرِّضا بِما اُعطىَ و ألاّ تَعصیَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىءٍ مِن أمرِهِ و نَهیِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ 

2.مقدمه ی گلستان سعدی

3.کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 94 ، ح1 : اَلطّاعِمُ الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ الصائمِ المُحتَسِبِ ، و المُعافَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المُبتَلَى الصّابِرِ ، و المُعطَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المَحرومِ القانِعِ                                

هفته دفاع مقدس

بسم الله الرحمن الرحیم

31 شهریور ماه ، روز آغاز جنگ تحمیلی بر علیه ایران، به نام هفته ی دفاع مقدس نامگذاری شده.

دفاعی به واقع مقدس که با رشادت ها و ازخودگذشتگی های جوانان این مرز و بوم شکل گرفت و هشت سال ادامه پیدا کرد. چه فرماندهان بزرگی که در این راه مقدس جان با ارزش خود را از دست دادند، چه مادرهایی که فرزندان نوجوان خود را فدای اسلام کردند، چه خانواده هایی که همسران غیور خود را با افتخار تقدیم اسلام کردند و به خاطر زمین نخوردن نظام تازه تاسیس اسلامی گله و شکایتی نکردند. با وجود اینکه هم از نظر روحی و هم از نظر مادی بزرگترین ضربه ها را تجربه کردند.

واقعا ما مدیون و شرمنده ی خانواده های شهدا هستیم.

اما امان از بعضی بی انصافی ها....

هیچوقت فراموش نمیکنم. در جمعی بودیم که یکی از مهمان ها(که فرزند شهید بود) داشت درباره ی رشته ی تحصیلی خود اطلاعاتی به دیگران می داد که یکی دو نفر شروع به پرسیدن رتبه و نظر دادن کردند. بعد از کلی بحث کردن با اون فرزند شهید یکی به دیگری اشاره کرد که باهاش بحث نکن سهمیه ایه... من تو اون لحظه دوست داشتم زمین دهن باز کنه و برم توش... آخه مگه میشه یه عده اینقدر نادون باشن؟

آیا ما حاضریم که پدر و یا عزیزانمون رو از دست بدیم و به جاش بهمون سهمیه ی دانشگاه تعلق بگیره؟! اون افراد از جان خودشون گذشتند به خاطر اینکه ما در امنیت و آسایش زندگی کنیم اما برخی از ما حتی حاضر نیستیم از کوچکترین مادیات خودمون بگذریم ...

با ورود به فضاهای مجازی این درد رو بیشتر حس می کنم وقتی برخی افراد در مورد شهدای مدافع حرم و دروغ هایی که در مورد حقوق های میلیونی اونها صحبت میکنن. گاهی به بعضی هاشون باید گفت خب اگه فکر میکنی اینهمه میتونی حقوق بگیری راه که بازه الان میتونی بری و ثبت نام کنی و وقتی کشته شدی خونواده ت از این مزایا استفاده کنن...

البته انسان های قدرشناس هم کم نیستند. گروهی درست شده به نام حامیان مدافع حرم که خونواده های مدافع حرمی رو که از نظر مالی خیلی ضعیف هستن رو تحت پوشش گرفتن و در حد توان بهشون کمک می کنن.

ان شاالله که بتونیم از افراد قدر شناس باشیم.

بوی ماه مهر

بسم الله الرحمن الرحیم

کم کم داریم به آغاز سال تحصیلی نزدیک میشیم و تب و تاب خرید لوازم التحریر هر روز از روز پیش شدیدتر میشه. تو بازار که راه میریم انواع و اقسام اجناس خارجی و ایرانی وجود داره که طبیعتا لوازم خارجی به خاطر کثرت و مدل ها بیشتر به چشم میخورند.

اما مسأله اینه که آیا این طرح ها واقعا برای بچه های ما مناسب هستند؟

مدتی پیش اخبار نشون داد که بچه های یک مدرسه، وقتی جوایزی که از طرف اداره براشون ارسال شده بود رو دیده بودند به خاطر خارجی بودن اون ها، حاضر نشده بودن قبول کنند و به اداره پس داده بودند.

گاهی ما بزرگ ترها بیشتر مقصر هستیم در تخریب ذائقه ی بچه ها، چون ما براشون انتخاب می کنیم که چه مدل دفتر و مدادی بخرند و شاید باید اول دیدِ خودمون رو اصلاح کنیم.

من خیلی از بچه ها رو دیدم که دفاتر ایرانی شون رو آوردن و با ذوق و شوق فراوان نشون من دادند و از شخصیت روی جلد کلی برام تعریف کردند.(که این دفترها هم خیلی با کیفیت هست و هم در شأن بچه های ما.)

این کجا که عکس شهدای هسته ای یا عکس یک دختر زیبای باحجاب روی جلد دفتر بچه ها باشه یا عکس فلان شخصیت کارتونی با اون وضع لباس؟ به نظرتون این بچه بهتره از کدوم یکی از اینها الگو بگیره؟

از همه ی این بحث ها که بگذریم یکی از مهمترین دلایل ما برای خرید اجناس ایرانی، تقویت اقتصاد مقاومتی است. اگه همه ی ما خودمون رو موظف بدونیم که جنس ایرانی بخریم، ارز کمتری از کشور خارج می شه و جوون های کشور خودمون دیگه بیکار نخواهند بود و خونی تازه به رگ های اقتصاد کشورمون تزریق خواهد شد.

پس اگه به فکر خودمون هم هستیم، باید با افتخار از کالاهای کشور خودمون استفاده کنیم.

مهمترین ویژگی غدیر

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة علی ابن ابیطالب علیه السلام.

یکی از ویژگی های مهم غدیر، تأکید بر حکومت دینی است. اینکه پیامبر ^{صلی الله علیه و اله و سلم} سه روز در غدیر میمانند تا برای امیرالمومنین ^{علیه السلام} بیعت بگیرند، نشان دهنده ی این است اهمیت حکومت دینی باید برای همه ی مردم مشخص شود. و چه نامردمانی بودند کسانی که بعد از اینهمه بیعت و تاکید و صحبت باز هم بلافاصله بعد از مرگ پیغمبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم} به دوران جاهلیت خود بازگشتند و باعث غربت مولا شدند...

کاش ما هم قدر نعمت حکومت دینی رو بدونیم تا در آینده مورد لعن و نفرین آیندگان قرار نگیریم.

اگر واقعا پای این حکومت دینی بایستیم، مردم مستضعف دنیا هم جرأت ایستادگی در مقابل قدرت های مستکبر رو پیدا خواهند کرد (همونطوری که خیلی از انقلاب ها و قیام ها در کشورهای دیگه به تبعیت از انقلاب اسلامی ایران شکل می گیرد) و ان شاالله این قیام ها زمینه را برای ظهور حجة بن الحسن ^{علیه السلام} مهیا می کند.  

غدیر را به دیگران معرفی کنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از بزرگترین اعیاد ما شیعیان، عید بزرگ ولایت است. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در این باره می فرمایند: روز غدیر خم برترین عید هاى امت من است و آن روزى است که خداوند بزرگ دستور داد ؛ آن روز برادرم على بن ابى طالب را به عنوان پرچمدار ( و فرمانده ) امتم منصوب کنم ، تا بعد از من مردم توسط او هدیت شوند ، و آن روزى است که خداوند در آن روز دین را تکمیل و نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را به عنوان دین براى آنان پسندید¹ .

عظمت این اتفاق بزرگ اینجا مشخص میشه که خداوند به پیغمبر فرمودند: «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِن رَبِّکَ وَإِن لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ²»

اینکه خداوند ابلاغ این پیام رو هم ردیف اجر رسالت میدانند، نشون میده که ولایت امیرالمومنین علیه السلام چه اهمیتی دارد.
امام کاظم علیه السلام فرمودند:
ولایت على علیه السلام در کتابهاى همه پیامبران ثبت‏ شده است و هیچ پیامبرى مبعوث نشد، مگر با میثاق نبوت محمد صلی الله علیه و آله و سلم و امامت على علیه السلام³
اما ما چقدر این عید رو بزرگ می کنیم؟ چقدر قدر نعمت ولایت رو میدونیم؟ بهتره که در حد توانمون برای این عید بزرگ فرهنگ سازی کنیم. تو خونواده هامون جشن بگیریم، به بچه ها هدیه بدیم، مهمون دعوت کنیم، برای دوستامون پیام تبریک بفرستیم و یه روز خیلی خاص ازش بسازیم. همونطور که همه احترام فوق العاده ای برای محرم و عاشورا قائل هستند و باعث شدن که حتی غیر مسلمون ها هم این روز رو بشناسن و بهش احترام بگذارند، باید کاری کنیم تا غدیر هم برای همه شناخته بشه.
امام صادق علیه السلام فرمود: غذا دادن به یک مومن در روز عید غدیر ثواب اطعام یک میلیون پیامبر و صدیق (در راس آنها خود ائمه معصومین) و یک میلیون شهید (در راس آنها حضرت عباس و شهدای کربلا) و یک میلیون فرد صالح در حرم خداوند را دارد⁴.

ان شاالله که بتونیم با یادآوری سنت های این روز بزرگ، هم ارادت خودمون رو نسبت به امیرالمومنین علی علیه السلام ابراز کنیم و هم این روز بزرگ رو به همه معرفی کنیم.

منابع:

1.امالى صدوق : 125، ح .8: یوم غدیر خم افضل اعیاد امتى و هو الیوم الذى امرنى الله تعالى ذکره فیه بنصب اخى على بن ابى طالب علما لامتى، یهتدون به من بعدى و هو الیوم الذى کمل الله فیه الدین و اتم على امتى فیه النعمة و رضى لهم الاسلام دینا

2. سوره مائده ، آیه 3

3.سفینة البحار، ج 2،ص:691 :  عن ابى الحسن(علیه السلام) قال: ولایة على(علیه السلام) مکتوبة فى صحف جمیع الانبیاء ولن یبعث‏الله رسولا الا بنبوة محمد ووصیة على(ع)             

4.بحار، ج۶، ص: ۳۰۳

ثروت یا عمل؟

بسم الله الرحمن الرحیم

دنیای عجیبی ست. ارزش گذاری ها عموما به مادیات برمی گردد. اگر ثروتمند باشی ولی اخلاق و ادب نداشته باشی، از ارزش و اعتبار بهره مند می شوی.اما خیلی جاها اگر اخلاق و ادب داشته باشی اما از مال دنیا بی بهره باشی، اعتباری هم نخواهی داشت.

شاید یکی از دلایل این موضوع این باشد که افراد ثروتمند به راحتی به خواسته های خود می رسند و توانایی این را دارند که هر چیزی را که اراده می کنند، در اختیار داشته باشند، پس طبیعی است که عده ای هم به طمع بهره مندی از این موقعیت اطراف آنها را شلوغ کنند.

اما در دنیای پس از مرگ ، ثروت کوچکترین اهمیتی ندارد و مهمترین اندوخته ی ما، عمل ماست.

امام هادی علیه السلام می فرمایند: جایگاه مردم در دنیا به اموال است و در آخرت به اعمال¹.

پس بهتر است به جای حسرت خوردن بر اموال دیگران به اعمال آنها حسرت بخوریم. چون حسرت خوردن بر اموال برای ما سودی ندارد، اما وقتی در حسرت عمل خوبی باشیم، می توانیم به دنبال آن برویم و خود را به آن ویژگی بیاراییم.

منبع:

1. اعلام الدین، ص 315: ألنّاسُ فِی الدُنیا بِالأموالِ وَ فِی الآخرةِ بِالأعمالِ