دوستان خوب

 

چند سالی بود که باهم دوست بودند.

خانواده های متفاوتی داشتند. اما اخلاقیات خوبی داشتند. سعی می کردند، در همه اخلاقیات خوب یکدیگر را شریک کنند.

هر کدام تصمیمی می گرفت، سریع به دوستش منتقل می کرد. شب های جمعه با هم هیات می رفتند. روزانه صفحه ای قرآن میخواندند و درباره نکات تفسیری اش با هم صحبت می کردند.

اگر در رفتارهای هم خطایی می دیدند، خیلی صمیمی بهم تذکر می دادند.

معتقد بودند دوست خوب یعنی یاری دهنده در خوبی و تقوا¹.

منبع:

1.     سوره مائده، آیه 2:  وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ: و باید با یکدیگر در نیکوکاری و تقوا کمک کنید نه بر گناه و ستمکاری.

از اصرارهای بی جای ما تا محبت بی حد و حصر او

از سرفه های شدیدش مشخص بود، سرمای سختی خورده. جلوی در مغازه ایستاده بود و پاهاش رو به زمین می کوبید و گریه می کرد و از مادر بستنی می خواست. مادر با آرامش و مهربانی براش توضیح می داد که الان سرما خوردی و اگه بستنی بخوری حالت بدتر می شه؛ اما دخترک بیشتر گریه می کرد و تهدید می کرد که اگه نخری، باهات قهر می کنم و دیگه دوست ندارم. 

یک لحظه به ذهنم رسید، انگار رابطه ما و درخواست هامون با خدا هم همین طوره. گاهی چیزی به صلاحمون نیست و با اصرار از خدا می خواهیم، اما اون بهتر از خودمون خیر و صلاح ما رو میدونه: وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ

منبع:

1.      سوره مبارکه بقره، آیه 216: وَعَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ: لکن چه بسیار شود که چیزی را مکروه شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید.

دوست خوب

بسم الله الرحمن الرحیم

می گفت: مطمئنم که دوستم راه اشتباهی رو انتخاب کرده. دوست ندارم تو این حالت ببینمش، اما از برخوردش می ترسم. گفتم: پیغمبر اکرم _{صلی الله علیه و آله و سلم} می فرمایند: مؤمن آیینه مؤمن است¹. بهتره که اگه اشکالی ازش تو دوستت می بینی خیلی دوستانه و مودبانه بهش بگی.

اگه میخوای دوستی یک رنگی داشته باشی به فرموده حضرت رسول _{صلی الله علیه و آله و سلم} عمل کن: سه چیز دوستى را یکرنگ مى سازد : هدیه کردن عیب هاى یکدیگر ، پاسداری در غیاب(و بدگویى نکردن) و یارى رساندن در سختى².

سعی کنیم کاری کنیم که دوستانمون رو رشد بدیم. مثلا اگه میدونیم دوستمون مشکلی داره که نیاز به تذکر داره. با توجه به روحیاتش می تونیم مثلا کتابی رو به دستش بدیم و ازش خواهش کنیم که مطالعه کنه. یا طوریکه ناراحت نشه باهاش صحبت کنیم و راه درست رو بهش نشون بدیم و بعد هم انتخاب رو به خودش بسپریم.

ان شاالله که خدا کمکمون کنه تا بتونیم دوستان خوبی باشیم.

منابع:

1.نهج الفصاحه ، حدیث 3102 :المؤمن مرآت المؤمن؛

2. مجموعه ورام ج2، ص121: ثَلاثَةٌ تُخلِصُ المَوَدَّة َ: إِهداءُ العَیبِ ، وَ حِفظُ الغَیبِ ، و َالمَعونَةُ فِى الشِّدَّةِ؛

بهترین دلبستگی

بسم الله الرحمن الرحیم

مثل همیشه دور هم جمع شده و مشغول صحبت بودند. هر کسی دلبستگی هاش رو می گفت. یکی از موبایل جدیدی که خریده بود می گفت، دیگری یادگاری رو که دوستش بهش داده بود خیلی با ارزش می دونست، یکی فرزندش رو تمام بهانه زندگی میدونست و ...

نوبت بهش رسید خیلی آروم و شمرده گفت: میدونید حضرت زهرا_{سلام الله علیها} می فرمایند: که دلبسته سه چیز در این دنیا هستند؟
1. قرآن خواندن

2.انفاق در راه خدا

3.نگاه کردن به چهره رسول خدا _{صلی الله علیه و آله و سلم}.¹

 چند نفر ما دلبسته و علاقه مند به قرآن خوندن و انفاق هستیم؟

اکثر ما دلبسته دنیا هستیم، در حالیکه این دنیا فقط فرصتی است، که ما باید به بهترین شکل ازش استفاده کنیم، تا زندگی جاودانه ی راحتی رو در سرای دیگر داشته باشیم.

ان شاالله که در این فاطمیه بتونیم خودمون رو به اون حضرت شبیه کنیم.

منبع:

1.نهج الحیاة ، ح 164: حُبِّبَ إلَىَّ من دُنیاکُم ثَلاثٌ : تِلاوَةُ کِتابِ اللّه ِ و النَّظَرُ فی وَجهِ رَسولِ اللّه ِ و الإنفاقُ فی سَبیلِ اللّه