دوستان خوب

 

چند سالی بود که باهم دوست بودند.

خانواده های متفاوتی داشتند. اما اخلاقیات خوبی داشتند. سعی می کردند، در همه اخلاقیات خوب یکدیگر را شریک کنند.

هر کدام تصمیمی می گرفت، سریع به دوستش منتقل می کرد. شب های جمعه با هم هیات می رفتند. روزانه صفحه ای قرآن میخواندند و درباره نکات تفسیری اش با هم صحبت می کردند.

اگر در رفتارهای هم خطایی می دیدند، خیلی صمیمی بهم تذکر می دادند.

معتقد بودند دوست خوب یعنی یاری دهنده در خوبی و تقوا¹.

منبع:

1.     سوره مائده، آیه 2:  وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ: و باید با یکدیگر در نیکوکاری و تقوا کمک کنید نه بر گناه و ستمکاری.

نوع دوستان!

آنها که اهل جانفشانی برای دیگرانند، صفات نیکویی دارند که به محیط خانواده نیز سرایت میکند از جمله صبر، همراهی در سختی و...

هر راست نشاید گفت!

بسم الله الرحمن الرحیم

در جمعی نشسته بودیم که یکی از دوستان شروع کرد به تعریف خاطره ای از جوانی اش. یکی از دوستان دائم بین صحبت هاش می پرید و حرف های دوستش را اصلاح می کرد، طوریکه اون بنده خدا، از ادامه خاطره منصرف شد.

بعد از اتمام جلسه و متفرق شدن دوستان، ازش پرسیدم: چرا اینقدر وسط حرف اون بنده خدا می پریدی؟

گفت: آخه بعضی جاها رو دروغ می گفت!

گفتم: اولا که چون خاطره مربوط به قدیم می شد شاید فراموش کرده بود، ثانیا این خاطره نه باعث آبرو بردن از کسی می شد، نه به کسی ضرر و آسیب می رسوند، شما نباید این کار رو می کردی. میگن دروغ گفتن حرامه، راست گفتن که واجب نیست! بعضی جاها بهتره سکوت کنی تا دلی شکسته و احترامی ضایع نشه.

از قدیم گفتن جز راست نباید گفت، هر راست نشاید گفت.

بهتره هر موقع چیزی به ذهنمون می رسه اول در موردش فکر کنیم و همه جوانبش رو بسنجیم، بعد انجامش بدیم؛ نکنه با حرف ها و کارهامون باعث ناراحتی و کدورت بین مومنین بشیم.

امر به معروف با طعم ایذاء مومن

بسم الله الرحمن الرحیم

تا وارد خونه شد، بعد از سلام و احوالپرسی، طبق معمول رفت بالای منبر... شروع کرد از تربیت صحیح فرزند گفتن. گفت و گفت و گفت... طوری حرف می زد، که انگار تنها کسی که هیچ اشتباهی نداره اون بود و بقیه سر تا پا خطاکار هستن. آخر صحبت هاش هم گفت: یه موقع ناراحت نشی ها، من دارم امر به معروف می کنم...

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:

امر به معروف و نهى از منکر نکند مگر کسى که سه خصلت در او باشد: در امر و نهى خود مدارا کند، در امر و نهى خود میانه‏ روى نماید و به آنچه امر و نهى مى‏ کند، دانا باشد¹ .

بهتره وقتی می خوایم از نظر خودمون کسی رو امر به معروف کنیم، همه جوانب رو بسنجیم. ببینیم اون ایراد تو خودمون هست یا نه؟ بعد هم خیلی غیر مستقیم بهش بگیم نه طوری که باعث ناراحتی اون فرد بشه. همیشه موقع ایراد گرفتن، بهتره اول چندتا از نکات مثبت اون فرد رو براش بشمریم؛ نه اینکه از همون اول با اشتباهاتش به رگبار ببندیمش. بهتره بعد از گفتن اشتباهش اونم در خلوت دو نفری خودمون و در لفافه سریع از موضوع خارج بشیم، شاید اصلا اون روز حال دوستمون خوب نباشه و ما اطلاع نداشته باشیم و با حرف های ما حالش بدتر هم بشه...

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خدای عز و جل می فرماید: آنکس که بنده مؤمن مرا خوار کند با من به جنگ برخاسته².

نکنه لحن صحبتمون طوری باشه که دل کسی شکسته بشه، یا اینکه اون فرد رو تو یه جمع خوار و خفیف کنیم... بچه شیعه باید حواسش به همه ی رفتارهاش باشه.

ان شاالله که بتونیم از شیعیان واقعی حضرت باشیم.

منابع:

1.بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 97 ، ص 87 ، ح 64 ،شبیه این حدیث دعائم الاسلام ج 1 ، ص 368: لا یَأمُرُ بِالمَعروفِ و َلا یَنهى عَنِ المُنکَرِ إلاّ مَن کانَ فیهِ ثَلاثُ خِصالٍ : رَفیقٌ بِما یَأمُرُ بِهِ رَفیقٌ فیما یَنهى عَنهُ ، عَدلٌ فیما یَأمُرُ بِهِ عَدلٌ فیما یَنهى عَنهُ، عالِمٌ بِما یَأمُرُ بِهِ عالِمٌ بِما یَنهى عَنهُ

2.«جامع الاخبار» : باب 7، فصل 4 :قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: قال الله عز و جل: قد نابذنی من اذل عبدی المؤمن

دوست خوب من

بسم الله الرحمن الرحیم

دیروز با یکی از دوستان خیلی خوبم قرار داشتم. از همون افرادی که با دیدنشون آرامش وجود آدمو پُر می کنه و کلی خاطرات خوب به ذهن می رسه. از همونایی که با دیدنشون ایمانت بیشتر میشه و یاد خدا می افتی.

چقدر خوبه که آدم یه همچین دوستانی داشته باشه و دائم باهاشون در ارتباط باشه. تا دائم یاد خدا بیفته و عملش رو درست کنه.

امام علی علیه السلام می فرمایند:

بهترین برادرانت (دوستانت)، کسى است که با راستگویى اش تو را به راستگویى دعوت کند و با اعمال نیک خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد¹.

گاهی ما افرادی رو برای دوستی انتخاب می کنیم که اصلا صلاحیت دوستی ندارند، حتی دوستی کردن به نیت درست کردنشون هم اشتباهه چون اصلاح پذیر نیستند. وقتی دو نفر مدت زیادی باهم باشند یا خیلی باهم صمیمی باشند خواه ناخواه روی هم اثر میگذارن و معمولا اگه اعتقاداتشون خیلی مستحکم نباشه ممکنه به جای اثر گذاشتن روی دوستشون از اونها اثر بگیرن.
اگه دوستانی دارید که رفتارهاشون خدایی نیست اگه مطمئن هستید که میتونید روشون اثر مثبت بگذارید باهاشون صمیمی بشید و دوستی رو ادامه بدید وگرنه اگه حتی به اندازه ی ذره ای هم احتمال می دید که ممکنه شما رو هم به راه خودش ببره، ازش دوری کنید.
امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند: با خوبان معاشرت کن تا از آنان باشى و از بدان دورى کن تا از آنان نباشى².
دوستان خوب شما چه ویژگی هایی دارند؟

منبع:

1.تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص417 :خَیرُ اِخوانِکَ مَن دَعاکَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَکَ اِلى اَفضَلِ العمالِ بِحُسنِ اَعمالِهِ

2.نهج البلاغه(صبحی صالح)  نامه 31 ،ص 402:قارِن اَهلَ الخَیرِ تَکُن مِنهُم وَ بایِن اَهلَ الشَّرِّ تَبِن عَنهُم