رسم شده بود، بعد از هر میهمانی افطار، یکی از حاضران، آمادگی خود را برای میهمانی بعد اعلام می کرد. بلند شد و گفت: مهمونی بعدی خونه ما اما به صرف افطار ساده.
بعضی میهمانی های این روزها، طوری پر تجمل برگزار می شن؛ که مشخص نیست دقیقا برای سنت حسنه اطعام در ماه مبارک رمضان برگزار شدن1، یا سنت غیر حسنه تشریفات و اسراف2!!!
بعضی از کارها علاوه بر اینکه خودشون کارهای پسندیده ای نیستند، نتایجی هم در بر دارند که نتایج قابل قبولی نیست. افطاری تشریفاتی، بجز اینکه احتمالا باعث اسراف می شود، باعث به سختی افتادن افراد ضعیف تر فامیل هم می شود.
منابع:
1. المحاسن : ۲/۱۴۵/۱۳۸۱:امام صادق علیه السلام فرمودند مَن أطعَمَ مُسلِما حتّى یُشبِعَهُ لَم یَدْرِ أحَدٌ مِن خَلقِ اللّه ِ ما لَهُ من الأجرِ فی الآخِرَةِ، لا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ و لا نَبِیٌّ مُرسَلٌ إلاّ اللّه ُ ربُّ العالَمینَ ··· ثُمّ تَلا قولَ اللّه ِ تعالى : «أَو إِطعامٌ فی یَومٍ ذِی مَسْغَبَةٍ» :هرکه مسلمانى را غذا دهد تا سیر شود ، از پاداش آخرت او جز خدا، پروردگار جهانیان، هیچ کس ، حتى فرشته مقرّب و پیامبر مرسل ، خبر ندارد ··· سپس این سخن خداوند متعال را تلاوت کرد : «یا اطعام کردن در روز گرسنگى
2. مقام معظم رهبری، خطبه های نماز عید فطر سال 1392: یک سنت خوب هم امسال بیش از سال‌های دیگر دیده شد، که خوب است مورد توجه قرار بگیرد و آن، افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مساجد و در خیابان‌ها بود در بیشتر شهرهای کشور - که بسیار کار شایسته‌ای است - در مقابل افطاری‌های مسرفانه‌ای که شنیده شد، دانسته شد که بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام می‌دهند و به جای اینکه در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق می‌کنند. نمی‌خواهیم بگوئیم که اگر در افطار، کسی غذای مطبوعی مصرف کرد، این کار ممنوع است؛ نه، در شرع اینها ممنوع نیست؛ اسراف ممنوع است، زیاده‌روی ممنوع است، ریخت‌وپاش فراوانی که گاهی در اینجور مجالس انجام می‌گیرد، ممنوع است. چه بهتر که کسانی که می‌خواهند افطاری بدهند، با همین سنتی که رائج شده است، افطاری بدهند؛ که مردم را، رهگذران را و کسانی را که مایلند از افطاری استفاده کنند، در این سفره‌های رایگان و با بذل و بخشش و گشاده‌دستی، در کوچه‌ها، در خیابان‌ها، در حسینیه‌ها، افطاری می‌دهند
