پرواز کن و اوج بگیر

هواپیما برای اینکه از زمین جدا بشه و اوج بگیره باید سرعت بالایی داشته باشه.

اگه بخواد به زمین تکیه کنه و به راه رفتن عادی ادامه بده نمی تونه پرواز رو تجربه کنه

چرا که وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ¹

اگه دنبال بالا رفتنه باید به آسمان اعتماد کنه و شوق پرواز داشته باشه

اگه می خوای اوج بگیری، باید به سمت آسمانی شدن بری، از زمین جدا بشی، علائق زمینی رو کنار بذاری

به آسمان بیاندیش و آسمانی شو که  إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَریبٌ مِنَ الْمُحْسِنینَ²

منابع:

1.      سوره نجم، آیه 39: و (نمی‌داند) اینکه برای آدمی جز آنچه به سعی و عمل خود انجام داده (ثواب و جزایی) نخواهد بود؟

2.      سوره اعراف، آیه 56: رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است!

آیا راهی هست؟

وقتی همه امیدها از دست رفته اند، به سمت هر ریسمانی¹ دست دراز می کنی تا شاید کورسوی امیدی به رویت بدرخشد.

هر راهی را امتحان می کنی. اگر زرنگ باشی و مجهز به چراغ باشی قدم در بیراهه نمی گذاری؛ اما گاهی انقدر عجله داری و نگرانی که حتی به چراغ راه هم فکر نکردی.

بدون چراغ راه احتمال افتادن در چاه و چاله زیاد است.

از جاده منحرف نشو

تو بزرگترین و پر نورترین ستاره ها را داری

 تو خورشیدی داری که هیچ سیاهی و تاریکی در مقابلش جرات عرض اندام ندارد.

نوری² بزرگ و با عظمت که هر ناممکنی را ممکن می کند³.

پس نا امید نباش⁴

فقط طلب کن⁵

منابع:

1.      سوره آل عمران، آیه 103: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا: همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.

2.      سوره نور، آیه 35: اللَّهُ نُورُ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ: خداوند، نور آسمان‏ها وزمین است.

3.      سوره مریم، آیه 8: قَالَ رَبِّ أَنَّى یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا: گفت پروردگارا چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شده‏ ام. ( خداوند هر ناممکنی را ممکن خواهد کرد)

4.      سوره یوسف، آیه 87: لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ: جز گروه کافران کسى از رحمت‏ خدا نومید نمى ‏شود.

5.      سوره غافر، آیه 60: و َقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ: و پروردگارتان فرمود مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.

در برابر تهدیدات دشمن آماده ایم؟

علامت های خطر¹ در هر جای جاده دیده می شوند.

احتیاط شرط عقل است.

با اعتماد بنفس و اتکاء به خود نمی توان جلو رفت.

گاهی باید خطر را جدی گرفت.

باید تجهیزات لازم را همراه داشته باشیم. 

شوخی نیست؛ دشمن قسم خورده ما هر لحظه دنبال نابودی ماست².

پس صراط مستقیم را دنبال کن و از جاده منحرف نشو.

                                               أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ³

منابع:

1. سوره رعد، آیه 7: إِنَّمَا أَنْتَ مُنذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْم هَاد: {ای رسول ما} تو بیم دهنده هستی و برای هر گروهی هدایت کننده ای هست.

2. سوره ص، آیه 82: قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ: شیطان گفت: به عزتت سوگند همه آنها را گمراه خواهم کرد.

3. سوره یس، آیه 60: اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید زیرا وى دشمن آشکار شماست.

پیروزی به شرط ایستادگی

همیشه کارها با معادلات طبیعی بشر پیش نمی روند. گاهی هیچ امیدی به آینده نیست؛ اما در عین ناباوری کارها سامان پیدا می کند و خدا از جایی که فکرش را نمی کنیم، به یاری مان می شتابد.

وقتی در برابر مشکلات ایستادگی کنیم و بدانیم که خدای ما از مشکلات بزرگ تر است، قطعا پیروز خواهیم بود. فانّ مع العسر یسرا، انّ مع العسر یسرا¹

" اگر سختیها را تحمّل کردید، خدای متعال درهای فَرَج را خواهد گشود. خدای متعال به برکت مجاهدت و به شرط ایستادگی، بیرون از دایره‌ی محاسبه‌ی معمولی عقول بشری، درها را باز و راهها را هموار می‌کند²."

منابع:

1.     سوره شرح، آیات 5 و 6: پس (بدان که به لطف خدا) با هر سختی البته آسانی هست.

2.     بیانات مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از ایثارگران و خانواده های شهدا ، 29/5/1376

نزدیکِ نزدیکِ نزدیک

مسیر طولانی و پر خطر؛ ما تنهاییم و بی دفاع

به هر پناهگاهی پناه می بریم؛ اما فقط سراب می یابیم.

سرگشته و حیران فقط به دنبال کور سویی از امید به هر دری می زنیم.

غافل از اینکه او از رگ گردن هم به ما نزدیک تر است¹...

منبع:

1.     سوره ق، آیه 16: وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ: و ما انسان را خلق کرده‌ایم و از وساوس و اندیشه‌های نفس او کاملا آگاهیم که ما از رگ گردن او به او نزدیکتریم.

آرامش دل

مدت ها بود گمشده ای داشت. هر چه بیشتر می گشت؛ ناامیدتر می شد.

با هر چیزی خودش را سرگرم می کرد؛ تا آرامش از دست رفته زندگی را پیدا کند.

 اما همه چیز فقط درمان مقطعی بود.

مدتی با سیگار، مدتی با دوستان و مهمانی های مختلف، مدتی با قرص های آرامبخش ... اما هیچکدام آرامش واقعی نبود.

هر چند ماه یک بار به دیدن پدر و مادر پیرش می رفت. هر بار مادر می گفت: أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ¹. او می خندید و می رفت!

این بار اما فرق داشت. خوب که فکر کرد، مواقعی که روابطش با خدا بهتر بود، اخلاق و زندگی اش هم روال بهتری داشت.

 انگار فقط با خدا آرامش داشت.

منبع:

1.      سوره مبارکه رعد، آیه 28: الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکرِ اللَّهِ أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ: آنها کسانى هستند که ایمان آورده و دلهایشان به یاد خدا آرامش مى‏گیرد، آگاه باشید که تنها با یاد خدا دلها آرامش پیدا مى‏کند.