بخشنده تر از حاتم طایی

وقتی بخواهیم کسی را در بخشندگی توصیف کنیم، چه مشخصاتی از او می گوییم؟

در بخشندگی اش از چه خصلت هایی نام می بریم؟

نهایت بخشندگی را اکثرا در فردی به نام حاتم طایی¹ می بینیم، که بخشندگی اش زبان زد خاص و عام بوده و حتی گذشت سالیان دراز هم نتوانسته نام نیک او را از یادها ببرد.

اما بخشنده ای می شناسم؛ بخشنده تر از هر بخشنده ای.

حاتم تر از هر طایی.

او بخشندگی را در حدّ اعلای آن به جا می آورد.

و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، قطعاً لغزش های آنان را می پوشانیم، و بی شک بهتر از آنچه عمل می کرده اند پاداششان می دهیم².

منابع:

1.      تاریخ طبری، ج۱۱، ص۶۷۵؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۹۹ :حاتم طایی معروف است که در دوره جاهلیت در سخاوت و بخشندگی زبانزد همگان بود.

2.      سوره عنکبوت، آیه 7: وَالَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ

مرا بخوان

بچه های کوچک، معمولا برای انجام هر کاری ذکرِ مامان، مامان می گیرن و انقدر می گن تا مادر دلش به رحم میاد و کارشون رو براشون انجام می ده.

اگه همون قدری که تو بچگی به مادرهامون اعتماد داشتیم، به خدا اعتماد داشته باشیم و بدونیم با صدا زدنش مشکلاتمون حل می شه، آیا انقدر از زندگی ناراحت بودیم و غر می زدیم؟

آیا مشکلمون عدم اعتماد به خداست یا شیطان از یادمون می بره که در لحظات سخت، خدا رو صدا کنیم؟

مشکل هر کدوم که باشه، این نکته رو به خاطر داشته باشیم که خدا از ما خواسته:

فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ¹

منبع:

1.     سوره بقره، آیه 152: پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم .

بخشش در اوج غضب

اسب خشمگین نفس، با شتاب می تازد. از اینکه همه چیز باب میل او پیش نرفته غضب کرده.

اما مرد خدا اسیر نفس نمی شود.

او اسبِ چموش نفس را رام می کند؛ هر بار به نحوی...

و گاهی با بخشش در اوج غضب...

 وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ¹ ...

منبع:

1.     سوره شوری، آیه 37: ... و آنان که از گناهان بزرگ و زشتکاری می‌پرهیزند و چون (بر کسی) خشم و غضب کنند (بر او) می‌بخشند

ببخش تا بخشیده شوی

بسم الله الرحمن الرحیم

مدتی بود که خیلی گرفته و ناراحت بود.

 یه روز ازش پرسیدم، چی شده؟ چرا انقدر گرفته ای؟

گفت: یه مدته که با یکی از نزدیکانم مشکلاتی پیدا کردم و اون دائم داره اذیتم می کنه. با شناختی که ازش دارم میدونم اگه من کوتاه بیام ، اونم بحث رو تموم می کنه اما انقدر ازش ناراحتم که نمیتونم کارهاشو فراموش کنم. 

گفتم: اگه مطمئنی که با کوتاه اومدن تو قضیه حل می شه، بیا و تو این ماه پر برکت و بخاطر این شب پر فضیلت، ببخش و از خدا هم بخواه تا در مقابل تو رو ببخشه. 

امشب شب بزرگی هست. سعی کنیم خودمون رو آماده کنیم تا از نعمات این شب عزیز بهره مند بشیم. 

اگه حق الناسی به گردنمون هست، حتما حلالیت بطلبیم.

ببخشیم تا بخشیده بشیم. 

زندگی های پر تنش

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی به خاطر مسائلی، توفیق اجباری میشه که تند تند به شهرمون سر بزنیم و در این دیدارها متوجه اتفاق هایی که بین اقوام می افته، میشم.

چقدر خوبه که صبر و تحملمون رو بیشتر کنیم، زندگی رو به خودمون و بقیه سخت نگیریم. گاهی به خاطر یه حرف کاملا معمولی و یک کلاغ و چهل کلاغ شدن اون حرف، بین دو خونواده اختلافات عمیقی بوجود میاد.

چرا فقط دنبال پیدا کردن اشتباهات دیگران هستیم؟

چرا سعی نمی کنیم، کمی مهربانانه تر با قضایا برخورد کنیم؟

اینطوری زندگی خیلی زیباتر و راحت تر میگذره.

پیامبر گرامی اسلام _{صلی الله علیه و آله و سلم} می فرمایند:

صبور سه نشانه دارد : اول آن که سستى نمى کند ، دوم آن که افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن که از پروردگار خود شِکوه نمى کند ؛ زیرا اگر سستى کند، حق را ضایع کرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شکر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شکوه کند او را معصیت کرده است¹ .

کاش بتونیم به جای اینکه در برابر هر حرفی جبهه بگیریم و ابراز ناراحتی کنیم، درست برخورد کنیم. اگر اون حرف واقعا درسته که درباره ش فکر کنیم و درباره خودمون تجدید نظر کنیم و اگر اون حرف اشتباهه کمی تحملمون رو بالا ببریم و به جای ناراحتی کردن طرف مقابلمون رو با ارامش متقاعد کنیم، سعی کنیم در زندگی هامون بهترین تصمیم گیری ها رو داشته باشیم تا خونواده ای آسمانی داشته باشیم.

ان شاالله که توی هیچ خونواده ای ناراحتی و دلخوری پیش نیاد.

منبع:

1.علل الشرایع، ج2، ص498، ح1:
عَلَامَةُ الصَّابِرِ فِی ثَلَاثٍ أَوَّلُهَا أَنْ لَا یَکْسَلَ وَ الثَّانِیَةُ أَنْ لَا یَضْجَرَ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ لَا یَشْکُوَ مِنْ رَبِّهِ تَعَالَى لِأَنَّهُ إِذَا کَسِلَ فَقَدْ ضَیَّعَ الْحَقَّ وَ إِذَا ضَجِرَ لَمْ یُؤَدِّ الشُّکْرَ وَ إِذَا شَکَا مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَدْ عَصَاهُ.