سمّ مهلک

در این که اختیار داریم و همه کارها رو با اختیار خودمون انجام می دیم شکی نیست. اما قرار نیست چون اختیار داریم، هر کاری انجام بدیم.

اگه بهمون یه لیوان شربت بدن و بگن مقداری سمّ داره، آیا حاضریم چون خوشمزه ست، بخوریم؟

گناه هم مثل همون سمّ توی شربت هست. شاید ظاهر دل فریبی داشته باشه؛ اما باطن کشنده و خطرناکی داره.

اگه می خواهیم سالم باشیم، باید بتونیم راه درست و غلط رو از هم تشخیص بدیم. برای این تشخیص باید مطالعه کنیم. دنبالش بریم¹، نه اینکه فقط منتظر باشیم تا راه درست، خود به خود بهمون برسه.

 مطمئنا اگه واقعا دنبال حقیقت باشیم، راه را به ما نشان خواهد داد².

منابع:

1. سوره نجم، آیه 39: وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ:  و این‌که براى انسان جز آنچه تلاش کرده، (بهره دیگرى) نیست.

2. سوره عنکبوت، آیه 69: وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا: و آنان که در (راه) ما (به جان و مال) جهد و کوشش کردند محققا آنها را به راه‌های (معرفت و لطف) خویش هدایت می‌کنیم.

 

 

 

میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم

از میمون بن مهران روایت شده است، که گفت: در حضور امام حسن مجتبی (علیه السلام) نشسته بودم
و هر دو در حال اعتکاف بودیم.
ناگهان مردی نزد آن حضرت آمد و گفت:
ای فرزند رسول خدا، فلان شخص مالی از من طلب دارد، و می‏ خواهد مرا به زندان افکند
امام (علیه السلام) فرمود: به خدا قسم پولی در اختیار ندارم که قرض تو را بپردازم،
آن شخص بدهکار گفت: پس در این باره با او گفتگو کن تا به من مهلت دهد و یا تخفیف دهد یا اصلا ببخشد.
حضرت کفشش را پوشید که همراه شخص بدهکار برود و واسطه شود.
میمون بن مهران می گوید من صدا زدم که: ای فرزند رسول خدا آیا اعتکافت را فراموش کردی؟
امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود: فراموش نکرده‏ ام، ولی از پدرم امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) شنیدم که از جدّم‏ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت می‏ کرد که فرمود:
کسی که در راه بر آوردن حاجت برادر مسلمانش بکوشد، چنان است که نُه هزار سال خدا را عبادت کرده باشد. به این صورت که روزها را روزه گرفته و شب ها را به شب زنده داری و عبادت مشغول باشد².

ان شاالله که به حق این ماه عزیز بتونیم همراه با روزه داری تا هر جا که توانایی داشتیم ؛ مشکلات دوستان و افرادی که از ما کمک خواستند رو حل کنیم.

منابع:

1.تحف العقول ص 229: بَینَ الْحَقِّ وَ الْباطِلِ أَرْبَعُ أَصابِعَ، ما رَأَیتَ بِعَینَیکَ فَهُوَ الْحَقُّ وَ قَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَیکَ باطِلاً کَثیرًا.

2. من لا یحضره الفقیه، ج‏لد2، صفحه: 189