بسم الله الرحمن الرحیم
از نوجوانی، پدرم همیشه برامون کتاب می خرید. معمولا تو خونه همه در حال مطالعه بودن. برای همین به مطالعه کردن علاقمند شده بودم. اوائل فقط کتاب های داستانی می خوندم. البته پدرم همیشه به کتاب هایی که می خوندیم نظارت می کرد. در حقیقت خودش ما رو به سمت بهترین ها حرکت می داد بدون اینکه ما متوجه بشیم که حواسش هست.
یکی از کتاب هایی که همون موقع خوندم و هنوز که هنوزه خیلی قسمت هاش تو ذهنم هست، کتابی بود با موضوع اتفاقات دنیای بعد از مرگ. کتابی که بعد از خوندنش تا مدت ها و شاید تا سال ها حتی تصاویری که ذهنم ازش ساخته بود جلوی چشمم می اومد. بعضی کتاب ها واقعا در روح انسان رسوخ می کند. به نظر من این کتاب از اون دسته بود.
کتابی با نام سیاحت غرب
اگر وقت مطالعه دارید و حال خوندن کتاب های سنگین مذهبی رو ندارید، پیشنهاد می کنم حتما کتاب سیاحت غرب رو مطالعه کنید. این کتاب طوری اتفاقات پس از مرگ رو برای انسان بازسازی می کنه که تا مدت ها مواظب اعمالتون خواهید بود. کاش چیزی به نام نسیان و غفلت وجود نداشت.
باهم چند سطری از کتاب رو می خوانیم:
جنازه را سرازیر گور نمودند و من در گور ایستاده تماشا می کردم. در آن
حال مرا ترس و وحشت گرفته بود. بویژه هنگامی که دیدم در گور جانورهائی پیدا
شدند و به جنازه حمله ور گردیدند. و آن مردی که در گور جنازه را خوابانید،
معترض آن جانورها نشد، گویا آنها را نمی دید، و از گور بیرون شد.
از
مردم دادرسی خواستم؛ کسی به دادم نرسید و مشغول خود بودند، گویا هنگامه
میان گور را نمی دیدند. ناگهان اشخاص دیگری در گور پیدا شدند که آنها کمک
نموده آن جانوران فرار نمودند. خواستم از آنها بپرسم که آنها کیانند؟
گفتند:
- ... انّ الحسنات یذهبن السیّئات...البته حسنات و نیکوکاریهای شما، سیئات و بدکاریهایتان را نابود می سازد.از
خوف و وحشت گور و تنهائی نزدیک بود دلم بترکد. با حال غربت و وحشت فوق
العاده و یأس از غیر خدا، در بالای سرجنازه نشستم. کم کم دیدم قبر می لرزد
و از دیوارها و سقف و لحد خاک می ریزد، و خصوصاً از پائین پای قبر که
بسیار تلاطم دارد. کانه جانوری آنجا را می خواهد بشکافد و داخل قبر شود.
بالأخره آنجا شکافته شد. دیدم دو نفر با رویهای موحش و هیکل مهیب، داخل قبر
شدند. مثل دیوهای قوی هیکل، از دهان و دو سوراخ بینی هایشان دود و
شعله آتش بیرون می رود و گرزهای آهنین که با آتش سرخ شده بود- که برقهای
آتش از آنها جستن می کرد- در دست داشتند. و به صدای رعد آسا، که گویا زمین و
آسمان را بلرزه آورده، از جنازه پرسش نمودند که:
من ربّک؟ خدای تو کیست؟و
من از ترس و وحشت، نه دل داشتم و نه زبان. و فکر کردم که جنازه بی روح
جواب اینها را نخواهد داد و یقین است که با این گرزها خواهند زد که قبر پر
از آتش شود. و با آن وحشت ما لا کلام، این آتش هم سربار خواهد شد. پس بهتر
این است که من جواب بگویم. توجه نمودم بسوی حق، و چاره ساز بیچارگان، و
کارساز درماندگان، و در دل متوسل شدم به علی ابن ابی طالب، چون او را بخوبی
می شناسم، و دادرس درماندگان فهمیده بودم، و دوست داشتم او را و قدرت و
توانائی او را در همه عوالم و منازل نافذ میدانستم. و این یکی از نعمتها و
چاره سازیهای خداوند بود که در همچو موقع وحشت و خطرناکی که آدمی از هوش
بیگانه می شود،
... و تری النّاس سکاری و ما هم بسکاری؛ و مردم را، از وحشت آن روز، بیخود و سست بنگری، در صورتیکه سست نیستند.آن وسیله بزرگ را بیاد آدمی می آورد.
و
به مجرد این خطور و الهام، قلبم قوت گرفت و زبانم باز شد. و چون سکوت من
بطول انجامیده بود آن دو سائل به غیظ و شدت، دوباره سئوال نمودند که:
- خدا، و معبود تو کیست؟
به
صورت و هیبتی که صد درجه از اولی سخت تر و شدیدتر بود. و از شدت غیظ
صورتشان سیاه و از چشمهاشان برق آتش شعله می زند و گرزها بالا رفت و مهیّای
زدن شدند. مثل اول نترسیدم و به صدای ضعیف جواب گفتم که:
-
معبود من خدای یگانه بی همتاست. هوالله الذی لا إله الا هوعالم الغیب
والشهادة هوالرحمن الرحیم. هوالله الذی لا إله الا هو الملک القدوس السلام
المؤمن المهیمن العزیز الجبار المتکبر سبحان الله عما یشرکون.این
آیه شریفه را، که در دنیا در تعقیب نماز صبح مداومت داشتم، محض اظهار فضل
برای آنها خواندم که خیال نکنند بنی آدم فضلی و کمالی ندارند و چنانکه روز
اول بر خلقت بنی آدم اعتراض نمودند که " غیر از فساد و خونریزی چیزی در
آنها نیست". بالجمله، پس از تلاوت آیه شریفه، در جواب آنها، دیدم غضب آنها شکست و گرفتگی صورتشان فرو نشست. حتی یکی به دیگری گفت:
- معلوم می شود که این از علمای اسلام است؛ سزاوار است که بعد از این بطور نزاکت از او سؤال شود.
ولی آن دیگری گفت:
-
چون مناط رفتار ما با این شخص جواب سؤال آخری - دیگری- است و آن هنوز
معلوم نیست، ما باید به مأموریت خود عمل نموده وظائف خود را انجام دهیم و
این هر که باشد، عناوین و اعتبارات در نظر ما اعتباری ندارد.
پس سؤال نمودند:
- من نبیّک؟ پیغمبر تو کیست؟
در این هنگام طپش قلب من کمتر و زبانم بازتر و صدایم کلفت تر گردیده بود. جواب دادم:
نبی و رسول الله الی الناس کافه محمد بن عبدالله خاتم النبیین و سیدالمرسلین(علیه السلام).
در این هنگام غیظ و غضبشان به کلی رفت و صورتشان روشن گردید و از من هم آن ترس و وحشت نیز رفت...
لینک دانلود رایگان کتاب سیاحت غرب.
