بسم الله الرحمن الرحیم
دقت کردید گاهی که خیلی مستاصل می شیم مدام ذهنمون درگیر این هست که راه نجاتی پیدا کنیم؛ از یکی کمک بگیریم به یکی پناه ببریم؛ دائم به دنبال یه فرد قدرتمندی می گردیم که بتونه همه ی مشکلات ما رو حل کنه.
اینجور مواقع دو دسته برخورد با این قضیه وجود داره:
یه عده هستند که شدت استیصال باعث شده به هر چیزی که بهشون پیشنهاد داده میشه پناه ببرن و معمولا چون ایمان خیلی قوی ندارن و مقداری هم خرافات رو قبول دارن میرن دنبال رمال ها و فالگیرها و دعانویس ها و... که متاسفانه تعدادشون هم کم نیست. (و معمولا هم نتیجه ای نمی گیرند و فقط ناامید تر از قبل می شن و پشیمون از اون همه هزینه ای که انجام دادند.)
در مقابل عده ی دیگه که اعتقادات قوی نسبت به خدا و اهلبیت علیهم السلام دارن راه توسل و دعا و استغاثه رو در پیش می گیرن. دائم به دنبال دعای جدید و ختم راهگشا می گردن. این افراد معمولا بر عکس دسته ی اول نه ناامید میشن و نه اعتقادشون رو از دست میدن و در آخر هم صلاح کارشون رو از خدا میخوان و راضی به رضای او میشوند . (البته عده ی کمی هم هستن که اگه همه چیز طبق میلشون پیش نره از همه چی زده میشن و میگن دیگه نماز نمی خونیم و.. که بحث درباره اون افراد خودش یه پست جداگانه رو می طلبه)
برای حل مشکلات ادعیه و ختم ها و نمازهای زیادی ذکر شده ؛ اما امشب قصد دارم یکی از نماز های خیلی مجرب برای رفع گرفتاری رو به دوستان معرفی کنم.
نماز استغاثه به امام زمان ارواحنا فداه هم بسیار حل کننده ی مشکل است و هم اگر با توجه خوانده شود ان شاالله باعث تقرب به امام زمان می شود. قبل از اینکه دستور نماز رو بنویسم مقداری در مورد آداب نماز می نویسم.
اول اینکه این نماز رو بهتر است زیر آسمان بخوانیم.
دوم یکی از اساتید می فرموند وقتی شروع به خواندن یک دعای زمان دار می کنید (مثل انواع چله ها) حتما در یک زمان و مکان بخصوص این دعا را بخوانید. مثلا هر روز ساعت شش در یک جای مشخص
سوم اینکه سعی کنیم موقع خواندن نماز ، توجه خاصه داشته باشیم به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ان شاالله که ایشون هم توجه خاصه به ما داشته باشند.
به این نکته توجه داشته باشیم که در زمان ما واسطه ی فیض و رحمت الهی امام زمان (علیه السلام) هستند و ایشان را حاضر و ناظر بر خود ببینیم.
دستور نماز استغاثه به حضرت حجة الله الاعظم (روحی لتراب مقدمه فداه):
این نماز دو رگعت بوده که در رکعت اول بعد از حمد سوره فتح انافتحنا لک فتحا مبینا و در رکعت دوم پس از حمد سوره نصر اذا جاء نصرالله ...را خوانده و پس از نماز رو به آسمان کرده و دعای "سلام الله الکامل التام ..."را می خوانیم.
سَلامُ اللَّهِ الْکَامِلُ التَّامُّ الشَّامِلُ الْعَامُّ وَ صَلَوَاتُهُ الدَّائِمَةُ وَ بَرَکَاتُهُ الْقَائِمَةُ التَّامَّةُ عَلَى حُجَّةِ اللَّهِ وَ وَلِیِّهِ فِی أَرْضِهِ وَ بِلادِهِ وَ خَلِیفَتِهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ عِبَادِهِ وَ سُلالَةِ النُّبُوَّةِ وَ بَقِیَّةِ الْعِتْرَةِ وَ الصَّفْوَةِ صَاحِبِ الزَّمَانِ وَ مُظْهِرِ الْإِیمَانِ وَ مُلَقِّنِ [مُعْلِنِ ] أَحْکَامِ الْقُرْآنِ وَ مُطَهِّرِ الْأَرْضِ وَ نَاشِرِ الْعَدْلِ فِی الطُّولِ وَ الْعَرْضِ وَ الْحُجَّةِ الْقَائِمِ الْمَهْدِیِّ الْإِمَامِ الْمُنْتَظَرِ الْمَرْضِیِّ [الْمُرْتَضَی] وَ ابْنِ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرِینَ الْوَصِیِّ ابْنِ الْأَوْصِیَاءِ الْمَرْضِیِّینَ الْهَادِی الْمَعْصُومِ ابْنِ الْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ الْمَعْصُومِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِینَ الْمُسْتَضْعَفِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُذِلَّ الْکَافِرِینَ الْمُتَکَبِّرِینَ الظَّالِمِینَ،السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ الْأَئِمَّةِ الْحُجَجِ الْمَعْصُومِینَ وَ الْإِمَامِ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ سَلامَ مُخْلِصٍ لَکَ فِی الْوِلایَةِ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْإِمَامُ الْمَهْدِیُّ قَوْلاً وَ فِعْلاً وَ أَنْتَ الَّذِی تَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلا بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً فَعَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَکَ وَ سَهَّلَ مَخْرَجَکَ ، وَ قَرَّبَ زَمَانَکَ وَ کَثَّرَ أَنْصَارَکَ وَ أَعْوَانَکَ وَ أَنْجَزَ لَکَ مَا وَعَدَکَ فَهُوَ أَصْدَقُ الْقَائِلِینَ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ حَاجَتِی کَذَا وَ کَذَا.
سپس بخواه هرچه خواهى که به خواست خدا برآورده شود.1
منبع:
1.الکلم الطّیب ،ص83.