پله های موفقیت کدامند؟

بعضی مدارس خاص هستن. هر کسی توش قبول نمی شه. برای قبولی باید امتیازات خاصی داشته باشی. در صورت قبولی، خوشحال می شی و به خودت افتخار می کنی که از بین اون همه متقاضی تو انتخاب شدی. اما این قبولی شروع امتحان هایی هست که باعث رشد و موفقیت تو می شن.

ایمان هم این طوره.

 قرار نیست، حالا که ما به خدا ایمان آوردیم، دیگه امتحانی در کار نباشه¹. اتفاقا امتحان ها از این به بعد بیشتر خواهند شد، چرا که قراره رشد کنی و رتبه ی بالاتری بگیری.

به امتحان ها به چشم پله های موفقیت نگاه کن. قراره با اون ها بالاتر بری و محبوب تر بشی.

منبع:

1.      سوره عنکبوت، آیه 2: أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ: آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها مى ‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏ گیرند.

قدم های کوچک، اما موثر

قدم های هرچند کوچک ما، چه تغییرات بزرگی در زندگی ما ایجاد خواهد کرد.

تصور کنید، برای پدر مهربان و دوست داشتنی کاری انجام بدیم، چقدر در صدد جبران اون کار هست و چقدر همیشه قدردان  هست.

حالا مثال رو هزاران برابر بالاتر می بریم.

 خدایی داریم به غایت بزرگ و بخشنده و مهربان. اگر برای یاری رساندن به دینش و کمک به بقیه مردم برای بهتر فهمیدن دین و بهتر زندگی کردن قدمی برداریم؛ آیا امکان دارد همچین خدایی برای ما جبران نکنه¹؟

مواظب قدم هامون باشیم.

منبع:

1.      سوره محمد، آیه 7: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ: ای اهل ایمان، شما اگر خدا را یاری کنید (یعنی دین و پیغمبر خدا را) خدا هم شما را یاری کند و ثابت قدم گرداند.

دشمنیِ دشمن

قسم خورده بود که هرگز راحتش نگذارد¹.

از هیچ تلاشی برای آزارش فروگذار نکرده. با تجربه زیادی که طی قرون متمادی پیدا کرده، هر بار از راه جدید و شیوه نو استفاده می کند.

 و او هرگاه از یاد خدا غفلت ورزیده، در بیراهه ها به سختی گرفتار شده و هر بار که به ریسمان الهی چنگ زده، از شر او در امان مانده.

اگر چراغ دلش را روشن نگاه دارد و جز در مسیر حق قدم برندارد، دشمن قسم خورده اش هرگز بر او تسلطی نخواهد داشت و نمی تواند او را به پیچ های پرخطر نزدیک کند؛ چرا که خودش اقرار کرده، همه را گمراه می کند مگر: إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ²

 

منبع:

1. سوره ص، آیه 82: قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ: {شیطان} گفت پس به عزت تو سوگند که همگى را جدا از راه به در مى برم

2. همان، آیه 83: مگر آن بندگان پاکدل تو را

مرا بخوان

بچه های کوچک، معمولا برای انجام هر کاری ذکرِ مامان، مامان می گیرن و انقدر می گن تا مادر دلش به رحم میاد و کارشون رو براشون انجام می ده.

اگه همون قدری که تو بچگی به مادرهامون اعتماد داشتیم، به خدا اعتماد داشته باشیم و بدونیم با صدا زدنش مشکلاتمون حل می شه، آیا انقدر از زندگی ناراحت بودیم و غر می زدیم؟

آیا مشکلمون عدم اعتماد به خداست یا شیطان از یادمون می بره که در لحظات سخت، خدا رو صدا کنیم؟

مشکل هر کدوم که باشه، این نکته رو به خاطر داشته باشیم که خدا از ما خواسته:

فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ¹

منبع:

1.     سوره بقره، آیه 152: پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم .

یادم کن

یادم کن

هر بار گره کوری به کار داری

یا غصه ای در دل

یا شکوه ای از نارفیقی

یا...

راه دوری نرو

من همیشه کنارت خواهم بود، فقط کافیست مرا یاد کنی

فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ¹.

منبع:

1.      سوره مبارکه بقره، آیه 152: پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.

آرامش دل

مدت ها بود گمشده ای داشت. هر چه بیشتر می گشت؛ ناامیدتر می شد.

با هر چیزی خودش را سرگرم می کرد؛ تا آرامش از دست رفته زندگی را پیدا کند.

 اما همه چیز فقط درمان مقطعی بود.

مدتی با سیگار، مدتی با دوستان و مهمانی های مختلف، مدتی با قرص های آرامبخش ... اما هیچکدام آرامش واقعی نبود.

هر چند ماه یک بار به دیدن پدر و مادر پیرش می رفت. هر بار مادر می گفت: أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ¹. او می خندید و می رفت!

این بار اما فرق داشت. خوب که فکر کرد، مواقعی که روابطش با خدا بهتر بود، اخلاق و زندگی اش هم روال بهتری داشت.

 انگار فقط با خدا آرامش داشت.

منبع:

1.      سوره مبارکه رعد، آیه 28: الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکرِ اللَّهِ أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ: آنها کسانى هستند که ایمان آورده و دلهایشان به یاد خدا آرامش مى‏گیرد، آگاه باشید که تنها با یاد خدا دلها آرامش پیدا مى‏کند.

فقط شیطان مقصر است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی وقتی بچه های کوچیک کار بدی می کنن و پدر و مادر ازشون سوال می کنن: چرا این کار رو کردی؟ سریع جواب میدن: شیطون گولم زد. گاهی این تفکر تا بزرگسالی باقی هست و وقتی فرد کار اشتباهی مرتکب میشه با خودش میگه تقصیره شیطونه. یا اصلا خدا خودش برای ما شیطون رو گذاشت تا ما رو گمراه کنه پس چرا دیگه از ما انتظار داره؟ من این حرف رو خیلی شنیدم متاسفانه اما آیا واقعا تمام گناهان ما تقصیر شیطان است؟

در اینکه شیطان دشمن قسم خورده ی انسان است و از هیچ راهی برای گمراه کردن انسان دست برنمی دارد شکی نیست اما چرا شیطان بر انسان های مخلص و با تقوا تسلط ندارد¹؟

در قیامت وقتی از افراد سوال می شود که چرا از گمراهین بودید؟ تقصیر را به گردن شیطان انداخته و می گویند که شیطان ما را مجبور کرد ؛ در این هنگام شیطان پاسخ می دهد : من هیچ تسلطی بر شما نداشتم جز اینکه شما را دعوت کردم و شما نیز دعوت مرا پذیرفتید².

یکی از شاگردان شیخ انصاری شبی در خواب، شیطان را می بیند که زنجیرهایی کوچک و بزرگ را با خود می کشد. از او سوال می کند این زنجیرها برای چیست؟ شیطان می گوید: این زنجیرها هر کدام برای یکی از علما و افراد با تقواست. فرد می گوید دیدم یکی از زنجیرها از همه بزرگتر و ضخیم تر است و پاره شده پرسیدم این برای کیست؟ گفت: این برای شیخ انصاری است؛ دیروز او را تا کوچه کشیدم اما زنجیر را پاره کرد و برگشت. پرسیدم زنجیر من کدام است؟ گفت: بیچاره تو زنجیر نمی خواهی تو با اشاره به سمت من می آیی.

فردا خوابش را برای شیخ انصاری تعریف میکند. شیخ می فرمایند بله دیروز مشکلی برایم پیش آمد و هیچ پولی نداشتم ؛ با خودم گفتم مقداری از پول هایی که نزدم هست (سهم امام) به عنوان قرض برمیدارم و به محض باز شدن دستم برمی گردانم تا درون کوچه رفتم ناگهان به این فکر کردم اگر عمرم اجازه نداد و نتوانستم پول را برگردانم چه کنم؟ و به خانه برگشتم.

از مهم ترین راه هایی که باعث می شود شیطان هیچ راه نفوذی بر انسان نداشته باشد ؛ تقوا است. پس اگر خود ما در مقابل شیطان ضعف نشان ندهیم و به او اجازه جولان دادن ندهیم او راهی بر ما نخواهد داشت. وقتی تقوا پیشه کنیم و فقط در راه اوامر و نواهی الهی گام برداریم وسوسه های شیطانی هم کار ساز نیست و نمیتواند ما را گمراه کند.

برخی آیات قرآن بر این نکته دلالت دارند که هر کس که از یاد خدا غفلت کند ، شیطان بر او فرود می آید. پس بهتر است به جای تبرئه خود ، با یاد خدا و رعایت تقوا تمامی راههای نفوذ شیطان بر خود را بسته و تسلیم نیرنگ ها و وسوسه های شیطان نشویم.
 به هر حال شروع هر کاری سختی های خود را دارد ؛ شاید رعایت تقوا هم سخت باشد اما یادمان باشد، بهشت را به بها می دهند نه به بهانه ؛ پس اگر خود ما حاضر به اطاعت از اوامر پروردگار نیستیم تقصیر را به گردن شیطان نیاندازیم. 

منابع:

1. سوره ص،82 -83 "قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ‏‏ إِلاَّ عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ"

2.ایه 22 سوره ابراهیم
وَقَالَ الشَّیْطَانُ لَمَّا قُضِیَ الأَمْرُ إِنَّ اللّهَ وَعَدَکُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّکُمْ فَأَخْلَفْتُکُمْ وَمَا کَانَ لِیَ عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُکُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِی فَلاَ تَلُومُونِی وَلُومُواْ أَنفُسَکُم مَّا أَنَاْ بِمُصْرِخِکُمْ وَمَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِیَّ إِنِّی کَفَرْتُ بِمَا أَشْرَکْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ‏