رابطه با خدا

بسم الله الرحمن الرحیم

تو مسجد نشسته بودیم و مشغول قرائت قرآن. دائم با گوشی مشغول بود. یا پیامک می داد یا صفحه رو خاموش و روشن می کرد و منتظر پیام یا تماس بود.

با خودم فکر کردم اگر همین قدر مشتاق ارتباط با خدا بودیم و از هر لحظه برای ارتباط با خدا استفاده می کردیم الان در چه وضعیت معنوی خوبی بودیم. چقدر به خدا نزدیک شده بودیم. 

کاش روزانه برای ارتباط با خدا وقت بگذاریم، مخصوصا حالا که ماه رمضون هست. توی این 30 روز می تونیم تمرین کنیم تا برای بقیه ماه های سال هم به این ارتباط با خدا عادت کنیم.

امام علی _{علیه السلام} می فرمایند: هر کس رابطه اش را با خدا اصلاح کند، خداوند رابطه او را با مردم اصلاح خواهد نمود¹.

بعضی از مشکلاتی که این روزها با اون ها درگیر هستیم ، بخاطر دوری از خداست. گاهی با یه توجه و توسل خیلی از مشکلاتمون به راحتی حل میشه. 

ان شاالله که در این ماه مبارک ، بتونیم رابطه مون رو با خدا بهتر کنیم و بندگی کردن رو خوب بیاموزیم.

منبع:

1.من لا یحضره الفقیه ج 4 ، ص 396 ، ح 5845 - تنبیه الخواطر یا مجموعه ورام ج 2 ، ص 163 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 68، ص 366، ح 12: مَن أَصلَحَ فیما بَینَهُ و َبَینَ اللّه  أَصلَحَ اللّه  فیما بَینَهُ وَ بَینَ النّاسِ

حضور قلب در نماز / 4

بسم الله الرحمن الرحیم

در ادامه بحث قبلی به عامل درونی عدم حضور قلب در نماز می رسیم که از عامل بیرونی بسیار فراگیرتر و درمان آن سخت تر است. شاید برای همه ما پیش آمده باشد که هرچیزی را که گم کرده باشیم موقع نماز پیدا می کنیم و یا تمام فکرهای زندگی و دنیایی سر نماز به ذهنمان خطور می کند. چطور می توان این پرنده ی خیال را از پرواز در افکار و اشتغالات ذهنی باز داشت و به معبودی که در محضر او ایستاده متوجه کرد تا ادب حضور را رعایت کرده باشیم.

در حدیث قدسی خداوند به بنده خود می فرماید:

بنده من هنگامی که تو به نماز می ایستی من چنان به تو توجه می کنم که انگار فقط همین یک بنده را دارم و تو چنان با من رفتار می کنی که انگار صد معبود دیگر به جز من داری!!!

وقتی که تلویزیون نگاه می کنیم و یا با شخص مهمی صحبت می کنیم ، به طور کامل به او توجه کرده و مواظب حرکات و رفتار خود هستیم و چقدر برای خود ما هم اذیت کننده است اگر کسی موقع حرف زدن ما حواسش به جایی بجز صحبت های ما باشد.

علت اصلی حواس پرتی در نماز توجه به امور دنیوی است و در روایت آمده «حبُّ الدنیا رأسُ کلِّ خطیئة» حب دنیا عامل اصلی تمام گناهان است. انسان به هر چیزی که بیشتر علاقه مند باشد ، بیشتر به یاد آن می افتد و با همان نیز محشور می شود!

پیامبر اکرم می فرمایند:

"اِنَّ مِنَ الصَّلاةِ لَما یُقبَلُ نِصفُها وَ ثُلثُها وَ رُبعُها وَ خُمسُها إلی العُشرِ، وَ اِنَّ مِنها لَما یُلَفُّ کَما یُلَفُّ الثُّوبُ الخَلِقُ فَیُضرَبُ بِها وَجهَ صاحِبِها، وَ اِنَّما لَکَ مِن صَلاتِکَ ما اَقبَلتَ عَلَیهِ بِقَلبِکَ"

نمازی هست که نصف آن پذیرفته می شود و یا یک سوم آن و یا یک چهارم آن و یا یک پنجم آن پذیرفته می گردد، و بالأخره نمازی هست که یک دهم آن پذیرفته می شود و برخی از اقسام نماز چون جامه کهنه در هم پیچیده شده به صورت نمازگزار زده می شود.

مستدرک الوسائل ، ج 3، ص 59

راهکارها:

یکی از راهکارهای اصلی حضور قلب در نماز ، توجه کمتر به امور دنیوی و تلاش و همّ و غم در این مقوله ی پست است و بهتر است بیشتر به خدا توکل کنیم.

یکی دیگر از راهکارهای حضور قلب در نماز توجه به معانی حمد و سوره و اذکار نماز است.