بسم الله الرحمن الرحیم
امروز با یکی از دوستان بسیار خوبم بیرون بودم. این دوستم اهل تایلند هستند؛ با خونواده به ایران اومده و مشغول کسب علوم دینی شده تا با دست پر به کشورش برگرده و اونجا به تبلیغ اسلام بپردازه. رفاه و راحتی که در کشور خودش داشته رو گذاشته و با سختی خیلی زیادی در ایران مشغول زندگی هست. هم سختی های مادی و هم سختی های روانی.
چون از نظر ظاهری شبیه به دوستان خوب افغانستانی هستند، خیلی اذیت میشن. هر جا که میرن یه عده پیدا میشن که یه طوری با زخم زبون و نیش و کنایه اذیتشون کنن و این خیلی ناراحتشون می کنه.
واقعا چرا ما باید بخاطر ظاهر آدم ها بهشون احترام بگذاریم و یا بی احترامی کنیم؟ مگه خداوند در قرآن ملاک برتری انسان ها رو تقوا1 اعلام نکرده؟
مواظب باشیم با رفتارهای اشتباهمون دل کسی رو نشکنیم. اینکه کسی اهل منطقه خاصی باشه اصلا دلیل برای تمسخر و بی احترامی نیست. گاهی باید خودمون رو به جای اون فرد بگذاریم و ببینیم خودمون دوست داشتیم که کسی ما رو مسخره و تحقیر کنه؟
منبع:
1. سوره مبارکه حجرات، آیه 13: یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقناکُم مِن ذَکَرٍ وَأُنثىٰ وَجَعَلناکُم شُعوبًا وَقَبائِلَ لِتَعارَفوا ۚ إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَ اللَّهِ أَتقاکُم ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ
