بسم الله الرحمن الرحیم
هر شب مراسمی در هتل داشتیم تا به قول خودش معرفت زیارت پیدا کنیم. در این مراسم ها دائما دیگران را تحقیر می کرد، کارش به جایی رسیده بود، که حتی مراجع تقلید را هم قبول نداشت؛ طلاب جوان که دیگر جای خود داشتند... در آخر مراسم ها هم می گفت همه دوست دارن که ازشون تعریف کنیم تا کوچکترین انتقادی می شنوند، ناراحت می شوند و انتقاد پذیر نیستند. یک شب وقتی همه رفتند چند نفری رفتیم و بعد از تعریف از کارهای مثبتش، چند انتقاد محترمانه کردیم از بعضی برخوردهاش با اعضا و ناراحتی اعضا را بهش گفتیم. بعد ازشنیدن حرف ها چهره اش برافروخته شد و سعی کرد که رفتار نامناسبش را توجیه کند و در آخر هم گفت از فردا شب جلسه ها تعطیل...
بعضی افراد فقط می تونن به دیگران خرد بگیرند، اما تحمل شنیدن کوچکترین انتقادی را از اطرافیان ندارند و این از نشانه های تکبر در افراد است. این انتقادها باعث رشد این افراد میشه و میتونن با شناخت نقاط ضعفشون ، خودشون رو بیشتر از قبل بالا ببرند.
امام هادی علیه السلام می فرمایند: هرگاه خداوند، خیر و خوبی بنده ای را بخواهد، او چنان می شود که اگر مورد عتاب و سرزنش قرار گرفت، می پذیرد1.
کسی که کار اشتباهی می کند اگر بر آن اصرار داشته باشد و اشتباهش را قبول نداشته باشد، در گمراهی خود باقی می ماند، اما اگر قبول کند و راه خود را تصحیح کند به کمال می رسد. افراد متواضع به راحتی اشتباهات خود را قبول کرده و به مراتب بالاتر قدم می گذارند. البته محترمانه نقد کردن تاثیر بالایی در پذیرفتن اون نقد داره. وقتی کسی خیلی غیرمحترمانه دیگران رو نقد میکنه اون ها هم در مقابلش جبهه می گیرن و حاضر به قبول کردن نیستن.
ان شاالله که بتونیم فرهنگ انتقادپذیری رو در جامعه گسترش بدیم.
منبع:
1.تحف العقول، ص 481: إنَّ اللهَ إذَا اَرادَ بِعَبْدٍ خیراً، إذا عُوتِبَ قَبِلَ