دوستان خوب

 

چند سالی بود که باهم دوست بودند.

خانواده های متفاوتی داشتند. اما اخلاقیات خوبی داشتند. سعی می کردند، در همه اخلاقیات خوب یکدیگر را شریک کنند.

هر کدام تصمیمی می گرفت، سریع به دوستش منتقل می کرد. شب های جمعه با هم هیات می رفتند. روزانه صفحه ای قرآن میخواندند و درباره نکات تفسیری اش با هم صحبت می کردند.

اگر در رفتارهای هم خطایی می دیدند، خیلی صمیمی بهم تذکر می دادند.

معتقد بودند دوست خوب یعنی یاری دهنده در خوبی و تقوا¹.

منبع:

1.     سوره مائده، آیه 2:  وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ: و باید با یکدیگر در نیکوکاری و تقوا کمک کنید نه بر گناه و ستمکاری.

دوست و دشمن

بسم الله الرحمن الرحیم

با غرور از اشتباهاتش می گفت و فکر می کرد چقدر روشنفکرانهزندگی می کند.

دوستانش با لذت از رفتارهاش تعریف می کردند، اما بعدا پیش دیگران اشتباهاتش را میشمردند. یک روز وقتی دوباره مشغول سخنرانی های پر از غرورش بود،غیر مستقیم درباره رفتارش ازش سوالی پرسیدم و کفتم بنظر خودت این کار درسته؟

امام حسین _{علیه السلام} می فرمایند:
کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی
دارد، از تو تعریف و تمجید می کند¹.

منبع:

1.نزهه الناظر،ص88: من اَحبک نهاک و من اَبغضک اَغراک

دوست خوب

بسم الله الرحمن الرحیم

می گفت: مطمئنم که دوستم راه اشتباهی رو انتخاب کرده. دوست ندارم تو این حالت ببینمش، اما از برخوردش می ترسم. گفتم: پیغمبر اکرم _{صلی الله علیه و آله و سلم} می فرمایند: مؤمن آیینه مؤمن است¹. بهتره که اگه اشکالی ازش تو دوستت می بینی خیلی دوستانه و مودبانه بهش بگی.

اگه میخوای دوستی یک رنگی داشته باشی به فرموده حضرت رسول _{صلی الله علیه و آله و سلم} عمل کن: سه چیز دوستى را یکرنگ مى سازد : هدیه کردن عیب هاى یکدیگر ، پاسداری در غیاب(و بدگویى نکردن) و یارى رساندن در سختى².

سعی کنیم کاری کنیم که دوستانمون رو رشد بدیم. مثلا اگه میدونیم دوستمون مشکلی داره که نیاز به تذکر داره. با توجه به روحیاتش می تونیم مثلا کتابی رو به دستش بدیم و ازش خواهش کنیم که مطالعه کنه. یا طوریکه ناراحت نشه باهاش صحبت کنیم و راه درست رو بهش نشون بدیم و بعد هم انتخاب رو به خودش بسپریم.

ان شاالله که خدا کمکمون کنه تا بتونیم دوستان خوبی باشیم.

منابع:

1.نهج الفصاحه ، حدیث 3102 :المؤمن مرآت المؤمن؛

2. مجموعه ورام ج2، ص121: ثَلاثَةٌ تُخلِصُ المَوَدَّة َ: إِهداءُ العَیبِ ، وَ حِفظُ الغَیبِ ، و َالمَعونَةُ فِى الشِّدَّةِ؛

هر راست نشاید گفت!

بسم الله الرحمن الرحیم

در جمعی نشسته بودیم که یکی از دوستان شروع کرد به تعریف خاطره ای از جوانی اش. یکی از دوستان دائم بین صحبت هاش می پرید و حرف های دوستش را اصلاح می کرد، طوریکه اون بنده خدا، از ادامه خاطره منصرف شد.

بعد از اتمام جلسه و متفرق شدن دوستان، ازش پرسیدم: چرا اینقدر وسط حرف اون بنده خدا می پریدی؟

گفت: آخه بعضی جاها رو دروغ می گفت!

گفتم: اولا که چون خاطره مربوط به قدیم می شد شاید فراموش کرده بود، ثانیا این خاطره نه باعث آبرو بردن از کسی می شد، نه به کسی ضرر و آسیب می رسوند، شما نباید این کار رو می کردی. میگن دروغ گفتن حرامه، راست گفتن که واجب نیست! بعضی جاها بهتره سکوت کنی تا دلی شکسته و احترامی ضایع نشه.

از قدیم گفتن جز راست نباید گفت، هر راست نشاید گفت.

بهتره هر موقع چیزی به ذهنمون می رسه اول در موردش فکر کنیم و همه جوانبش رو بسنجیم، بعد انجامش بدیم؛ نکنه با حرف ها و کارهامون باعث ناراحتی و کدورت بین مومنین بشیم.

امر به معروف با طعم ایذاء مومن

بسم الله الرحمن الرحیم

تا وارد خونه شد، بعد از سلام و احوالپرسی، طبق معمول رفت بالای منبر... شروع کرد از تربیت صحیح فرزند گفتن. گفت و گفت و گفت... طوری حرف می زد، که انگار تنها کسی که هیچ اشتباهی نداره اون بود و بقیه سر تا پا خطاکار هستن. آخر صحبت هاش هم گفت: یه موقع ناراحت نشی ها، من دارم امر به معروف می کنم...

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:

امر به معروف و نهى از منکر نکند مگر کسى که سه خصلت در او باشد: در امر و نهى خود مدارا کند، در امر و نهى خود میانه‏ روى نماید و به آنچه امر و نهى مى‏ کند، دانا باشد¹ .

بهتره وقتی می خوایم از نظر خودمون کسی رو امر به معروف کنیم، همه جوانب رو بسنجیم. ببینیم اون ایراد تو خودمون هست یا نه؟ بعد هم خیلی غیر مستقیم بهش بگیم نه طوری که باعث ناراحتی اون فرد بشه. همیشه موقع ایراد گرفتن، بهتره اول چندتا از نکات مثبت اون فرد رو براش بشمریم؛ نه اینکه از همون اول با اشتباهاتش به رگبار ببندیمش. بهتره بعد از گفتن اشتباهش اونم در خلوت دو نفری خودمون و در لفافه سریع از موضوع خارج بشیم، شاید اصلا اون روز حال دوستمون خوب نباشه و ما اطلاع نداشته باشیم و با حرف های ما حالش بدتر هم بشه...

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خدای عز و جل می فرماید: آنکس که بنده مؤمن مرا خوار کند با من به جنگ برخاسته².

نکنه لحن صحبتمون طوری باشه که دل کسی شکسته بشه، یا اینکه اون فرد رو تو یه جمع خوار و خفیف کنیم... بچه شیعه باید حواسش به همه ی رفتارهاش باشه.

ان شاالله که بتونیم از شیعیان واقعی حضرت باشیم.

منابع:

1.بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 97 ، ص 87 ، ح 64 ،شبیه این حدیث دعائم الاسلام ج 1 ، ص 368: لا یَأمُرُ بِالمَعروفِ و َلا یَنهى عَنِ المُنکَرِ إلاّ مَن کانَ فیهِ ثَلاثُ خِصالٍ : رَفیقٌ بِما یَأمُرُ بِهِ رَفیقٌ فیما یَنهى عَنهُ ، عَدلٌ فیما یَأمُرُ بِهِ عَدلٌ فیما یَنهى عَنهُ، عالِمٌ بِما یَأمُرُ بِهِ عالِمٌ بِما یَنهى عَنهُ

2.«جامع الاخبار» : باب 7، فصل 4 :قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: قال الله عز و جل: قد نابذنی من اذل عبدی المؤمن

رطب خورده منع رطب چون کند...

بسم الله الرحمن الرحیم

هر شب مراسمی در هتل داشتیم تا به قول خودش معرفت زیارت پیدا کنیم. در این مراسم ها دائما دیگران را تحقیر می کرد، کارش به جایی رسیده بود، که حتی مراجع تقلید را هم قبول نداشت؛ طلاب جوان که دیگر جای خود داشتند... در آخر مراسم ها هم می گفت همه دوست دارن که ازشون تعریف کنیم تا کوچکترین انتقادی می شنوند، ناراحت می شوند و انتقاد پذیر نیستند. یک شب وقتی همه رفتند چند نفری رفتیم و بعد از تعریف از کارهای مثبتش، چند انتقاد محترمانه کردیم از بعضی برخوردهاش با اعضا و ناراحتی اعضا را بهش گفتیم. بعد ازشنیدن حرف ها چهره اش برافروخته شد و سعی کرد که رفتار نامناسبش را توجیه کند و در آخر هم گفت از فردا شب جلسه ها تعطیل...

بعضی افراد فقط می تونن به دیگران خرد بگیرند، اما تحمل شنیدن کوچکترین انتقادی را از اطرافیان ندارند و این از نشانه های تکبر در افراد است. این انتقادها باعث رشد این افراد میشه و میتونن با شناخت نقاط ضعفشون ، خودشون رو بیشتر از قبل بالا ببرند.

امام هادی علیه السلام می فرمایند: هرگاه خداوند، خیر و خوبی بنده ای را بخواهد، او چنان می شود که اگر مورد عتاب و سرزنش قرار گرفت، می پذیرد¹.

کسی که کار اشتباهی می کند اگر بر آن اصرار داشته باشد و اشتباهش را قبول نداشته باشد، در گمراهی خود باقی می ماند، اما اگر قبول کند و راه خود را تصحیح کند به کمال می رسد. افراد متواضع به راحتی اشتباهات خود را قبول کرده و به مراتب بالاتر قدم می گذارند. البته محترمانه نقد کردن تاثیر بالایی در پذیرفتن اون نقد داره. وقتی کسی خیلی غیرمحترمانه دیگران رو نقد میکنه اون ها هم در مقابلش جبهه می گیرن و حاضر به قبول کردن نیستن.

ان شاالله که بتونیم فرهنگ انتقادپذیری رو در جامعه گسترش بدیم.

منبع:

1.تحف العقول، ص 481: إنَّ اللهَ إذَا اَرادَ بِعَبْدٍ خیراً، إذا عُوتِبَ قَبِلَ

بزم دوستانه

بسم الله الرحمن الرحیم

طبق معمول هر هفته بازهم دوستان دور هم جمع شده بودند. غایب بودن یکی از دوستان بهانه ای شد برای حرف هایی که بوی خوبی نداشت؛ انگار کم کم شوخی ها داشت تبدیل به حرف هایی می شد که باعث بی آبرو شدن دوستشان می شد. با خودش خیلی کلنجار رفت که بمونه یا بره، نه دوست داشت بزم دوستانه رو ترک کنه ، نه دلش میخواست شنونده ی این حرف های آزار دهنده باشه. کمی فکر کرد، تأمل رو جایز ندونست. اصلا درست نبود که فقط به خاطر سرگرم بودن چند دقیقه ای آبروی کسی برده بشه. بلند شد و با قاطعیت از دوستش دفاع کرد و بحث رو کلا عوض کرد.

طوری قاطعانه برخورد کرد که نه دیگه این بحث تکرار بشه و نه بزم بهم بخوره. دوستانش رو نصیحت کرد که ممکنه هر کدوم از ما نقطه ضعف هایی داشته باشیم ، اما قرار نیست این نقاط ضعف، موضوعی باشه برای دورهمی ها. بهتره دورهمی هامون رو سالم برگزار کنیم که هم به خودمون خوش بگذره و هم گناهی انجام ندیم.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:

هر که از آبروی برادر خویش دفاع کند، خدا آتش را از چهره وی باز دارد¹.

منبع:

1. نهج الفصاحه، ص3014

دوست خوب من

بسم الله الرحمن الرحیم

دیروز با یکی از دوستان خیلی خوبم قرار داشتم. از همون افرادی که با دیدنشون آرامش وجود آدمو پُر می کنه و کلی خاطرات خوب به ذهن می رسه. از همونایی که با دیدنشون ایمانت بیشتر میشه و یاد خدا می افتی.

چقدر خوبه که آدم یه همچین دوستانی داشته باشه و دائم باهاشون در ارتباط باشه. تا دائم یاد خدا بیفته و عملش رو درست کنه.

امام علی علیه السلام می فرمایند:

بهترین برادرانت (دوستانت)، کسى است که با راستگویى اش تو را به راستگویى دعوت کند و با اعمال نیک خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد¹.

گاهی ما افرادی رو برای دوستی انتخاب می کنیم که اصلا صلاحیت دوستی ندارند، حتی دوستی کردن به نیت درست کردنشون هم اشتباهه چون اصلاح پذیر نیستند. وقتی دو نفر مدت زیادی باهم باشند یا خیلی باهم صمیمی باشند خواه ناخواه روی هم اثر میگذارن و معمولا اگه اعتقاداتشون خیلی مستحکم نباشه ممکنه به جای اثر گذاشتن روی دوستشون از اونها اثر بگیرن.
اگه دوستانی دارید که رفتارهاشون خدایی نیست اگه مطمئن هستید که میتونید روشون اثر مثبت بگذارید باهاشون صمیمی بشید و دوستی رو ادامه بدید وگرنه اگه حتی به اندازه ی ذره ای هم احتمال می دید که ممکنه شما رو هم به راه خودش ببره، ازش دوری کنید.
امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند: با خوبان معاشرت کن تا از آنان باشى و از بدان دورى کن تا از آنان نباشى².
دوستان خوب شما چه ویژگی هایی دارند؟

منبع:

1.تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص417 :خَیرُ اِخوانِکَ مَن دَعاکَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَکَ اِلى اَفضَلِ العمالِ بِحُسنِ اَعمالِهِ

2.نهج البلاغه(صبحی صالح)  نامه 31 ،ص 402:قارِن اَهلَ الخَیرِ تَکُن مِنهُم وَ بایِن اَهلَ الشَّرِّ تَبِن عَنهُم