هر راست نشاید گفت!
بسم الله الرحمن الرحیم
در جمعی نشسته بودیم که یکی از دوستان شروع کرد به تعریف خاطره ای از جوانی اش. یکی از دوستان دائم بین صحبت هاش می پرید و حرف های دوستش را اصلاح می کرد، طوریکه اون بنده خدا، از ادامه خاطره منصرف شد.
بعد از اتمام جلسه و متفرق شدن دوستان، ازش پرسیدم: چرا اینقدر وسط حرف اون بنده خدا می پریدی؟
گفت: آخه بعضی جاها رو دروغ می گفت!
گفتم: اولا که چون خاطره مربوط به قدیم می شد شاید فراموش کرده بود، ثانیا این خاطره نه باعث آبرو بردن از کسی می شد، نه به کسی ضرر و آسیب می رسوند، شما نباید این کار رو می کردی. میگن دروغ گفتن حرامه، راست گفتن که واجب نیست! بعضی جاها بهتره سکوت کنی تا دلی شکسته و احترامی ضایع نشه.
از قدیم گفتن جز راست نباید گفت، هر راست نشاید گفت.
بهتره هر موقع چیزی به ذهنمون می رسه اول در موردش فکر کنیم و همه جوانبش رو بسنجیم، بعد انجامش بدیم؛ نکنه با حرف ها و کارهامون باعث ناراحتی و کدورت بین مومنین بشیم.
