چقدر شکرگزار هستیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

مدتیه که مادربزرگم سکته مغزی کردن. شرایط خیلی سختی دارن، حتی کوچکترین و پیش پا افتاده ترین کارهای شخصی خودشون رو هم نمیتونن انجام بدن. حتما باید بیست و چهار ساعته یکی دو نفر کنارشون باشه، تا بتونن با کمک هم کارهای شخصی ایشون رو انجام بدن.

امروز داشتم با خودم فکر می کردم، انقدر غرق نعمت هستیم که حتی فراموش می کنیم، شکر بعضی نعمت های خدا رو به جا بیاریم. نعمت هایی که تا از دستشون ندیم، معمولا یادمون نمیاد که باید بخاطر اون ها شاکر باشیم. نعمتی مثل پلک زدن، چون وقتی چشم باز می مونه و پلک نزنیم ، چشم خشک میشه و وضعیت دردناکی برای چشم بوجود میاد که دائما باید با قطره های مصنوعی اون رو درست کنیم، اما باز هم مثل حالت طبیعی و اولش نمیشه و خیلی نعمت های دیگه...

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
خداى تعالى به موسى علیه السلام وحى فرمود که : اى موسى مرا چنان که باید شکر کن . موسى عرض کرد : پروردگارا چگونه تو را چنان که باید شکر گویم حال آن که هر شکرى که تو را مى گویم خود نعمتى است که تو به من ارزانى داشته اى؟ فرمود : اى موسى حال که دانستى توفیق آن شکر را هم من به تو داده ام ، شکر مرا ادا کرده اى ¹.

این که بدونیم هر نعمتی که داریم از لطف و عنایت خداست، باعث میشه که شکرگزار این نعمت ها باشیم. و همانطور که خداوند در قرآن وعده داده: اگر شکرگزار باشید حتما شما را زیاده می بخشم². این آیه بسیار زیبا می فرماید که شما را زیاده می بخشیم. شاید یکی از معانی آن این باشد که روح ما را بزرگ می کند. خدا که نیازی به شکر کردن ما ندارد بلکه باز هم به بهانه ای ما را رشد می دهد تا از برکات بیشتری برخوردار شویم.  و یکی از برکات این شکرگزاری هم می تواند افزون شدن نعمت باشد. 

ان شاالله که خدا بهمون توفیق شکرگزاری بده.

برای مطالعه بیشتر درباره فضیلت شکر نعمت کلیک کنید.

منبع:

1.کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 98: أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى ع یَا مُوسَى اشْکُرْنِی حَقَّ شُکْرِی فَقَالَ یَا رَبِّ وَ کَیْفَ أَشْکُرُکَ حَقَّ شُکْرِکَ وَ لَیْسَ مِنْ شُکْرٍ أَشْکُرُکَ بِهِ إِلَّا وَ أَنْتَ أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ قَالَ یَا مُوسَى الْآنَ شَکَرْتَنِی حِینَ عَلِمْتَ أَنَّ ذَلِکَ مِنِّی

2.سوره ابراهیم، آیه 7: وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی‏ لَشَدیدٌ

خدایا شکرت

بسم الله الرحمن الرحیم

بعضی افراد هستند با اینکه مشکلات زیادی در زندگی هاشون وجود داره، اما همیشه راضی و شکرگزار خداوند هستند. در حقیقت نیمه ی پر لیوان را می بینند. مثلا اگر مشکلات عدیده ی اقتصادی گریبان آن ها را گرفته اما از اینکه خانواده ی خوبی دارند، راضی و سپاسگزار هستند یا چون از نعمت سلامتی بهره مند هستند دائما در حال شکر خدا هستند. اما بر عکس این افراد عده ای هستند که دائما در حال اعلام نارضایتی و شکایت از زمین و زمان هستند. معمولا این افراد نکات مثبت و بی نظیر ندگی هاشون رو ندیده می گیرند و فقط از قسمت هایی که کمی دچار نقصان هستند شکایت می کنند.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
کم ترین سپاسگزارى، این است که انسان نعمت را (مستقیما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نیز به آنچه خداوند عطایش کرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتکب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسیله مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد¹.

سپاسگزاری از اخلاق نیکویی است که همیشه ملت ما به آن افتخار می کرده. همانطور که در دیباچه ی گلستان هم جناب سعدی به زیبایی بیان فرموده اند که: ...پس در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شکرى واجب.
از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش بدر آید.²

از ویژگی های انسان های شکرگزار، آرامش آنهاست. این افراد به خاطر داشتن دید وسیع دائما خود را ناراحت نمی کنند و حرص نمی خورند بلکه از هر چیزی فقط زیبایی های آن را می بینند و همیشه شاد و راحت به زندگی خود ادامه می دهند. همچنین از اجر و بهره های این صفت خوب هم در آخرت بهره مند خواهند شد.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
سیرِ سپاسگزار اجرش همانند روزه دارى است که براى خدا روزه مى گیرد ، تندرستِ سپاسگزار همانند آن اجرى را دارد که بیمارِ شکیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد که تنگدست قانع³ .

ان شاالله که همیشه بتونیم از شاکرین باشیم.

منابع:

1.شرح مصباح الشریعه(ترجمه گیلانی) ص 61: أدنَى الشُّکرِ رُؤیَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه  مِن غَیرِ عِلَّةٍ یَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ و الرِّضا بِما اُعطىَ و ألاّ تَعصیَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىءٍ مِن أمرِهِ و نَهیِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ 

2.مقدمه ی گلستان سعدی

3.کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 94 ، ح1 : اَلطّاعِمُ الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ الصائمِ المُحتَسِبِ ، و المُعافَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المُبتَلَى الصّابِرِ ، و المُعطَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المَحرومِ القانِعِ                                

مگه خدا ما رو دوست نداره؟

بسم الله الرحمن الرحیم

شاید دیده باشید افرادی رو که تا کوچکترین ناراحتی و یا اتفاقی براشون می افته شروع می کنن به ناله کردن و اعتراض به خدا که چرا من؟ مگه من چیکار کرده بودم؟ مگه بجز من بنده ی دیگه ای نداری و ... و به جای صبوری کردن و فکر کردن به راه چاره دائما در حال ناله کردن و بی تابی هستن.

 در مقابل این افراد ، اشخاصی هستن که وقتی اتفاق ناراحت کننده ای براشون می افته بسته به شدت و ضعف اون اتفاق ، یا سعی می کنن به روی خودشون نیارن و یا اینکه به خوبی از اون اتفاق ناراحت کننده یاد می کنند و معتقدند که هر چه از دوست رسد نیکوست.

مثلا یکی از دوستان با خوشحالی میگفتن الحمدلله چند سالی هست تو ایام فاطمیه ، کمر دردم بدجوری شدت می گیره؛ اینجوری بهتر روضه ها رو درک می کنم.

اگر بینشمون رو عوض کنیم و به اتفاقات و بلاهایی که سرمون میاد جور دیگه ای نگاه کنیم نه تنها که اینقدر اذیت نمیشیم بلکه شاید گاهی خوشحال هم بشیم از اینکه روحمون با این بلاها صیقل داده میشه و ناب میشه. روایات زیادی داریم در رابطه با بلا و اینکه این بلاها چقدر برای ما خوب و مفید هستند. در روایات داریم که البلاءُ للولاء یعنی بلا برای نزدیکان و دوستداران خداست. انگار که هر چه میزان محبت و ارادت بنده نسبت به مولی بیشتر بشه پیمانه ی بلای او هم پُر تر شده. انگار خدا می خواهد مومنین را در همین دنیا پاک کند تا وقتی از دنیا رفتند در سرای ابدی راحت و ایمن به زندگی جاودانه ی خود ادامه دهند.

البته اینکه در روایات گفته میشود بلا منظور این نیست که حتما باید اتفاق وحشتناکی برای انسان بیفتد (البته این هم نسبت به درجات ایمان متفاوت است). وقتی امام صادق علیه السلام حدیثی راجع به بلا را برای اصحاب فرمودند که ملعون است کسی که چهل روز بر او بگذرد و آسیبی به او نرسد و تعجب ایشان را دیدند، فرموند: بلا حتی ممکن است اندوهی باشد که بر دل مومن نشسته و خیلی زود برطرف می شود یا اینکه ممکن است خار کوچکی باشد که به دست او فرو می رود¹.

به قول مولی محمد بید آبادی: هرکه در این بزم مقرب تر است / جام بلا بیشترش می دهند. 

پیامبر بزرگوار اسلام می فرمایند:

زن و مـرد مـؤمن پـیوسته در جـان و مـال و فرزندشان گرفتار بلا مى ‏شوند تا آن که بدون گناه ، خدا را دیدار کنند².

بحث ابتلائات و گرفتاری ها برای مومنین از سه حال خارج نیست:
1. یا برای بالا رفتن درجه و به دست آوردن جایگاهی بهتر در بهشت
2. یا برای پاک شدن از گناهان
3. و یا برای امتحان الهی است
امام صادق علیه السلام :
ای عبد الله، اگر مومن می دانست که پاداش مصائب و گرفتاری هایش چه اندازه است ، آرزو میکرد با قیچی تکه تکه شود³.
برای در امان ماندن از وسائس شیاطین همیشه در مواجهه با مشکلات از خدا صبر بخواهیم و خود را با ادعیه آرام کنیم. یکی از اساتید می گفتند اگر خیلی مشکل داشتید و قلبتان آرام نمی شد بعد از هر نماز سه بار سوره ی انشراح بخوانید ببینید خدا چه وسعتی به شما عنایت می کند.


منابع:
1.الوسائل : ۱۱ / ۵۱۸ ج ۷
2. بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 64 ، ص  236.
لَا یَزَالُ الْبَلَاءُ فِی الْمُؤْمِنِ وَ الْمُؤْمِنَةِ فِی جَسَدِهِ وَ مَالِهِ وَ وُلْدِهِ حَتَّى یَلْقَى اللَّهَ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ خَطِیئَةٍ.
3. اصول کافی(ط-الاسلامیه) ، ج۲ ،ص۲۵۵(باب شده ابلاء المومن حدیث۱۵) :
 یَا عَبدَ اللهِ لَو یَعلَمُ المُومِنُ مَا لَهُ مِنَ الاَجرِ فِی المَصَائِبِ لَتَمَنَی اَنَهُ قُرَضَ بِالمَقَارِیضُ.