صبر کن ای دل که صبر، سیرت اهل صفاست

صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست

هر قدر شتاب و سرعت برای یک دونده ضروری است و امکان برد را افزایش می دهد؛ به همان میزان شتاب و سرعت برای یک شطرنج باز خطرناک است و امکان باخت را بیشتر می کند.

امیرالمومنین _{علیه السلام}، عجله را تنها در یک مورد مذموم نمی دانند و آن هم عجله در ترک کار شر است¹.

برای تصمیم های حیاتی و مهم، باید با آرامش و صبوری به تفکر بپردازی².

معمولا شتاب زدگی موجب فساد کارها و پشیمانی بعد از آن خواهد شد³.

منابع:

1.      غرر الحکم، حدیث 338: العجلة مذمومة فی کل امر الا فی ما یدفع الشر، عجله در هر کاری نکوهیده است، مگر در مقام دفع شر

2.       سوره احقاف، آیه 35 : فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لا تَسْتَعْجِلْ: پس صبر کن آنگونه که پیامبران «اولو العزم» صبر کردند، و براى (عذاب) آنان شتاب مکن!

3.      بحار الانوار، ج 68، ص 9095: امام صادق علیه السلام می فرمایند: مع التثبت تکون السلامة و مع العجلة تکون الندامة، همراه تانی و خویشتن داری، سلامت است و همراه عجله ندامت.

 

 

 

 

از اصرارهای بی جای ما تا محبت بی حد و حصر او

از سرفه های شدیدش مشخص بود، سرمای سختی خورده. جلوی در مغازه ایستاده بود و پاهاش رو به زمین می کوبید و گریه می کرد و از مادر بستنی می خواست. مادر با آرامش و مهربانی براش توضیح می داد که الان سرما خوردی و اگه بستنی بخوری حالت بدتر می شه؛ اما دخترک بیشتر گریه می کرد و تهدید می کرد که اگه نخری، باهات قهر می کنم و دیگه دوست ندارم. 

یک لحظه به ذهنم رسید، انگار رابطه ما و درخواست هامون با خدا هم همین طوره. گاهی چیزی به صلاحمون نیست و با اصرار از خدا می خواهیم، اما اون بهتر از خودمون خیر و صلاح ما رو میدونه: وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ

منبع:

1.      سوره مبارکه بقره، آیه 216: وَعَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ: لکن چه بسیار شود که چیزی را مکروه شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید.

زندگی های پر تنش

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی به خاطر مسائلی، توفیق اجباری میشه که تند تند به شهرمون سر بزنیم و در این دیدارها متوجه اتفاق هایی که بین اقوام می افته، میشم.

چقدر خوبه که صبر و تحملمون رو بیشتر کنیم، زندگی رو به خودمون و بقیه سخت نگیریم. گاهی به خاطر یه حرف کاملا معمولی و یک کلاغ و چهل کلاغ شدن اون حرف، بین دو خونواده اختلافات عمیقی بوجود میاد.

چرا فقط دنبال پیدا کردن اشتباهات دیگران هستیم؟

چرا سعی نمی کنیم، کمی مهربانانه تر با قضایا برخورد کنیم؟

اینطوری زندگی خیلی زیباتر و راحت تر میگذره.

پیامبر گرامی اسلام _{صلی الله علیه و آله و سلم} می فرمایند:

صبور سه نشانه دارد : اول آن که سستى نمى کند ، دوم آن که افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن که از پروردگار خود شِکوه نمى کند ؛ زیرا اگر سستى کند، حق را ضایع کرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شکر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شکوه کند او را معصیت کرده است¹ .

کاش بتونیم به جای اینکه در برابر هر حرفی جبهه بگیریم و ابراز ناراحتی کنیم، درست برخورد کنیم. اگر اون حرف واقعا درسته که درباره ش فکر کنیم و درباره خودمون تجدید نظر کنیم و اگر اون حرف اشتباهه کمی تحملمون رو بالا ببریم و به جای ناراحتی کردن طرف مقابلمون رو با ارامش متقاعد کنیم، سعی کنیم در زندگی هامون بهترین تصمیم گیری ها رو داشته باشیم تا خونواده ای آسمانی داشته باشیم.

ان شاالله که توی هیچ خونواده ای ناراحتی و دلخوری پیش نیاد.

منبع:

1.علل الشرایع، ج2، ص498، ح1:
عَلَامَةُ الصَّابِرِ فِی ثَلَاثٍ أَوَّلُهَا أَنْ لَا یَکْسَلَ وَ الثَّانِیَةُ أَنْ لَا یَضْجَرَ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ لَا یَشْکُوَ مِنْ رَبِّهِ تَعَالَى لِأَنَّهُ إِذَا کَسِلَ فَقَدْ ضَیَّعَ الْحَقَّ وَ إِذَا ضَجِرَ لَمْ یُؤَدِّ الشُّکْرَ وَ إِذَا شَکَا مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَدْ عَصَاهُ.