بسم الله الرحمن الرحیم
پدرم همیشه از دوستان زمان انقلابش خاطرات نابی تعریف می کنه. هر بار هم با حسرت از شهادتشون میگه. می گفت یکی از دوستانش هر سال تمام اموالش (هر چیزی که داشت) رو نصف می کرد، نصفش رو برای خودش نگه می داشت و بقیه رو به نیازمندان می داد. می گفت: یه بار ازش پرسیدم: اخه وقتی همه چیز رو نصف می کنی؛ چطور زندگی می کنی؟
جواب داده بود: من با خدا معامله می کنم. وقتی هم که با خدا معامله کنی ضرر نمی کنی. مشکل اینه که خیلی ها به خدا اعتماد ندارن. بیشتر از همه ی چیزهایی رو که در راه خدا میدم به سرعت برمیگردن بهم.
خداوندمتعال میفرماید:
«کسانی که کتاب الله (قرآن را) می خوانند و نماز را پا برجای می دارند و از چیزهائی که بدیشان داده ایم، پنهان و آشکار، انفاق می کنند، آنان چشم امید به تجارتی دوخته اند که هرگز بی رونق نمی گردد و از میان نمی رود1»
منبع:
1.-[فاطر/29] : انَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمّا رَزَقْناهُمْ سِرّاً وَ عَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ
