قانون جنگل

تنها چیزی که در جنگل اهمیت دارد، حفظ بقا است.

هر که قوی تر باشد، زنده خواهد ماند و هر که ضعیف تر، محکوم به فنا.

اما قانون جنگل مختص جنگل نیست. دیده شده در بین برخی انسان نماها که از حیوانات هم پست تر¹ هستند، قانون جنگل رواج دارد.

عده ای برای تکه ای زمین انسان ها را قتل عام می کنند و عده ای هم به خاطر منافعشان سکوت را ترجیح می دهند.

اما ما چه هستیم؟

انسان یا انسان نما؟

هر کاری که از دستمان برمی آید، باید انجام دهیم.

 نکند صدای مظلومیت انسانی را بشنویم و به خاطر دنیای خود دست بر گوش هامان بگذاریم، که خداوند چنین حرکتی را شدیدا محکوم می کند².

منابع:

1. سوره اعراف، آیه 179: وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لاَّ یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ یَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ: و در حقیقت بسیاری از جنیان و آدمیان را برای دوزخ آفریده‏ایم [چرا که] دل هایی دارند که با آن [حقایق را] دریافت نمی‏کنند و چشمانی دارند که با آنها نمی‏بینند و گوش هایی دارند که با آنها نمی‏شنوند آنان همانند چهارپایان بلکه گمراه‏ترند [آری] آنها همان غافل‏ماندگانند.

2. سوره نساء، آیه 75: وَما لَکُم لا تُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَالمُستَضعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ وَالوِلدانِ الَّذینَ یَقولونَ رَبَّنا أَخرِجنا مِن هٰذِهِ القَریَةِ الظّالِمِ أَهلُها وَاجعَل لَنا مِن لَدُنکَ وَلِیًّا وَاجعَل لَنا مِن لَدُنکَ نَصیرًا: چرا در راه خدا، و (در راه) مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده‌اند، پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد (ستمدیده‌ای) که می‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر (مکه)، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر! و از طرف خود، برای ما سرپرستی قرار ده! و از جانب خود، یار و یاوری برای ما تعیین فرما!

 

فدک، حقِّ غصب شده

بسم الله الرحمن الرحیم

می گفت: مگه شما ادعا نمی کنید که حضرت زهرا سلام الله زندگی زاهدانه ای داشت و دنبال مال دنیا نبود، پس چرا اینقدر اصرار بر پس گرفتن فدک داشت؟

گفتم: اولا که فدک حق حضرت زهرا سلام الله علیها بود و به زور غصب شده بود. اگر حضرت فدک رو داشتند، دشمنان ایشون راهی برای محدود کردن و اذیت کردن شیعیان نداشتند، چون محدوده فدک انقدر وسیع بود که بوسیله آن شیعیان می توانستند در آرامش اقتصادی باشند و یکی از مهمترین دلایل غصب فدک هم همین بود، که شیعیان در تنگنا و محدودیت قرار بگیرند و نتوانند به فکر پس گرفتن حکومت باشند.

هیچ جای اسلام از ما نخواستند در مقابل ظلم، سکوت کنیم؛ بلکه همیشه مقابله با ظالم از دستورات اسلام هست.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: هر کس داد مظلوم را از ظالم بگیرد، در بهشت با من یار و هم‏نشین باشد¹.

ثانیا خطبه ای حضرت زهرا سلام الله علیها خوندند و به خطبه فدکیه معروف شد، بیشتر برای آگاه سازی مردم بود. ایشان میخواستند خط نفاق رو به مردم نشون بدهند و مردم رو هدایت کنند. اتفاقا انقدر در این خطبه از مسائل مختلف صحبت می کنند که کمترین اونها راجع به فدک و بازپس گیری اون هست. خطبه فدکیه و ناله های حضرت زهرا سلام الله علیها بهانه ای است، برای بیدار شدن مردم، برای اینکه بعد از فوت پیامبر مردم دوباره به سمت جاهلیت قدم برندارند...

ان شاالله که ما بتونیم از تاریخ درس بگیریم و اشتباه اون مردم رو تکرار نکنیم و امام زمانمون رو تنها نگذاریم...

برای مطالعه خطبه فدکیه کلیک کنید.

منبع:

1.کنز الفؤاد ج1 ، ص 135 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 72، ص 359: مَنْ أَخَذَ لِلْمَظْلومِ مِنَ الظّالِمِ کانَ مَعىَ فِى الْجَنَّةِ مصاحُبا

مرگ نزدیک است

بسم الله الرحمن الرحیم

مدتی پیش یکی از دوستانم برام اتفاقی رو تعریف رکد که واقعا تأمل برانگیز بود. می گفت بعد از فوت پدرم، موقع تقسیم ارث خواهرهام گفتن حق نداری که بیشتر از ما برای خودت سهمی برداری! در حالیکه این حق عرفی، شرعی و قانونی ایشون بود، اما بخاطر رضایت مادر و خواهرهاش به این کار رضایت داده بود و با نارضایتی اموال رو به صورت مساوی تقسیم کرده بود، در حالیکه نیاز مالی شدیدی به اون پول داشت.

حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در تشییع جنازه ای حضور داشتند، وقتی میت را در قبر جای دادند، حضرت فرمودند: چیزی که پایانش این است، شایسته است که انسان از آغاز به آن دلبسته نشود، و چیزی که آغازش چنین است، سزاوار است که از پایانش بیم داشت¹.

دنیایی که قراه به قبری به این تنگی و تاریکی ختم بشه، آیا ارزش این دلشکستن ها و حق خوری ها و ظلم کردن ها رو داره؟ آیا بهتر نیست خیلی این دنیا رو جدی نگیریم و به خودمون اجازه انجام هر کاری رو ندیم؟ اگه قبل از انجام هر کاری به این فکر کنیم که این دنیا کوتاه تر از این حرف هاست که بخوایم به خاطرش آخرت ابدی خودمون رو خراب کنیم.

آخرتی که اولین مرحله ش، همون قبر تنگ و تاریکی هست. همون قبری که به فرموده ی امام صادق علیه السلام:

هر روز صحبت مى ‏کند و می ‏گوید : من خانه غربتم ، من خانه تنهایى ام ، من خانه کِرمها هستم ، من قبرم ، من باغى از باغهاى بهشت یا گودالى از گودال هاى دوزخم² .

اگه به این فکر کنیم که اولین مرحله ی آخرت که این باشه، پس بقیه مراحلش چطور میتونه باشه، انگیزه مون کمتر میشه برای انجام گناه...

اگر روزانه حداقل یک بار به مرگ فکر کنیم، خیلی از اشتباهات رو مرتکب نمی شیم.

حتما در برنامه هامون هفته ای یکبار زیارت اهل قبور رو جا بدیم.

برای مطالعه بیشتر در این مورد کتاب منازل الآخرة شیخ عباس قمی توصیه می شود.

منابع:

1.بحارالانوار، ج 70، ص103

2.الکافی : 3 / 242 / 2 منتخب میزان الحکمة :456: إنّ لِلقَبرِ کلاما فی کُلِّ یَوم ، یقولُ : أنا بَیتُ الغُربهِ ، أنا بَیتُ الوَحشَةِ ، أنا بَیتُ الدُّودِ ، أنا القَبرُ ، أنا رَوضَةٌ مِن رِیاضِ الجَنّةِ أو حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النارِ

منجی در دیگر آیین ها / مسیحیت

بسم الله الرحمن الرحیم

دیروز بحث منجی در دین یهود را بررسی کردیم و امروز به بحث درباره ی موعود مسیحیت می پردازیم.

یکی از مهمترین باورهایی که در دین مسیحیت وجود دارد اعتقاد به رستاخیز و آرمان بازگشت عیسی در آخرالزمان است که زیر بنای اندیشه مسیحی و تبلیغ مبلغان مسیحی بوده است.

مسیحیان ، کریسمس را جشن میلاد خداوند و نجات دهنده ی خود می دانند. سال مسیحی در فضایی آکنده از امید و انتظار و دعا برای بازگشت عیسی علیه السلام آغاز می شود. به آنان توصیه شده است که :

کمرهای خود را بسته ، چراغ های خود را افروخته دارید و شما مانند کسانی باشید که انتظار آقای خود را می کشند که چه وقت از عروسی مراجعت می کنند، تا هر وقت که آید و در را بکوبد ، بی درنگ برای او باز کنند.

لوقا 12 : 35-36

اندیشه منجی موعود در مسیحیت دارای دو مفهوم است:

1: موعودی از بنی اسرائیل که ظهور کرد و رفت.

2: موعودی مسیحی که خواهد آمد تا ملکوت خدا را برپا دارد.

مفهوم اول اشاره به این دارد که ماشیح ظهور کرد و به جای اینکه یاوران خود را به سروری برساند با مرگ فدیه وار خود بار گناه اولیه را از دوش مومنان به خویش برداشت.

اما مفهوم دوم اشاره به این دارد که حضرت عیسی علیه السلام پس از مصلوب شدن و عروج به آسمان ها دوباره برمیگردند و پایان تاریخ را رقم می زنند.

این مفهوم دوم است که ما شیعیان نیز به آن اعتقاد داریم اما با این تفاوت که ما معتقدیم حضرت عیسی علیه السلام در کنار حضرت مهدی روحی فداه باز می گردند و به ایشان اقتدا می کنند.

بر اساس باور مسیحیان عیسی علیه السلام به صورت ناگهانی و بدون اطلاع قبلی در جلال و هیبت پدر و همراه فرشتگان و با پیروزی و فتح خواهد آمد.

مسیحیان درباره ی ظهور حضرت عیسی _{علیه السلام دو باور دارند.}

_{دسته ی اول معتقدند که با رجعت ایشان قیامت شده و دنیا به پایان می رسد.}

_{اما دسته ی دوم معتقدند که با رجعت آن حضرت نه تنها دنیا به پایان نرسیده بلکه تازه آغاز هزاره ی پایانی تاریخ است و مسیح در این دوره ی طولانی حکومت نموده و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد.}

_{مثل ما که اعتقاد داریم با ظهور حضرت حجة ابن الحسن دوران طولانی حکومت صالحان بر زمین آغاز می شود.}

_{منبع: کتاب نگین آفرینش (با دخل و تصرف)}

_{تقریبا همه ی پیشگویی ها در مورد آخر الزمان این نظر را دارند که در آخر الزمان دنیا آکنده از ظلم و جور است و همه ی مردم منتظر ظهور نجات دهنده ی خود هستند.}

از حضرت مهدى علیه السلام نقل شده:نشانه آشکارشدن من، زیاد شدن هرج و مرج و فتنه ها و آشوب هاست.

بحار الانوار ج52 ص256

امام جواد علیه السلام فرمودند :
... او داراى غیبتى است که روزهاى زیاد و مدتى دراز به طول مى انجامد. پس مخلصان در انتظار ظهورش به سر مى برند و اهل تردید انکارش می کنند و منکران، یاد او را به استهزاء می گیرند.
کمال الدین ج 2ص 378

برای اینکه مصداق این کلام نورانی حضرت جواد علیه السلام باشیم و جزء منتظران اون حضرت قرار بگیریم باید با وظایف منتظران آشنا باشیم. قصد دارم ان شاالله برای وظایف منتظران پستی جدا و مفصل بگذارم اما فعلا در حد یک جمله : با خودمون قرار بگذاریم که محبتمون رو به حضرت زیاد کنیم. وقتی کسی عاشق می شود رنگ و بوی معشوق می گیرد. سعی کنیم عاشق شویم...

یکی از بزرگان می فرمودند شب ها موقع خواب حتما با امام زمان علیه السلام صحبت کنید، درد دل کنید ... حتما نتیجه میگیرید.

ان شاالله که از امشب شروع کنیم.

منجی در دیگر آیین ها/یهود

بسم الله الرحمن الرحیم

از امروز قصد دارم ان شاالله درباره ی منجی و ظهور و آخر الزمان و .... مطلب بگذارم. ان شاالله که معرفتمون نسبت به این قضیه بالا بره و بتونیم نقش منتظر رو بازی کنیم و خودمون رو آماده ی ظهور کنیم.

همان طور که می دانیم بحث منجی فقط برای ما مسلمان ها نیست از ابتدای تاریخ تمام انبیاء الهی به آمدن منجی در آخر الزمان وعده داده اند. حتی پیشگوهای غیر الهی و ادیان غیر توحیدی نیز به آمدن منجی و نجات دهنده ی بشریت زمانی که عالم پر از ظلم شده، خبر داده اند. از امروز بحث منجی در ادیان مختلف را بررسی می کنیم.

منجی در یهود
یهودیان هم مانند پیروان دیگر ادیان الهی به موعود معتقد هستند و در کتاب های مقدس آن ها به تکرار از ان یاد شده است. پیامبران آن ها بارها از آینده ای که دوران عظمت یهود است سخن گفته اند و محور این آینده روشن ماشیح است که از سوی خداوند مامور نجات بنی اسرائیل است.

^{_{یهود خود را قوم برگزیده می دانند زیرا معتقدند که یَهُوَه (نام خداوند به زبان عبری) با پیامبران خود پیمان بسته است که سرزمین مقدس را به آنان ببخشد. این سرزمین مقدس کنعان است که بعد اسرائیل نام گرفت. موعود یهودیت همان کسی است که می آید و آن عهد خدا و موسی را محقق می کند و آنان را به سرزمین مقدس می رساند.}}

^{_{انتظار مسیحا در عصر حاضر}}

^{_{حدود صد سال پیش متفکران یهود گفتند که ما دیگر ای این همه ظلمی که به ملت یهود شده خسته شدیم و میخواهیم خود را آماده ی ظهور منجی کنیم پس با تبلیغات زیاد یهودیان را از سرتاسر جهان به فلسطین اشغالی برده و دولت غاصب اسرائیل را تشکیل دادند. البته هنوز هستند یهودیانی که با صهیونیست مخالفند و معتقدند که این دولت غاصب است اما اکثر یهودیان صهیونیسم را با جان و دل پذیرفته اند و آن را راهگشای ظهور ماشیح می دانند.}}

^{_{منبع: نگین آفرینش ، اقایان بالادستیان،حائری پور، یوسفیان}}

بشارت موعود در کتاب مقدس یهود

مهم ترین مژده در کتاب اشعیای نبی آمده است آنجا که می گوید:

نهالی از تنه ی یسّی (پدر داوود) بیرون آمده ، شاخه ای از ریشه هایش خواهد شکفت و روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت ... خوشی او در ترس از خداوند خواهد بود... مسکینان را به عدالت ، داوری خواهد کرد و به جهت مظلومان زمین به راستی حکم خواهد نمود... گرگ با برّه سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید... و طفل شیرخواره بر سوراخ مار، بازی خواهد کرد ... و در تمامی کوه مقدس من ضرر و فسادی نخواهند کرد؛ زیرا که جهان از معرفت خداوند پُر خواهد بود ؛ مثل آب هایی که دریا را می پوشاند.

إشعیا 11: 1-9.

آخر الزمان و جهان پیش از ظهور

از دیدگاه کتاب مقدس جهان پیش از ظهور جهان پلیدی و ناپاکی است. جهانی که در آن ظلم و بی بند و باری رواج دارد.

در بخشی از تلمود آمده است:

جوانان به پیران بی احترامی کرده ، آنان را خجالت خواهند داد و پیران در جلوی جوانان به پا خواهند ایستاد. دختر با مادر ، و عروس با مادر شوهر مخالفت خواهد کرد و فرزند از پدر خود خجالت نخواهد کشید. محل تحصیل و مطالعه به اماکن فساد تبدیل شده و دانش ِ دبیران ، فاسد خواهد شد و کسانی که از خطا کردن بترسند ، منفور خواهند بود.

تلمود بابلی ، سنهدرین 97 الف

تقریبا تمام پیشگویی هایی که در آیین های مختلف آمده جهان پیش از ظهور را جهانی مملو از بدی و پلیدی معرفی کرده و موعود و منجی نجات دهنده ی کل جهان است با این تفاوت که برخی ادیان تحریف شده مثل یهودیت این منجی را منحصر به قوم خود می دانند و قرار است منجی فقط در خدمت آنها باشد برخلاف دین اسلام که اعلام می کند منجی ، مصلحی برای کل عالم است و همه را نجات می دهد و کل دنیا را نجات می دهد.

ان شاالله که از منتظرین واقعی اون حضرت باشیم و بتونیم به بهترین وجه خودمون رو آماده ی ظهور اون حضرت بکنیم و بتونیم ظهورشون رو درک کنیم.