سرماخوردگی ... است!!!

بسم الله الرحمن الرحیم

هربار که سرما می خورد سریع عکس پروفایلش رو عوض می کرد و می نوشت: سرماخوردگی خر است... هر بار هم کلی ناراحت می شد و می گفت آخه برای چی من باید انقدر مریض بشم؟

با خوم فکر کردم که وقتی جسممون کوچکترین مشکلی پیدا می کنه، سریع به دنبال درمان هستیم و به دنبال علت بروز اون می گردیم، اما گاهی دچار انواع و اقسام بیماری های مزمن روحی هستیم، اما حتی متوجه اون ها هم نیستیم. مثل اون کسی که دروغگویی و کلاهبرداریش رو به حساب زرنگی خودش می گذاره. یا اگه متوجه اون مشکل اخلاقی مون باشیم ، با خودمون می گیم اشکالی نداره حالا این همه ویژگی مثبت داریم یه ویژگی منفی هم داشته باشم به جایی بر نمی خوره.

اما اگه مثل بعضی افراد پولدار که از پول دراوردن سیر نمیشن ما هم از حسناتمون سیر نمی شدیم حتی یک رذیله اخلاقی هم برامون یک خسارت بزرگ حساب می شد، چون مثل اینه که همه ی حسناتمون رو داریم ریز ریز می کنیم و دور می ریزیم بدون اینکه خیلی متوجه باشیم. و اون روزی که بهشون نیاز داریم می فهمیم که هیچی نداریم.

اگه هر شب محاسبه داشته باشیم ، متوجه اشتباهات و نقاط ضعفمون میشیم و میتونیم کم کم اعمالمون رو درست کنیم.

مقام معظم رهبری می فرمایند:

این محاسبه‌ی نفس، خیلی چیز خوبی است. انسان باید خود را محاسبه کند، بعد یکی یکی از انجام گناهان خود کم کند. ما به بعضی از گناه‌ها عادت کرده‌ایم - گاهی انسان پنج تا، شش تا، ده تا گناه را عادت کرده - همت کنیم اینها را یکی یکی کنار بگذاریم؛ این نقاط ضعف را یکی یکی کم کنیم¹.

منبع:

1.

۱۳۹۰/۰۱/۲۳

بیانات پس از اقامه نماز در جمع برخی از شخصیتهای فرهنگی سیاسی

مرگ نزدیک است

بسم الله الرحمن الرحیم

مدتی پیش یکی از دوستانم برام اتفاقی رو تعریف رکد که واقعا تأمل برانگیز بود. می گفت بعد از فوت پدرم، موقع تقسیم ارث خواهرهام گفتن حق نداری که بیشتر از ما برای خودت سهمی برداری! در حالیکه این حق عرفی، شرعی و قانونی ایشون بود، اما بخاطر رضایت مادر و خواهرهاش به این کار رضایت داده بود و با نارضایتی اموال رو به صورت مساوی تقسیم کرده بود، در حالیکه نیاز مالی شدیدی به اون پول داشت.

حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در تشییع جنازه ای حضور داشتند، وقتی میت را در قبر جای دادند، حضرت فرمودند: چیزی که پایانش این است، شایسته است که انسان از آغاز به آن دلبسته نشود، و چیزی که آغازش چنین است، سزاوار است که از پایانش بیم داشت¹.

دنیایی که قراه به قبری به این تنگی و تاریکی ختم بشه، آیا ارزش این دلشکستن ها و حق خوری ها و ظلم کردن ها رو داره؟ آیا بهتر نیست خیلی این دنیا رو جدی نگیریم و به خودمون اجازه انجام هر کاری رو ندیم؟ اگه قبل از انجام هر کاری به این فکر کنیم که این دنیا کوتاه تر از این حرف هاست که بخوایم به خاطرش آخرت ابدی خودمون رو خراب کنیم.

آخرتی که اولین مرحله ش، همون قبر تنگ و تاریکی هست. همون قبری که به فرموده ی امام صادق علیه السلام:

هر روز صحبت مى ‏کند و می ‏گوید : من خانه غربتم ، من خانه تنهایى ام ، من خانه کِرمها هستم ، من قبرم ، من باغى از باغهاى بهشت یا گودالى از گودال هاى دوزخم² .

اگه به این فکر کنیم که اولین مرحله ی آخرت که این باشه، پس بقیه مراحلش چطور میتونه باشه، انگیزه مون کمتر میشه برای انجام گناه...

اگر روزانه حداقل یک بار به مرگ فکر کنیم، خیلی از اشتباهات رو مرتکب نمی شیم.

حتما در برنامه هامون هفته ای یکبار زیارت اهل قبور رو جا بدیم.

برای مطالعه بیشتر در این مورد کتاب منازل الآخرة شیخ عباس قمی توصیه می شود.

منابع:

1.بحارالانوار، ج 70، ص103

2.الکافی : 3 / 242 / 2 منتخب میزان الحکمة :456: إنّ لِلقَبرِ کلاما فی کُلِّ یَوم ، یقولُ : أنا بَیتُ الغُربهِ ، أنا بَیتُ الوَحشَةِ ، أنا بَیتُ الدُّودِ ، أنا القَبرُ ، أنا رَوضَةٌ مِن رِیاضِ الجَنّةِ أو حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النارِ

کالری های اضافه

بسم الله الرحمن الرحیم

دیدید بعضی ها چقدر روی مقدار غذایی که میخورن و مقدار کالری هایی که وارد بدنشون میشه حساس هستن؟ با چه دقت و ظرافتی غذاها رو انتخاب می کنن و حتی تعداد کالری ها رو میشمرن؟ چرا؟ چون تناسب اندامشون براشون خیلی مهمه.

آیا ما هم اینقدر روی اعمالمون حساس هستیم؟ آیا نگران اعمال بدمون هستیم و همون قدر وسواس رو اونها داریم؟ آیا دائم مواظب هستیم که چه کاری رو انجام بدیم و چه کاری رو انجام ندیم؟

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:

از ما نیست کسى که هر روز اعمال خود را محاسبه نکند تا اگر نیکى کرده از خدا بخواهد بیشتر نیکى کند و خدا را بر آن سپاس گوید و اگر بدى کرده از خدا آمرزش بخواهد و توبه نماید¹.

یکی از بهترین کارهای ممکن این است که اول نقطه ضعف های خودمون رو بشناسیم. چند روزی تمام اعمالمون رو ثبت کنیم. و شب ها به خودمون نمره بدیم. ببینیم در روز چقدر اشتباه داریم و چقدر کار درست؟ برای اشتباهاتمون حواسمون رو بیشتر جمع کنیم و برای خودمون تنبیه یا تشویق قرار بدیم تا دیگه اون کارها رو انجام ندیم. اینطوری در طول روز مواظب کارهامون هستیم و بیشتر به خدا نزدیک می شویم.

ان شاالله که بتونیم هر روز با اعمالمون بیشتر به خدا نزدیک بشیم.

منبع:

1. الاختصاص ص 26 و ص 27: لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلِّ یَوْمٍ فَاِنْ عَمِلَ خَیْرا اسْتَزادَ اللّه‏َ مِنْهُ وَ حَمِدَ اللّه‏َ عَلَیْهِ وَ اِنْ عَمِلَ شَیْئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّه‏َ وَ تابَ اِلَیْهِ

محاسبه شبانه

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از خوبی های ماه رمضان و به خصوص شب های قدر، این هست که بیشتر به حساب و کتاب اعمالمون حساس می شویم. اگر اهل هیات رفتن باشیم که هر شب درگیر این هستیم که توبه کنیم (بخاطر مراسمی که هر شب شرکت می کنیم) اگر هم اهل هیات رفتنِ هر شب نباشیم باز هم شب های قدر سعی خودمون رو می کنیم که طوری اعمال بدمون رو به یاد بیاریم و اظهار پشیمانی کنیم؛ که خدا حتما ما رو ببخشه.

اما چرا این چرتکه انداختن ها برای نفس باید مخصوص ماه رمضان و شب قدر باشد؟

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:

از ما نیست کسى که هر روز اعمال خود را محاسبه نکند تا اگر نیکى کرده از خدا بخواهد بیشتر نیکى کند و خدا را بر آن سپاس گوید و اگر بدى کرده از خدا آمرزش بخواهد و توبه نماید¹.

اینقدر این محاسبه ی روزانه مهم شمرده شده که احادیث زیادی از این دست داریم که می فرمایند از ما نیست کسی که هر روز محاسبه نفس نداشته باشد.

بهترین اثر این محاسبه نفس روزانه این است که باعث خود کنترلی می شود. دیگر مواظبیم کاری نکنیم که شب شرمنده شویم. باعث می شود دائما خود را در محضر حضرت دوست ببینیم.

امام علی علیه السلام می فرمایند:
هر کس به حساب نفس خود رسیدگی کند به عیبهایش آگاه شود².

ان شاالله که خدا به حق این شب های عزیز این توفیق رو شامل حال همه ما بکند که هر روز از نفس خود حساب بکشیم و بر اعمالمون مواظبت کنیم.

منابع:

1/الاختصاص ص 26 و ص 27:
لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلِّ یَوْمٍ فَاِنْ عَمِلَ خَیْرا اسْتَزادَ اللّه‏َ مِنْهُ وَ حَمِدَ اللّه‏َ عَلَیْهِ وَ اِنْ عَمِلَ شَیْئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّه‏َ وَ تابَ اِلَیْهِ
2/عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 435 :مَن حاسَبَ نفسَهُ وَقَفَ علی عُیُوبِهِ