همسایه های خوب یا بد؟!

بسم الله الرحمن الرحیم

هواشناسی اعلام کرده بود که روز طبیعت بارانی خواهد بود. چون دورهمی این روز براشون خیلی حیاتی بود! تصمیم گرفتند که مهمانی رو در خونه برگزار کنند. می دونست که همسایه حساسی دارند که معمولا بخاطر مهمانی ها با همسایه ها درگیر می شود، میتونست از قبل با یک عذرخواهی ساده بخاطر صداهای احتمالی راه عصبانیت را ببندد؛ اما این کا رو نکرد و با رفتارش باعث کدورت و دلخوری شد...

تو دین ما به مراعات حال همسایه خیلی تاکید شده، امام صادق علیه السلام می فرمایند: خوش همسایگى شهرها را آباد و عمرها را زیاد مى کند¹.

کمی بیشتر مواظب رفتارهامون باشیم. میتونیم بجای ناراحت کردن همدیگه بیشتر رعایت حال هم رو بکنیم. زود عصبی نشیم و تلاش کنیم با اخلاق خوب اسلامی با همه رفتار کنیم.

منبع:

1.کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص667، ح8: حُسنُ الجِوارِ یُعَمِّرُ الدِّیارَ وَیَزیدُ فِى العمارِ

آیا ما اینگونه ایم؟ 4

بسم الله الرحمن الرحیم

در ادامه ی ویژگی های متقین به چند ویژگی جدید می رسیم.

واقعا وقتی به این کلمات دقت می کنم، می بینم چقدر از این صفات، فاصله دارم. چقدر بده که شیعه ی امیرالمومنین علیه السلام ، اینقدر با نهج البلاغه نا مأنوس باشه که بعضی خطبه ها رو برای بار اول باشه که می خونه.
ابن ابی الحدید در باره خطبه 216 نهج البلاغه که از امام علی (علیه السلام) نقل شده می گوید:
سوگند یاد می کنم به کسی که تمام امت ها به او قسم یاد می کنند که این خطبه را از پنجاه سال پیش تاکنون بیش از هزار بار قرائت کرده ام . هر بار که آن را خوانده ام ،در دل و اعضایم اثر گذاشته است².
وقتی این جمله رو از ابن ابی الحدیدِ سُنی خواندم ؛ واقعا شرمنده شدم....

کاش کاری کنیم که شرمنده ی ائمه علیهم السلام نشیم.

در فرازی از این ویژگی ها آمده که از اعمال خود راضی نیستند و اعمال خود را کم می بینند یاد داستانی افتادم که وقتی دو نفر نمازگزار کنار هم بودند و یکی از دیگری تعریف می کند که چه صوت زیبایی داری ، نمازش را قطع می کند و میگوید روزه هم هستم... نکنه ما هم به اعمالمون مغرور بشیم و فکر کنیم کار خاصی برای خدا کردیم (نه برای خودمون) و دائم اون رو به این و اون بگیم و اجر کارمون رو از بین ببریم....

گاهی که حضرت آقا با شعرا دیدار دارند ، وقتی بعضی از شعرا در وصف ایشون شعر می خونن، قیافه ی حضرت آقا کاملا درهم میره و اصلا از شعر تعریف نمی کنن:اِذََا زُکِیَ أَحَدَهُمْ خََافَ مِمََّا یُقََالْ لَهُ، فَیَقُولُ: أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِِی مِنْ غَیْرِِی وَ رَبِِّی أَعْلَمٌ مِنِِّی بِنَفْسِِی، اَللََّهُمَّ لََاتُؤََاخِذْنِِی بِمََا یَقُولُونَ وَ اجْعَلْنِِی أَفْضَلَ مِمََّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْلِِی مََا لََا یَعْلَمُونَ

خطبه 216 نهج البلاغه

منابع:

1.امام علی، نهج البلاغه، تحقیق از فیض الاسلام، خطبه 184

یَنْظُرُ إِلَیْهِمُ النََّاظِرُ فَیَحْسَبَهُمْ مَرْضََی وَ مََا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَضٍ وَ یَقُولُ: قَدْ خُولِطُوا وَ قَدْ خََالَطَهُمْ أَمْرٌّ عَظیِِمٌ لََا یَرْضُونَ مِنْ أَعْمََالِهِمُ الْقَلیِِل، وَ لََا یَسْتَکْثِرُونَ الْکَثیِِرَ فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ وَ مِنْ اَعْمََالِهِمْ مُشْفِقُونَ،اِذََا زُکِیَ أَحَدَهُمْ خََافَ مِمََّا یُقََالْ لَهُ، فَیَقُولُ: أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِِی مِنْ غَیْرِِی وَ رَبِِّی أَعْلَمٌ مِنِِّی بِنَفْسِِی، اَللََّهُمَّ لََاتُؤََاخِذْنِِی بِمََا یَقُولُونَ وَ اجْعَلْنِِی أَفْضَلَ مِمََّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْلِِی مََا لََا یَعْلَمُونَ فَمِنْ عَلََامََاتِ أَحَدِهِمْ إِنَّکَ تَرََی لَهُ قُوَّهٌْْ فِِی دیِِنٍ وَ حَزْماً فِِی لیِِنٍ وَ ایِِمََاناً فِِی یَقیِِنٍ وَ حِرْصاً فِِی عِلْمٍ وَ عِلْماً فِِی حِلْمٍ.

2.ابن ابی الحدید ، شرح نهج البلاغه،داراحیاء الکتب العربیه، 1961م، ج11 ، ص 153