بسم الله الرحمن الرحیم
دیدید بعضی ها چقدر روی مقدار غذایی که میخورن و مقدار کالری هایی که وارد بدنشون میشه حساس هستن؟ با چه دقت و ظرافتی غذاها رو انتخاب می کنن و حتی تعداد کالری ها رو میشمرن؟ چرا؟ چون تناسب اندامشون براشون خیلی مهمه.
آیا ما هم اینقدر روی اعمالمون حساس هستیم؟ آیا نگران اعمال بدمون هستیم و همون قدر وسواس رو اونها داریم؟ آیا دائم مواظب هستیم که چه کاری رو انجام بدیم و چه کاری رو انجام ندیم؟
امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
از ما نیست کسى که هر روز اعمال خود را محاسبه نکند تا اگر نیکى کرده از خدا بخواهد بیشتر نیکى کند و خدا را بر آن سپاس گوید و اگر بدى کرده از خدا آمرزش بخواهد و توبه نماید1.
یکی از بهترین کارهای ممکن این است که اول نقطه ضعف های خودمون رو بشناسیم. چند روزی تمام اعمالمون رو ثبت کنیم. و شب ها به خودمون نمره بدیم. ببینیم در روز چقدر اشتباه داریم و چقدر کار درست؟ برای اشتباهاتمون حواسمون رو بیشتر جمع کنیم و برای خودمون تنبیه یا تشویق قرار بدیم تا دیگه اون کارها رو انجام ندیم. اینطوری در طول روز مواظب کارهامون هستیم و بیشتر به خدا نزدیک می شویم.
ان شاالله که بتونیم هر روز با اعمالمون بیشتر به خدا نزدیک بشیم.
منبع:
1. الاختصاص ص 26 و ص 27: لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلِّ یَوْمٍ فَاِنْ عَمِلَ خَیْرا اسْتَزادَ اللّهَ مِنْهُ وَ حَمِدَ اللّهَ عَلَیْهِ وَ اِنْ عَمِلَ شَیْئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّهَ وَ تابَ اِلَیْهِ
