بسم الله الرحمن الرحیم
نگران بود؛ هر جا می رفت همه سعی می کردند خیلی باهاش هم کلام نشن.
می گفت: نمیدونم چرا کسی باهام هم صحبت نمیشه. همه ازم فراری هستن.
گفتم: خودت حدس نمیزنی چرا؟
کمی فکر کرد و گفت: شاید گاهی اوقات کمی با عصبانیت باهاشون حرف زدم... بعد هم ادامه داد، همیشه که آدم تو یه وضعیت نیست، گاهی شرایط خوبی نداره و بی حوصله س...
خودش هم می دونست که داره بدزبونیش رو توجیه میکنه، نمیشه که آدم همیشه در شرایط بدی باشه، یا حتی اگه آدم همیشه در شرایط بدی باشه باز هم دلیل نمیشه که با دلیل و بی دلیل با دیگران بد حرف بزنه یا تحقیرشون کنه یا بهشون زخم زبون بزنه.
امام باقر علیه السلام می فرمایند:
براستى که این زبان کلید همه خوبیها و بدیهاست پس سزاوار است که مؤمن بر زبان خود مهر زند، همان گونه که بر (کیسه) طلا و نقره خود مُهر مى زند1.
واقعا اگه همون مقداری که مواظب اموال و پول هامون هستیم مواظب اعمالمون هم بودیم، آیا گناه می کردیم؟
ان شاالله که بتونیم به درجات بالای مراقبه برسیم.
منبع:
1. تحف العقول ص 298: إِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفتاحُ کُلِّ خَیرٍ و َشَرٍّ فَیَنبَغى لِلمُؤمِنِ أَن یَختِمَ عَلى لِسانِهِ کَما یَختِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ