بسم الله الرحمن الرحیم
چشم هایی که در قیامت گریان نیستند
روایت از حضرت باقر است که می فرمایند:
کُلُّ عَیْنٍ بَاکِیَةٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا ثَلَاثَةً عَیْنٌ
غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ عَیْنٌ سَهِرَتْ فِی طَاعَةِ اللَّهِ وَ
عَیْنٌ بَکَتْ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ؛1
طبق این روایت همة چشم ها روز قیامت گریان است، مگر سه چشم.
اول، گروهی که چشم‌های خود را از محارم الهی کنترل بکنند و به نامحرم نگاه
نکنند.
یکی از عرفا میفرمودند که چهل سال است نگاهم به هیچ نامحرمی نیفتاده. اگر ما هم از همین جا شروع کنیم خیلی از اتفاقاتی که الان در جامعه خیلی عادی شده و قبح خودشون رو از دست داده ، دیگه اتفاق نمی افته.
طایفه دوم، کسانی که شب و نصف شب، بلند شدند، دعا خواندند، قرآن خواندند،
ذکر گفتند و با خدا انس گرفتند. چشم های این اشخاص هم گریان نیست؛ همین که شب بیدار باشید خودش اثر دارد لازم نیست حتما مشغول دعا و مناجات باشید. بیدار باشید و به عظمت خدا فکر کنید. البته که دعا و مناجات اثر فوق العاده ای دارد و روایات بسیار زیادی در باب نماز شب وارد شده اما اگر حتی حال خوندن نماز شب رو هم نداشتیم چندتا ذکر بگیم یا اینکه کمی به خدا فکر کنیم و با امام زمان درد و دل کنیم هم کافی است. اینها خودش کم کم باعث میشه که حال دعا و مناجات هم بوجود بیاد.
طایفه سوم، کسانی هستند که در دل شب، از خوف خدا گریه می کنند.
شعر معروفی هست که میگه : گر خدا خواهد که غفاری کند میل بنده جانب زاری کند.
1. کافی، ج 2، ص 482.
ان شاالله که ما هم بتونیم مصداق این سه دسته باشیم.
دیگر لبم برای
دعا وا نمی شود
روحم شکسته بال و
پرش، پا نمی شود
من را جواب کرده
گمانم طبیب شهر
این شعر پر شده
همه اش با (نمی شود)
آنقدر گریه می
کنم و ناله می زنم ...
یا می شود گشوده
دری یا نمی شود
از تحبس الدعا
شدنم رنج می برم
این بار هم ببخش
خدایا ... نمی شود؟
راه نجات من به
خدا جز حسین نیست
گفتم کسی برای من آقا نمی
شود
حسین ایزدی
