انتظار فرج

بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق علیه السلام فرمود: اگر کسى که منتظر حضرت است از دنیا برود و حضرت بعد از او قیام کند اجر او همانند اجر کسى است که زمان او را درک کرده، پس بکوشید ومنتظر باشید، گوارا باد بر شما اى یاران مورد لطف خدا¹.

اما این کدام انتظار است که در روایات تاکید بر آن شده و ثواب های این چنینی برای آن ذکر شده؟

فرد منتظر ویژگی های زیادی دارد، که قبلا هم به آن ها اشاره کرده ایم. اما از ویژگی هایی که امروز قصد پرداختن به آن را دارم ایجاد سنخیت با امام است.

وقتی کسی عاشق می شود تلاش می کند ببیند ، معشوقش به چه چیزهایی علاقه دارد؟ چه کارهایی می کند؟ و تلاش می کند خودش را مثل او بکند تا مورد پسند او باشد.

اگر واقعا منتظر امام علیه السلام هستیم و واقعا می خواهیم که بیاید؛ باید بیشتر تلاش کنیم باید برنامه ی خودسازی داشته باشیم تا بتوانیم خود را شبیه به دوستداران ایشان کنیم.

ان شاالله که هر چه زودتر این انتظار پایان یابد و حضرت با قدوم مبارکشون به این همه ظلم و بی عدالتی پایان بدهند.

شوقی درون سینه برای وصال نیست

راهی که می رویم بسوی کمال نیست

اشک بدون سوز جگر چاره ساز نیست

آب میان برکه همیشه زلال نیست

این انتظار های بدون مجاهده...

باب فرج نمی شود و جز وبال نیست

(ما عاشقیم) و (چشم به راهت نشسته ایم)

مشتی توهم است و ورای خیال نیست

(عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد؟)

راحت نشسته ایم و ز غیبت ملال نیست

دل پر شده ز مهر بتان و از این به بعد

دیگر برای درک حقیقت مجال نیست

تنها عنایت تو مرا می دهد نجات

بی لطف بی نهایت تو سوز و حال نیست²

منابع:

1.کتاب، الغیبة نعمانى، ص 200: قالَ اَبُو عَبْدِاللّهِ علیه السلام: فَاِنْ ماتَ وَ قامَ القائِمُ بَعْدَهُ کانَ لَهُ مِنَ الاَْجْرِ مِثْلُ اَجْرِ مَنْ اَدْرَکَهُ، فَجِدُّوا وَانْتَظِرُوا هَنیئا لَکُمْ اَیَّتُهَا الْعِصابَهُ الْمَرْحُومَةُ.

2.حسین ایزدی