قربانی شما چیه؟
بسم الله الرحمن الرحیم
عید سعید قربان رو به همه ی دوستان عزیزم تبریک میگم و همین اول عذر خواهی می کنم به خاطر اینکه چند روزی هست خیلی مشغله دارم و نرسیدم که بهتون سر بزنم.
بر پیکر عالم وجود جان آمد صد شکر که امتحان به پایان آمد
از لطف خداوند خلیل الرحمن یک عید به نام عید قربان آمد
امروز عید بافضیلت و بزرگ قربان هست. عید بندگی و گذشتن از تعلقات دنیوی
مصداق بارز این ویژگی ،رزمندگان و شهدای مدافع حرم هستند که از آسایش و راحتی خود و خانواده هاشون می گذرند که ما و خونواده هامون در امنیت کامل زندگی کنیم.
به نظرتون اگه ما بخواهیم یه چیزی رو قربانی کنیم اون چیه؟ آیا مثل مدافعین حرم می تونیم از جونمون بگذریم؟ یا نه؟
مثلا می تونیم پا روی نفس خودمون بگذاریم؟ چقدر می تونیم از تعلقات دنیا فاصله بگیریم؟ چقدر می تونیم خودمون رو شبیه شهدا بکنیم؟ و آزاد بشیم از هر آنچه که رنگ تعلق به خود می گیرد؟
طلبه هایی رو می شناسم که از خارج از کشور و از ناز و نعمت به ایران اومدن و در بدترین شرایط ممکن دارن زندگی میکنن و درس میخونن فقط به خاطر اینکه برگردن کشورشون و اسلام رو تبلیغ کنند و مردم کشورشون رو آگاه کنند. انسان های بزرگی که برخی شون در کشور ما به خاطر رنگ پوستشون مورد تمسخر واقع میشن اما تغییری در عزمشون ایجاد نمیشه و پر تلاش به درس خوندن ادامه میدن.
به نظرتون ما تو این عید باید چه چیزایی رو قربانی کنیم تا به مراحل بالا صعود کنیم؟
