ثروت یا عمل؟

بسم الله الرحمن الرحیم

دنیای عجیبی ست. ارزش گذاری ها عموما به مادیات برمی گردد. اگر ثروتمند باشی ولی اخلاق و ادب نداشته باشی، از ارزش و اعتبار بهره مند می شوی.اما خیلی جاها اگر اخلاق و ادب داشته باشی اما از مال دنیا بی بهره باشی، اعتباری هم نخواهی داشت.

شاید یکی از دلایل این موضوع این باشد که افراد ثروتمند به راحتی به خواسته های خود می رسند و توانایی این را دارند که هر چیزی را که اراده می کنند، در اختیار داشته باشند، پس طبیعی است که عده ای هم به طمع بهره مندی از این موقعیت اطراف آنها را شلوغ کنند.

اما در دنیای پس از مرگ ، ثروت کوچکترین اهمیتی ندارد و مهمترین اندوخته ی ما، عمل ماست.

امام هادی علیه السلام می فرمایند: جایگاه مردم در دنیا به اموال است و در آخرت به اعمال¹.

پس بهتر است به جای حسرت خوردن بر اموال دیگران به اعمال آنها حسرت بخوریم. چون حسرت خوردن بر اموال برای ما سودی ندارد، اما وقتی در حسرت عمل خوبی باشیم، می توانیم به دنبال آن برویم و خود را به آن ویژگی بیاراییم.

منبع:

1. اعلام الدین، ص 315: ألنّاسُ فِی الدُنیا بِالأموالِ وَ فِی الآخرةِ بِالأعمالِ