قول و قرار
بسم الله الرحمن الرحیم
میگفت یه مدت که تصمیم بگیرم یکی از عادات بدم رو تَرک کنم، باید کلی با خودم بجنگم و دائم برای خودم دلیل بیارم که نباید این کار رو انجام بدم. کلی با خودم قرار میذارم و برای خودم تشویق و گاهی هم تنبیه در نظر میگیرم که دیگه سراغی ازش نگیرم. اما با گذشت زمان انگیزه هام یادم میرن قول و قرارم رو فراموش می کنم و دوباره انجامش میدم. اشکال کارم کجاست؟
به نظرم اومد که هم اراده قوی نداره و هم قول و قرارش قول واقعی نیست. چندتا راهکار به ذهنم رسید که یکی دوتاش رو قبلا اینجا گفتم اما بازهم برای یادآوری میگم. گاهی یادآوری نیازه.
گفتم سعی کن روزانه با خدا ارتباط داشته باشی. به شیطان اجازه نده همه ی وقتت رو پر کنه. یه ساعتی رو برای خدا جدا کن به نام ساعت خدا
شب ها قبل از خواب حتما در حد چند کلمه هم که شده با امام زمان علیه السلام صحبت کن هم اثرات معنوی فوق العاده ای داره و هم یادت نمیره که ما امام حاضر داریم.
سوم اینکه ما به خاطر هجوم دائمی شیطان نیاز داریم که دائما موعظه بشیم. میتونی هر روز یه سخنرانی کوتاه گوش کنی. از این کانال ها تو تلگرام زیاده. الان که شیطان از هر راهی به دنبال بیرون کشوندن پای ما از صراط مستقیم هست ما نباید به راحتی این اجازه رو بهش بدیم. اون میخواد تو رو از خدا دور کنه اما تو نباید به هیچ عنوان این اجازه رو بهش بدی.
خدایا خودت کمکمون کن تا بتونیم روی قول و قرارهامون با تو ثابت قدم بمونیم.
