طبق معمول من بی سر و پا جاماندم...
بسم الله الرحمن الرحیم
این روزها هرکسی رو که می بینیم درحال تدارک سفر کربلا ست. بعضی هم که طبق معمول در حال ایراد گرفتن و غر زدن هستند. که چرا تو این شلوغی میخواید برید؟ چرا با این وضعیت نا امنی عراق میخواید برید؟ و چرا و چرا و چرا....
اصلا چرا اینهمه به اربعین اهمیت می دید؟
شاید در پاسخ به این حرف جواب های زیادی قابل طرح باشه اما اون حرف هایی که به ذهن من میرسه اینهایی هست که در ادامه میخونید:
اول که این شلوغی اتفاقا خیلی هم خوب هست و این اجتماع عظیم مسلمین به دشمن نشون میده که مسلمون ها هنوز پای اعتقاداتشون می ایستند و نقشه های اونها و کارشکنی هاشون نمیتونه اون ها رو از آرمان هاشون دور کنه. همونطوری که پارسال چندتا از نشریه های آمریکایی از جمعیت بیست و دو میلیونی مسلمین در اربعین ابراز تعجب و ترس کردند.
دوم این که شاید بعضی از شهرهای عراق ناامن باشند اما خدا رو شکر و به لطف نیروهای سپاه ایران و حتی خود عراق این سال ها هیچ اتفاقی برای زائرین کربلا نیفتاده و این مراسم در امنیت کامل برگزار شده.
سوم این که مراسم اربعین برای ما نماد مبارزه با ظلم و ایستادگی در برابر ظالم است، در چنین شرایطی که در اطراف کشور ما ظالمان منطقه ای چشم به حرکات ما دارند، با شکوه انجام شدن این مراسم برای آن ها پیام های متعددی دارد.
چهارم این که غربی ها که سعی در القای این موضوع دارند که نسل های بعد از انقلاب از دین و معنویت دور شده اند و تمایلی به آن ندارند، پیاده روی اربعین که اکثریت اعضاء آن جوان ها هستند، نشان می دهد که نه تنها جوان ها از معنویت دور نشدند بلکه دائم در حال رشد و ترقی هم هستند.
و آخرین نکته اینکه امام کاظم علیه السلام می فرمایند: کمترین ثواب و اجری که به زائر امام حسین علیه السلام می دهند، این است که گناهان گذشته و آینده اش را می آمرزند، مشروط به اینکه حق ولایت آن حضرت را بشناسد1.
ان شاالله که توفیق زیارت اربعین نصیب همه مون بشه.
برای مشاهده عکس العمل رسانه های خارجی به اینجا مراجعه کنید.
منبع:
1.کامل الزیارت، ص 153
