عدالت در گفتار

اسب خروشان خشم می تازید و با هیچ مانعی آرام نمی گرفت. با کلمات آتشین هم چون تازیانه بر پیکر دوستان می تاخت و بی هیچ ابایی هر نوع تهمت و دروغی را به افرادی که دوستشان نمی داشت، نسبت می داد.

سیاست گاهی چنان او را از خود بی خود می کرد، که از جاده عدالت خارج می شد و هر حرف شنیده و نشنیده ای را به زبان جاری می کرد.

 در سخن گفتن هم عدالت را رعایت کنیم؛ چرا که : ...اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ¹...

منبع:

 

1.     سوره مائده، آیه 8: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِینَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ: ای اهل ایمان، برای خدا پایدار و استوار بوده و به عدالت و راستی و درستی گواه باشید، و البته شما را نباید عداوت گروهی بر آن دارد که از راه عدل بیرون روید، عدالت کنید که به تقوا نزدیکتر (از هر عمل) است، و از خدا بترسید، که البته خدا به هر چه می‌کنید آگاه است.