و قولوا للناس حسنا

تصمیم گرفته بود بعد از ماه رمضان، اخلاق خوبش را نگه دارد.

شروع کرد به نوشتن خصلت های خوبی که در ماه رمضان رعایت کرده بود و در ماه های دیگر اهمیت چندانی به آن ها نمی داد.

اولین خصلتی که به ذهنش رسید؛ خوش گفتاری بود. باید کاری می کرد تا برایش ملکه شود.

با خطی زیبا روی کاغذ نوشت: وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا... بقره 83¹.

  کاغذ را بالای سرش در مغازه نصب کرد. روی صفحه موبایلش هم همین آیه را گذاشت، تا هربار گوشی را روشن کرد، برایش یادآوری شود.

از روحانی مسجد شنیده بود: بهترین سخنی که دوست دارید مردم به شما بگویند؛ به آن ها بگویید².

احساس می کرد تغییر گفتارش در شخصیتش هم موثر بوده.

منابع:

1.     سوره مبارکه بقره، آیه 83: ...و با مردم با خوش زبانی سخن بگویید...

2.     کافی، ج 2، ص 165، ح 10: امام باقر علیه السلام: قولوا للناس أحسن ما تحبّون أن یقال لکم.

3. منبع صحیح تصویر: تحف العقول، ص 111

کلید همه خوبی ها و بدی ها

بسم الله الرحمن الرحیم

نگران بود؛ هر جا می رفت همه سعی می کردند خیلی باهاش هم کلام نشن. 

می گفت: نمیدونم چرا کسی باهام هم صحبت نمیشه. همه ازم فراری هستن. 

گفتم: خودت حدس نمیزنی چرا؟ 

کمی فکر کرد و گفت: شاید گاهی اوقات کمی با عصبانیت باهاشون حرف زدم... بعد هم ادامه داد، همیشه که آدم تو یه وضعیت نیست، گاهی شرایط خوبی نداره و بی حوصله س...

خودش هم می دونست که داره بدزبونیش رو توجیه میکنه، نمیشه که آدم همیشه در شرایط بدی باشه، یا حتی اگه آدم همیشه در شرایط بدی باشه باز هم دلیل نمیشه که با دلیل و بی دلیل با دیگران بد حرف بزنه یا تحقیرشون کنه یا بهشون زخم زبون بزنه. 

امام باقر _{علیه السلام} می فرمایند:

براستى که این زبان کلید همه خوبیها و بدیهاست پس سزاوار است که مؤمن بر زبان خود مهر زند، همان گونه که بر (کیسه) طلا و نقره خود مُهر مى زند¹.

واقعا اگه همون مقداری که مواظب اموال و پول هامون هستیم مواظب اعمالمون هم بودیم، آیا گناه می کردیم؟

ان شاالله که بتونیم به درجات بالای مراقبه برسیم.

منبع:

1. تحف العقول ص 298: إِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفتاحُ کُلِّ خَیرٍ و َشَرٍّ فَیَنبَغى لِلمُؤمِنِ أَن یَختِمَ عَلى لِسانِهِ کَما یَختِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ

خنده بی گناه

بسم الله الرحمن الرحیم

خیلی شوخ و شیطون بود. وارد هر جمعی که می شد، با حرف ها و شوخی هاش باعث جلب توجه اکثریت می شد. اما وقتی شروع به حرف زدن می کرد، دیگه کنترل زبونش رو نداشت. گاهی شوخی هاش رنگ تحقیر و تمسخر به خودش می گرفت. گاهی کنایه می زد و گاهی هم ناگهان غیبت می کرد... و همه این کارها رو ملزومات خندوندن جمع و شاد بودن می دونست.

اما مگه بدون تحقیر و تمسخر نمیشه خندید؟ مگه بدون غیبت کنایه زدن نمیشه شاد بود؟ مگه لازمه شاد بودن ما ناراحت کردن دیگرانه؟

میشه هم شاد بود و هم گناه نکرد. میتونست از خاطرات مربوط به خودش تعریف کنه یا از هر کسی که تو جمع نشستن بخواد که یه خاطره تعریف کنن... راه برای خنده بی گناه زیاده فقط باید برای گناه نکردن، دغدغه داشته باشیم. 

امام باقر _{علیه السلام} می فرمایند: 

هیچکس تا زبانش را نگه ندارد از گناهان در امان نیست¹.

اجازه ندیم این زبان کوچک، گناهان بزرگ رو در نامه اعمالمون ثبت کنه.

منبع:

1.تحف العقول ص 298 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج75، ص 178: لا یَسلَمُ أحَدٌ مِنَ الذُّنوبِ حَتَّی یَخزُنَ لِسانَهُ

زبان تربیت شده

بسم الله الرحمن الرحیم

مادرم همیشه میگن، وقتی میخوای حرفی بزنی چند بار اون حرف رو مزه مزه کن، بعد اگه واقعا حرف درستی بود، اون موقع میتونی بگی حرفت رو. بعضی ها هستن که بدون فکر کردن هر حرفی رو هر جایی میزنن. چه بسا یه حرف نپخته و بدون فکر، باعث جدایی دو خانواده از هم بشه. یا حرف بی جایی باعث شکسته شدن دل کسی بشه. یا....

امام علی علیه السلام می فرمایند: زبان تربیت نشده، درنده ای است که اگر رهایش کنی، می گزد¹. 

از قدیم گفتن هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. شاید اگه همه مون تقوا داشته باشیم و با زبان تربیت شده صحبت کنیم، هیچوقت اختلافی بین دو خانواده، دو دوست، دو همسایه و.... اتفاق نیفته. زبان ترییت نشده در شأن یک مومن واقعی نیست.

امام علی علیه السلام می فرماید:هرگاه خدا بنده ای را دوست بدارد، او را به آرامش و بردباری زینت می بخشد².

گاهی هم بالا بردن تحمل، یکی از راهکارهای کنترل زبان است. شخصی که به راحتی عصبانی می شود، کنترل زبان را هم از دست داده و هر حرفی به زبانش جاری می شود. طوریکه به راحتی می توان فهمید در ذهن او چه می گذرد! خیلی اتفاق می افته در خیابان دو نفری که حوصله ندارن و با همه درگیر میشن و به راحتی هر حرفی که از دهنشون بیرون میاد بی توجه به محیط و اطرافیانشون، به زبان میارن.

امام باقر علیه السلام می فرماید: براستى که این زبان کلید همه خوبیها و بدیهاست، پس سزاوار است که مؤمن بر زبان خود مهر زند، همان گونه که بر (کیسه) طلا و نقره خود مُهر مى زند³.

ان شاالله که بتونیم مومنانه رفتار کنیم و بر زبان هامون مهر بزنیم.

منابع:

1.نهج البلاغه، حکمت 60، ص 478: اَللِّسانُ سَبُعٌ إِن خُلِّىَ عَنهُ عَقَرَ

2.غررالحکم، ح 4099

3.تحف العقول ص 298: إِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفتاحُ کُلِّ خَیرٍ و َشَرٍّ فَیَنبَغى لِلمُؤمِنِ أَن یَختِمَ عَلى لِسانِهِ کَما یَختِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ