صبر کن ای دل که صبر، سیرت اهل صفاست

صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست

هر قدر شتاب و سرعت برای یک دونده ضروری است و امکان برد را افزایش می دهد؛ به همان میزان شتاب و سرعت برای یک شطرنج باز خطرناک است و امکان باخت را بیشتر می کند.

امیرالمومنین _{علیه السلام}، عجله را تنها در یک مورد مذموم نمی دانند و آن هم عجله در ترک کار شر است¹.

برای تصمیم های حیاتی و مهم، باید با آرامش و صبوری به تفکر بپردازی².

معمولا شتاب زدگی موجب فساد کارها و پشیمانی بعد از آن خواهد شد³.

منابع:

1.      غرر الحکم، حدیث 338: العجلة مذمومة فی کل امر الا فی ما یدفع الشر، عجله در هر کاری نکوهیده است، مگر در مقام دفع شر

2.       سوره احقاف، آیه 35 : فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لا تَسْتَعْجِلْ: پس صبر کن آنگونه که پیامبران «اولو العزم» صبر کردند، و براى (عذاب) آنان شتاب مکن!

3.      بحار الانوار، ج 68، ص 9095: امام صادق علیه السلام می فرمایند: مع التثبت تکون السلامة و مع العجلة تکون الندامة، همراه تانی و خویشتن داری، سلامت است و همراه عجله ندامت.

 

 

 

 

از اصرارهای بی جای ما تا محبت بی حد و حصر او

از سرفه های شدیدش مشخص بود، سرمای سختی خورده. جلوی در مغازه ایستاده بود و پاهاش رو به زمین می کوبید و گریه می کرد و از مادر بستنی می خواست. مادر با آرامش و مهربانی براش توضیح می داد که الان سرما خوردی و اگه بستنی بخوری حالت بدتر می شه؛ اما دخترک بیشتر گریه می کرد و تهدید می کرد که اگه نخری، باهات قهر می کنم و دیگه دوست ندارم. 

یک لحظه به ذهنم رسید، انگار رابطه ما و درخواست هامون با خدا هم همین طوره. گاهی چیزی به صلاحمون نیست و با اصرار از خدا می خواهیم، اما اون بهتر از خودمون خیر و صلاح ما رو میدونه: وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ

منبع:

1.      سوره مبارکه بقره، آیه 216: وَعَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ: لکن چه بسیار شود که چیزی را مکروه شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید.

الخیر فی ماوقع

بسم الله الرحمن الرحیم

با هر سختی و ناراحتی ، از کوره در می رفت و سریع می گفت: من دیگه نماز نمی خونم، و حالت افسرده می گرفت. یه بار بهش گفتم: نمیشه که با هر ناملایمتی اینقدر به خودت سخت بگیری. یکمی نیمه پر لیوان رو ببین. چرا همیشه از خدا طلبکاری؟ این همه نعمت داری تا یه چیزی مطابق میلت پیش نمیره یادت می افته که خدا دوست نداره؟ تازه خیلی وقت ها بعد دیدی که اون چیزی رو که از اتفاق افتادنش ناراحت بودی واقعا برات خیلی خوب بوده. قال الله تعالی :…عَسی أن تکرَهوا شَیئاً وهو خیرٌ لکم وَعسی أن تُحِبّوا شیئاً وهو شَرٌّ لکم¹… کمی از این حالت بیرون بیا و با دید باز تری به اتفاق های اطرافت نگاه کن.

روایتی از پیامبر _{صلی الله علیه و آله و سلم} براش خوندم که فرمودند:

علامت شخص صابر و شکیبا سه چیز است: 

1. سست و بی حال نیست.

2. ملول و محزون نمی باشد.

3. از پروردگار متعال شکایت نمی کند.

زیرا شخص وقتی کسل و سست شد حقوق دیگران را ضایع نموده و وقتی ملول و محزون گردید اداء شکر نمی کند و هر گاه از پروردگار شاکی شد عصیانش را می نماید².

ان شاالله که همیشه بتونیم قدردان نعمات الهی باشیم و در برابر ابتلائات کوچک و بزرگ صابر باشیم.

منبع:

1.سوره بقره/ آیه 216

2.علل الشرایع، ج 2، ص 498

زبان تربیت شده

بسم الله الرحمن الرحیم

مادرم همیشه میگن، وقتی میخوای حرفی بزنی چند بار اون حرف رو مزه مزه کن، بعد اگه واقعا حرف درستی بود، اون موقع میتونی بگی حرفت رو. بعضی ها هستن که بدون فکر کردن هر حرفی رو هر جایی میزنن. چه بسا یه حرف نپخته و بدون فکر، باعث جدایی دو خانواده از هم بشه. یا حرف بی جایی باعث شکسته شدن دل کسی بشه. یا....

امام علی علیه السلام می فرمایند: زبان تربیت نشده، درنده ای است که اگر رهایش کنی، می گزد¹. 

از قدیم گفتن هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. شاید اگه همه مون تقوا داشته باشیم و با زبان تربیت شده صحبت کنیم، هیچوقت اختلافی بین دو خانواده، دو دوست، دو همسایه و.... اتفاق نیفته. زبان ترییت نشده در شأن یک مومن واقعی نیست.

امام علی علیه السلام می فرماید:هرگاه خدا بنده ای را دوست بدارد، او را به آرامش و بردباری زینت می بخشد².

گاهی هم بالا بردن تحمل، یکی از راهکارهای کنترل زبان است. شخصی که به راحتی عصبانی می شود، کنترل زبان را هم از دست داده و هر حرفی به زبانش جاری می شود. طوریکه به راحتی می توان فهمید در ذهن او چه می گذرد! خیلی اتفاق می افته در خیابان دو نفری که حوصله ندارن و با همه درگیر میشن و به راحتی هر حرفی که از دهنشون بیرون میاد بی توجه به محیط و اطرافیانشون، به زبان میارن.

امام باقر علیه السلام می فرماید: براستى که این زبان کلید همه خوبیها و بدیهاست، پس سزاوار است که مؤمن بر زبان خود مهر زند، همان گونه که بر (کیسه) طلا و نقره خود مُهر مى زند³.

ان شاالله که بتونیم مومنانه رفتار کنیم و بر زبان هامون مهر بزنیم.

منابع:

1.نهج البلاغه، حکمت 60، ص 478: اَللِّسانُ سَبُعٌ إِن خُلِّىَ عَنهُ عَقَرَ

2.غررالحکم، ح 4099

3.تحف العقول ص 298: إِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفتاحُ کُلِّ خَیرٍ و َشَرٍّ فَیَنبَغى لِلمُؤمِنِ أَن یَختِمَ عَلى لِسانِهِ کَما یَختِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ

ارتباط تا کجا؟

بسم الله الرحمن الرحیم

با حالتی گرفته و خسته ازم پرسید تا کی باید با اقواممون ارتباط داشته باشیم؟ چرا اینقدر روی صله ی رحم تاکید شده؟ وقتی این ارتباط های پر از نیش و کنایه من رو خسته و عصبی می کنه، چرا من باید باز هم باهاشون ارتباط داشته باشم؟

در روایات ما تأکید فراوانی به صله ی رحم شده. شاید یکی از مهمترین دلایل این تأکید این باشه که ما انسان ها موجوداتی اجتماعی هستیم و ارتباط های ما بر هم تأثیر می گذارد پس چه بهتر که ما مسلمین ارتباطاتمون رو با هم حفظ کنیم تا دشمن نتونه به جای ما به خونواده ها نفوذ کنه. از امام صادق علیه السلام درباره مکارم الاخلاق سئوال شد، فرمودند: گذشت از کسى که به تو ظلم کرده، رابطه با کسى که با تو قطع رابطه کرده، عطا به آن کس که از تو دریغ داشته است و گفتن حق اگر چه بر ضد خودت باشد¹.

وقتی برخی از نزدیکان زبان خوبی ندارند، سعی کنیم ما با رفتار خوبمون اون ها رو تحت تأثیر قرار بدیم؛ یا اینکه به این قضیه به چشم یک امتحان الهی نگاه کنیم. ما باید مهارت زندگی در اجتماع رو پیدا کنیم، باید بتونیم با مردم و اخلاقیات مختلفشون به خوبی کنار بیایم و زندگی کنیم، تا کم کم جامعه رو به سمت مدینه فاضله ببریم.امام صادق علیه السلام می فرمایند:
هر که برای خدا برادرش را زیارت کند ،خدای عزوجل می فرماید: به زیارت من آمدی و پاداش تو بر عهده من است و من غیر از بهشت برای تو، به پاداش دیگری راضی نمی شوم².

برای صله ی رحم لازم نیست هر روز به اقوام سر بزنیم، گاهی یک تلفن زدن یا احوالپرسی کردن هم از مصادیق صله رحم حساب می شود. امام باقر علیه السلام می فرمایند:
صله رحم اعمال را پاکیزه، اموال را بسیار، بلا را دفع، حساب (قیامت) را آسان مى کند و مرگ را به تأخیر مى اندازد³.

گاهی بعضی از کارها اینقدر ثواب های زیادی دارند، که به خاطر خودمون هم که شده، خوبه سختی هاش رو تحمل کنیم و اون ها رو انجام بدیم تا از نتایج دنیوی و اخروی اون کار بهره مند بشیم، صله رحم یکی از همون کارهاست.

یکی از دوستانمون پانزدهم هر ماه تو خونه ش روضه میگیره و فامیل رو هم دعوت می کنه ، اینجوری با یک تیر دو نشون می زنه هم صله رحم و مجلس روضه و دعا تو خونه برگزار میشه. اینجوری وقتی همه جمع هستن هم خیلی اون کسایی که زبون آزار دهنده ای دارند معمولا نمیتونن خیلی کاری از پیش ببرن.

ان شاالله که بتونیم آداب اسلامی رو در خودمون و خونواده هامون نهادینه کنیم و از کسانی باشیم که باعث افتخار امام حاضرمون باشیم نه باعث دلشکستگی و ناراحتیشون.

برای مطالعه بیشتر درباره احکام صله رحم کلیک کنید.

منابع:

1. منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(خویی) ج6 ، ص218: و َقَد سُئِلَ عَن مَکارِمِ الخلاقِ: اَلعفوُ عَمَّن ظَلَمَکَ وَصِلَةُ مَن قَطَعَکَ و َإعطاءُ مَن حَرَمَکَ و َقَولُ الحَقِّ و َلَو عَلى نَفسِکَ

2.کافی(ط-الاسلامیه) ج2 ، ص176: مَن زَارَ أخاهُ فِی اللهِ قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ إیّایَ زُرتَ وَ ثَوَابُکَ عَلَیَّ وَ لَستُ أرضَی لَکَ ثَوَاباً دونَ الجَنَّة ِ

3.کافی(ط-الاسلامیه) ج2 ، ص150 - تحف العقول، ص 299: صِلَةُ الاَرحامِ تُزکى اَلاَعمالَ و َتُنمى اَلاَموالَ و َتَدفَعُ اَلبَلوى وَ تُیَسِّرَ الحِسابَ و َتُنسِئُ فِى الاَجَلِ

عامل اصلی تاخیر ظهور

بسم الله الرحمن الرحیم

حاج آقای پناهیان می گفتند: اصلی ترین عامل تاخیر ظهور این است که مدعیان ولایت مداری هنوز زندگی دسته جمعی را یاد نگرفته اند. ایشان می فرمودند تا مدعیان ولایت مداری رشد نکنند و امتحان نشوند ، حضرت ظهور نمی کنند.

مگر نه اینکه قرار است این مدعیان، پس از ظهور فرهنگ جوامع رو تغییر دهند و دنیا را گلستان کنند؟ اما تا زمانی که خودشون هنوز این توانایی رو پیدا نکردند که در زندگی اجتماعی ایثار کنند ، گذشت کنند و با ایمان زندگی کنند و به این وسیله قلوب دیگر افراد رو هم به سوی خود جذب کنند ، امام زمان علیه السلام نخواهند آمد.

رشد ما در تحمل افرادی است که با ما هم عقیده نیستند. نباید ما خودمون رو از جمع ها جدا کنیم و بگیم ما دین خودمون رو نگه داریم خیلی هنر کردیم ، بلکه باید در جمع باشیم و زندگی جمعی رو تجربه کنیم ، صبر خودمون رو بالا ببریم و بتونیم مخالفان خودمون رو تحمل کنیم. امام علی علیه السلام می فرمایند: اگر بردبار نیستى خود را بردبار جلوه ده، زیرا کمتر کسى است که خود را شبیه گروهى کند و بزودى یکى از آنان نشود¹.

برای اینکه معنویت خودمون رو تقویت کنیم و آماده ی ظهور شویم باید با زندگی جمعی و مقتضائات آن آشنا شویم. این نمیشه که خودمون رو توی غار مخفی کنیم بلکه غیر از اینکه باید توی جمع باشیم و گناه نکنیم باید این نیرو رو هم پیدا کنیم که دیگران رو هم از گناه کردن باز داریم. البته نه مستقیم و طوری که اونها ناراحت یا زده شوند. امام صادق علیه السلام می فرمایند: مردم را با غیر زبان خود [به مذهب خویش] دعوت کنید، تا پارسایى و سخت کوشى [در عمل و عبادت] و نماز و خوبى را از شما ببینند؛ زیرا اینها، خود [بهترین] مبلّغند².

اگر در هر زمینه ای که نیاز به تبلیغ در آن زمینه رو احساس می کنیم ، اول خودمون رو باید بسنجیم ببینیم آیا خود ما اهل رعایت اون مورد هستیم؟ مثلا اگه فکر می کنیم که افرادی که با اونها ارتباط داریم اهل اسراف کردن هستند اول ببینیم خودمون وضعمون چطوره؟ آیا طبق اسلام رفتار می کنیم؟ اگه جواب مثبت بود و خودمون تلاش می کردیم که اسراف نکنیم حالا می تونیم هربار یک مثال غیرزننده از زندگی خودمون بزنیم ، بدون اینکه به زندگی دیگران اشاره ای کنیم؛ و کم کم شروع به صحبت کردن در مورد برخی مصداق ها کنیم.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
بردبارى چراغ خداست... پنج چیز است که بردبارى مى طلبد: شخص عزیز باشد و خوار شود، راستگو باشد و نسبت ناروا داده شود، به حق دعوت کند و سبکش بشمارند، بى گناه باشد و اذیت شود، حق طلبى کند و با او مخالفت کنند. اگر در هر پنج مورد، به حق رفتار کنى، بردبار هستى... ³.

ان شاالله که ما جزء کسانی نباشیم که از موانع ظهور به حساب میان.

ان شاالله تمام تلاش خودمون رو در ساختن جامعه ای منتظر به کار بگیریم و مقدمات ظهور رو فراهم کنیم.

+صوت کامل سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین پناهیان اینجا

منابع:

1.نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 506 ، حکمت207 :إن لَم تَکُن حَلیما فَتَحَلَّم فَإِنَّهُ قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ إِلاّ أَوشَکَ أَن یَکونَ مِنهُم

2. کافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 78: کونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَیرِ ألسِنَتِکُم ، لِیَرَوا مِنکُمُ الوَرَعَ وَالاِجتِهادَ وَالصَّلاةَ وَالخَیرَ ، فَإِنَّ ذلِکَ داعِیَةٌ

3. مصباح الشریعه ص154 : اَلحِلمُ سِراجُ اللّه ...  الْحِلْمُ یَدُورُ عَلَى خَمْسَةِ أَوْجُهٍ أَنْ یَکُونَ عَزِیزاً فَیُذَلَّ أَوْ یَکُونَ صَادِقاً فَیُتَّهَمَ أَوْ یَدْعُوَ إِلَى الْحَقِّ فَیُسْتَخَفَّ بِهِ أَوْ أَنْ یُؤْذَى بِلَا جُرْمٍ أَوْ أَنْ یَطْلُبَ بِالْحَقِّ فَیُخَالِفُوهُ فِیهِ فَإِذَا آتَیْتَ کُلًّا مِنْهَا حَقَّهُ فَقَدْ أَصَبْتَ