چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم
می گفت: مدتی بود که نمازهام اصلا به دلم نمی نشست. از خودم ناراحت و دلگیر بودم. چرا باید نمازهامو با بی توجهی و غفلت بخونم؟ اونم نمازهایی که اینقدر بهشون سفارش شده و ستون دین هستند.
تا اینکه بهم کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم رو معرفی کردن. بعد از خوندنش نمازهام رنگ و بوی دیگه ای گرفتن خیلی از قبلم بهتر شده. هنوز عالی نشدم ولی در حال تلاش برای بهتر و بهتر شدن هستم.

کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم ،مجموعه سخنرانی های ارزشمند استاد پناهیان در این موضوع است که بصورت کتاب به چاپ رسیده  و بسیار مورد استقبال قرار گرفته طوری که به چاپ هشتم رسیده.
البته فایل های صوتی این کتاب هم موجود است و برای افرادی که وقت مطالعه ندارند، مناسب است.
در قسمتی از کتاب می خوانیم:
قصد ما نصیحت کردن نیست، بلکه یکی دو رمز و راز دربارۀ نماز وجود دارد که کمتر گفته شده است و ما می‌خواهیم در مورد آن رموز به گفتگو بنشینیم و ببینیم چقدر راحت می‌توان با نماز به مراتب بلند معنوی رسید، ولی متأسفانه ما خودمان را از بهره‌برداری از چنین عبادت پراثری محروم کرده‌ایم.

لینک خرید اینترنتی کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم...

از بین برنده گناهان....

بسم الله الرحمن الرحیم

هربار که شروع به نماز خواندن می کرد، همه ی خانه را زیر نظر داشت. گاهی حتی حواسش به اخبار تلویزیون هم بود و بعد از اتمام نماز راجع به بعضی خبرها مطالبی هم می گفت؛ اما مدتی بود که در فکر بود. ابراز ناخرسندی می کرد از نمازهایش.

برایش این روایت را خواندم:

امام صادق علیه السلام می فرمایند: هر کسی که دو رکعت نماز بخواند و بداند در آن ها چه می گوید، نمازش که تمام شد، گناهی بین او و خداوند باقی نمی ماند¹.

روایت را که شنید، چهره اش عوض شد. گفت از این به بعد مواظب تک تک جملات نمازهام هستم. سعی می کنم در اتاقی تنها و به دور از شلوغی ها با خدا خلوت کنم. تمرین می کنم که حضور قبل داشته باشم. تصمیم گرفته بود، نمازهایش را به بهترین شکل بخواند.

یکی از بهترین راه های حضور قلب در نماز، توجه به معنی نماز است. هر عبارتی رو که به زبان میاریم، به معنی و مفهومش هم توجه کنیم، اینطوری دیگه موضوعات دیگه مجال جلوه نمایی پیدا نمی کنند.

یکی دیگر از راه ها هم داشتن جای مخصوص نماز در اتاقی خلوت و آرام است. اینکه اتاق خالی باشه ، کمک بزرگی به حضور قلب می کنه، چون دیگه وسیله ای نیست که ما رو یاد خاطره یا مطلبی بیاندازه و حواسمون رو پرت کنه.

ان شاالله که نمازهامون مورد قبول درگاه احدیت قرار بگیره.

برخی پرسش و پاسخ ها درباره اهمیت و شرایط نماز اینجا هست، اگه شما هم سوال هایی دارید میتونید سری بزنید.

منبع:

1.الکافی، ج 12، ص: 266: مَن صَلّی رَکعَتین یَعلمُ ما یقولُ فیهما اِنصَرفَ و لیس بینه و بینَ اللهِ ذنبٌ

حضور قلب در نماز / 6

بسم الله الرحمن الرحیم

قد افلح المؤمنون، الّذین هم فی صلاتهم خاشعون.
مؤمنان رستگار شدند، آن‌هایی که در نمازشان با خشوع هستند.

« مؤمنون ، 1 و 2»

خشوع یک حالت درونی است که در برون اثر می‌گذارد. پیشوایان بزرگ اسلام چنان خشوعی در حالت نماز داشتند که به کلی از ما سوی الله بیگانه می‌شدند.

 پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ گاه به هنگام نماز به آسمان نظر می‌کرد اما هنگامی که آیه فوق نازل شد دیگر سر بر نمی‌داشت و دائماً به زمین نگاه می‌کرد.

اگر رکوع و سجود و قرائت و تسبیح را جسم نماز بدانیم حضور قلب و توجه درونی به حقیقت نماز و کسی که با او راز و نیاز می‌کنیم روح نماز است. خشوع نیز در واقع چیزی جز حضور قلب توأم با تواضع و ادب و احترام نیست و به این ترتیب روشن می‌شود که مؤمنان تنها به نماز به عنوان یک کالبد بی‌روح نمی‌نگرند بلکه تمامی توجه آن‌ها به باطن و حقیقت نماز است.

از رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ روایت شده: به خدا پناه ببرید از خشوع نفاق. پرسیدند: خشوع نفاق چیست؟ فرمود: این که ظاهر بدن خاشع دیده شود ولی در قلب خشوعی نباشد.

تفسیر المیزان، ج 15، ص 15.

شیخ مرتضی رحمت الله علیه با نماز انس خاصی داشت و با خضوع و خشوع تمام نماز را بجا می آورد و از نماز خواندن لذت می برد. اما در اواخر عمر شریفشان وصیت کرده بودند که نمازهایشان را اعاده کنند. وقتی از ایشان دلیل این کار پرسیده شد پاسخ دادند: من عشق و علاقه ی خاصی به نماز دارم و می ترسم این نمازها همه به خاطر لذت بردن از این نمازها بوده باشد نه به خاطر خدا. به خاطر همین می خواهم تمام اعمالم خالص به سوی خدا بالا برود و چیز دیگری در آن شریک نباشد.

آیا ما اصلا از نماز خود لذت می بریم؟ چه برسد به اینکه ....

راهکارها:

توجه به کارهای پراکنده و مختلف معمولاً مانع تمرکز حواس است و هر قدر انسان، توفیق پیدا کند که مشغله‌های مشوش و پراکنده را کم کند به حضور قلب در عبادات خود کمک کرده است.

پرهیز از گناه نیز عامل مؤثری است زیرا گناه قلب را از خدا دور می‌سازد و از حضور قلب می‌کاهد.