من برای تو چه کردم؟

بسم الله الرحمن الرحیم
با نزدیک شدن به نیمه شعبان ، این سوال قوت می گیرد که چقدر برای ظهور اماده ایم؟
آیا تا به حال با خود فکر کرده ایم که چه قدمی برای ظهور برداشته ایم؟
اگر فردا امام زمان ظهور کنند ایا جز افرادی هستیم که سریع خودمان را به ایشان می رسانیم یا مثل شاگرد تنبل های کلاس خود را از ایشان پنهان می کنیم؟ اگر امام زمان از ما پرسیدند برای آمدن من چه کردی چه جواب داریم؟ اگر بگوید صدای هل من ناصر ینصرنی من را شنیدی و کاری نکردی ، جوابی داریم؟
 آیا می توانیم سر بلندانه بگوییم تمامی وظایف یک منتظر را انجام دادم؟ یا حتی بگوییم تلاشم را در حد توانم کردم که باعث شرمندگی شما نشوم؟ یا حتی می توانیم بگوییم من شما رو حاضر و ناظر بر خودم میدیدم و خطایی نکردم؟ یا همه ی خطاهایم را جبران کردم؟؟؟؟
ایا قبل از ظهور حضرت امتحان شده ایم؟ در این امتحان ها چه نمره ای گرفته ایم؟ ایا نمره ی بالا یا ردی؟ یا فقط به اندازه ای که پاس بشیم؟ آیا پای ولایت ایستاده ایم؟ چقدر از ولایت فقیه دفاع کرده ایم؟
به نظر شما امام زمان چه یارانی لازم دارد؟ کسانی که با بهترین نمرات قبول شده اند یا افرادی که فقط به امید پاس شدن امتحان داده اند؟   آیا طوری رفتار کرده ایم که انتظار قبولی در دانشگاه انتظار رو داشته باشیم؟

در این زمانه، وظیفه ی ما کسب آمادگی برای ظهور حضرت حجت است.
چگونه آماده ی ظهور شویم؟
اولین قدم برای امادگی ، کسب معرفت است. تا به امام عصر معرفت پیدا نکنیم نمی توانیم از منتظران و یاران آن حضرت باشیم.
بعد از اینکه معرفت پیدا کنیم ، محبت ایجاد می شود. وقتی عاشق شدیم کم کم تلاش می کنیم که شبیه به معشوق شویم چرا که رسم عاشقی همین است . وقتی که عاشق شویم دائما برای ظهورش دعا می کنیم و نه تنها خود تلاش می کنیم که بیشتر رنگ و بوی معشوق بگیریم که برای آمدنش دیگران را هم ترغیب می کنیم به پاکی ها و دوری از پلیدی ها.
وقتی رنگ و بوی منتظر واقعی گرفتیم ، حتی اگر خدایی نکرده عمرمان به اندازه ی دیدن ظهور حضرتش هم نبود اشکالی ندارد؛ چون ما در زمره ی منتظرین خواهیم بود.
به امید اینکه بتوانیم جزء یاران و منتظرین واقعی آن حضرت باشیم.
به امید اینکه امسال ، سال ظهور باشد.