اسوه حسنه

هربار که به شهرش برمی گشت؛ خانواده برخورد بدی داشتند. فکر می کردند به خاطر تغییراتش اُمل و متحجر شده. هر بار به گونه ای با زبان یا عمل آزارش می دادند و از آمدن پشیمان می شد؛ اما هر بار با خود می گفت: پیامبر هم بیشترین اذیت را تحمل می کرد و به امید هدایت امت، صبر می کرد¹؛ اگر می خواهم از شیعیان ایشان باشم، باید در همه مراحل زندگی ایشان را الگو کنم². پس من هم با اخلاق نیکو با خانواده برخورد می کنم³.

بعد از مدتی نه تنها رفتارها خوب شد، بلکه کم کم تغییراتی هم در دین داری خانواده حاصل شده بود.

رمز موفقیتش را صبر و اخلاق خوب می دانست.

منابع:

1.     سوره مبارکه شعرا، آیه 3: لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ: (ای رسول ما) تو چنان در اندیشه هدایت خلقی که خواهی جان عزیزت را از غم اینکه ایمان نمی‌آورند هلاک سازی!

2.     سوره احزاب، آیه 21: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا: البته شما را به رسول خدا (چه در صبر و مقاومت با دشمن و چه دیگر اوصاف و افعال نیکو) اقتدایی نیکوست، برای آن کس که به (ثواب) خدا و روز قیامت امیدوار باشد و یاد خدا بسیار کند.

3.     مکارم الاخلاق، ج 1، ص 51: امام علی علیه السلام می فرمایند: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بخشنده ترین، راست گو ترین، خوش عهد و پیمان ترین و نرم خو ترین مردم بود و رفتارش از همه بزرگوارانه تر بود. نظیر او را در گذشته و حال ندیدم.