از اصرارهای بی جای ما تا محبت بی حد و حصر او

از سرفه های شدیدش مشخص بود، سرمای سختی خورده. جلوی در مغازه ایستاده بود و پاهاش رو به زمین می کوبید و گریه می کرد و از مادر بستنی می خواست. مادر با آرامش و مهربانی براش توضیح می داد که الان سرما خوردی و اگه بستنی بخوری حالت بدتر می شه؛ اما دخترک بیشتر گریه می کرد و تهدید می کرد که اگه نخری، باهات قهر می کنم و دیگه دوست ندارم. 

یک لحظه به ذهنم رسید، انگار رابطه ما و درخواست هامون با خدا هم همین طوره. گاهی چیزی به صلاحمون نیست و با اصرار از خدا می خواهیم، اما اون بهتر از خودمون خیر و صلاح ما رو میدونه: وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ

منبع:

1.      سوره مبارکه بقره، آیه 216: وَعَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ: لکن چه بسیار شود که چیزی را مکروه شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید.

واالله خیر الرازقین...

برنامه ثابت روزانه شان، تبدیل شده بود به بحث کردن درباره ادامه بارداری زن، یا پایان دادن به آن.

مرد معتقد بود: تا زمانی که تمامی امکانات مادی و رفاهی را برای تأمین آینده فرزندش آماده نکرده، حتی به بچه فکر هم نمی کند.

اما زن اعتقاد دیگری داشت.

می گفت:جدا از این که، این کار حرام است؛ مگر نه اینکه روزی دست خداست. اگر از اول همه امکانات رو داشته باشه، توی کوچکترین مشکلات به راحتی ضربه پذیر می شه، چون هیچ وقت حتی ذره ای سختی نکشیده. عادت نکرده برای به دست آوردن زحمت بکشه.

مگه حرف خدا حق و تخلف ناپذیر نیست؟ خداوند می فرماید: وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ¹...

منبع:

1. سوره اسراء آیه 31: وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبیراً: و فرزندان خود را از ترس فقر و تنگدستی نکشید ، ماییم که آنها و شما را روزی می دهیم حقا که کشتن آنها گناهی است بزرگ.

 

سرمایه عمر

حجم اینترنت رو به اتمام بود. برای این که مجبور نشه تا ماه بعد بسته جدید بخره، خیلی با وسواس از اینترنت استفاده می کرد.

از وقتی استفاده اش از اینترنت هدفمند شده بود و فقط برای کارهای ضروری استفاده می کرد، به همه کارها می رسید و حتی وقت اضافه هم می آورد.

اهمیت وقت انقدر زیاد است که خداوند در قرآن، به زمان قسم خورده¹.

 امام علی _{علیه السلام} فرمودند: این نَفَس‌های تو، یکایک أجزای عمر تو است، برحذر باش که آن‌ها را جز در راه اطاعتی که تو را به خدا نزدیک کند به هَدَر ندهی².

مواظب باشیم، سرمایه عمر را در چه راهی هزینه می کنیم و چطور برای آینده خود پس انداز می کنیم.

منبع:

1.     سوره مبارکه عصر، آیه 1: والعصر : سوگند به وقت : زیرا عصر به معنی زمان و روزگار است، که در تفسیر این آیه به عنوان یکی از تفاسیر ذکر شده، و زمان همان وقت است.

2.     شرح غرر، ج ٢، ص ٢٧٦: اِنّ اَنفاسَکَ أَجزاءُ عُمرِکَ فَلاتُفنها اِلاّ فی طاعَةٍ تُزلِفُک.

آرامش دل

مدت ها بود گمشده ای داشت. هر چه بیشتر می گشت؛ ناامیدتر می شد.

با هر چیزی خودش را سرگرم می کرد؛ تا آرامش از دست رفته زندگی را پیدا کند.

 اما همه چیز فقط درمان مقطعی بود.

مدتی با سیگار، مدتی با دوستان و مهمانی های مختلف، مدتی با قرص های آرامبخش ... اما هیچکدام آرامش واقعی نبود.

هر چند ماه یک بار به دیدن پدر و مادر پیرش می رفت. هر بار مادر می گفت: أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ¹. او می خندید و می رفت!

این بار اما فرق داشت. خوب که فکر کرد، مواقعی که روابطش با خدا بهتر بود، اخلاق و زندگی اش هم روال بهتری داشت.

 انگار فقط با خدا آرامش داشت.

منبع:

1.      سوره مبارکه رعد، آیه 28: الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکرِ اللَّهِ أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ: آنها کسانى هستند که ایمان آورده و دلهایشان به یاد خدا آرامش مى‏گیرد، آگاه باشید که تنها با یاد خدا دلها آرامش پیدا مى‏کند.

چرا دروغ؟!

فکر می کرد اگه درباره خانواده یا شغلش دروغ بگه، ارزشش پیش دوستاش خیلی بالا می ره.

اگه سنش رو کمتر از اون چیزی که هست بگه، بیشتر مورد توجه قرار می گیره.

 مشکل این جا بود، که تعریف درستی از ارزش نداشت.

با خود می گفت: "خواهی نشوی رسوا، هم رنگ جماعت شو"

اما در این مواقع هم رنگ شدن با جماعت، مشکلی رو حل نمی کنه؛ چون خودش درباره کار، زندگی، سن و وضعیت زندگیش همه چی رو می دونه. هر کسی رو بتونه گول بزنه خودش رو که نمیتونه...

اگه ارزش واقعی در زندگی خواستیم، باید با صداقت رفتار کنیم¹ و از دروغ،که منشا هر پلیدی هست، دوری کنیم².

منابع:

1. تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 219 ، ح 4358: امام على علیه  السلام : یَکْتَسِبُ الصَّادِقُ بِصِدْقِهِ ثَلَاثاً حُسْنَ الثِّقَةِ بِهِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُ وَ الْمَهَابَةَ عَنْه‏: راستگو با راستگویى خود، سه چیز را به دست مى‏آورد: اعتماد، محبت و شکوه (در دل‏ها).

2. بحارالانوار(ط-بیروت) ج 69 ، ص 263: امام عسکرى سلام الله علیه: جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهُ الْکَذِبُ: همه پلیدى‏ ها را در خانه‏ اى نهادند و کلید آن، دروغ است.

 

 

خیر دنیا و آخرت

انگار عادت کرده بود؛ حتی برای کوچکترین کارها هم دروغ بگه. اما دیگه از این وضعیت خسته شده بود. می دید که کسی روی حرف هاش حساب نمی کنه. کسی خودش و حرف هاش رو جدی نمی گیره. حتی در محل کار هم کمتر کسی بهش اعتماد می کرد.

شنیده بود: برای اینکه خیر دنیا و آخرت را داشته باشه، باید دروغگویی رو ترک کنه¹.

از وقتی صداقت رو در پیش گرفته بود؛ احساس بهتری نسبت به خودش داشت. دیگه نگران نبود.

به طرز عجیبی اعتماد به نفسش بالا رفته بود.

حالا احساس می کرد، به آرامش رسیده².

منابع:

1.      بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 69  ، ص 262، ح 43:  أَنَّ رَجُلًا أَتَى سَیِّدَنَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه و آله فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِی خُلُقاً یَجْمَعُ لِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فَقَالَ لَا تَکْذِب‏: مردى به رسول خدا صلى الله علیه و آله عرض کرد: به من اخلاقى بیاموزید که خیر دنیا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو.

2.      نهج الفصاحه ص 548 ، ح 1864:  رسول اکرم صلى الله علیه و آله:  الصدق طمأنینة و الکذب ریبة: راستگویى [مایه] آرامش و دروغگویى {مایه} تشویش است.

و قولوا للناس حسنا

تصمیم گرفته بود بعد از ماه رمضان، اخلاق خوبش را نگه دارد.

شروع کرد به نوشتن خصلت های خوبی که در ماه رمضان رعایت کرده بود و در ماه های دیگر اهمیت چندانی به آن ها نمی داد.

اولین خصلتی که به ذهنش رسید؛ خوش گفتاری بود. باید کاری می کرد تا برایش ملکه شود.

با خطی زیبا روی کاغذ نوشت: وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا... بقره 83¹.

  کاغذ را بالای سرش در مغازه نصب کرد. روی صفحه موبایلش هم همین آیه را گذاشت، تا هربار گوشی را روشن کرد، برایش یادآوری شود.

از روحانی مسجد شنیده بود: بهترین سخنی که دوست دارید مردم به شما بگویند؛ به آن ها بگویید².

احساس می کرد تغییر گفتارش در شخصیتش هم موثر بوده.

منابع:

1.     سوره مبارکه بقره، آیه 83: ...و با مردم با خوش زبانی سخن بگویید...

2.     کافی، ج 2، ص 165، ح 10: امام باقر علیه السلام: قولوا للناس أحسن ما تحبّون أن یقال لکم.

3. منبع صحیح تصویر: تحف العقول، ص 111

خدای ما یا خدای شما؟!

 گفت: خدای من مهربون تر از اینه که بخواد به خاطر نماز نخوندن منو ببره جهنم.

گفتم: اتفاقا خدای همه مون یکیه. همون که مهربون تر از مادر به بنده هاست¹.

اما من یه سوال دارم: اگه موقع راه رفتن یه تیکه شیشه زیر پات باشه و من بهت بگم، آیا مهربونی کردم یا نامهربونی؟

 اگه شما باتوجه به این که من قبلا بهت گفتم، اما بازم پات رو روی شیشه بذاری آیا به خودت بد نکردی؟

 مثَل ما و اعمالمون تو این دنیا همینه. خدا بهمون هشدار رو داده²، ما با بی توجهی از کنارش رد می شیم. غافل از اینکه هر کاری اینجا انجام بدیم، تجسم یافته اش رو در قیامت خواهیم دید: فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ³.

منابع:

1.       بحارالانوار، ج 67، ص 24: رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) بر زنیکه آتش تنور روشن کرده بود و نان مى پخت گذشتند. این زن طفلى داشت که پهلوى خود نشانیده بود.همینکه چشمش به آن حضرت افتاد عرض کرد: یا رسول الله شنیده ام که شما فرموده اید: ان الله ارحم بعبده من الوالده بولده یعنى خداوند مهربان تر است به بنده خود از مادر نسبت به فرزند خود.آیا راست است؟ گفت: بلى.زن عرض کرد: مادر طفل خود را در این تنور نمى اندازد خدا چگونه بنده خود را به جهنم مى برد؟فبکى رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) و قال:ان الله لا یعذب بالنار الا من انف ان یقول لا اله الا الله پس رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) بنا کرد گریه کردن و فرمود:خدا به آتش کسى را عذاب نمى کند مگر اینکه از گفتن لا اله الا الله پرهیز کند، یعنى تکبر کند.

2.       سوره مبارکه ص، آیه 26 : وَ لاَ تَتَّبِعِ الْهَوَیَ فَیضِلَّک؛ هرگز متابعت هوا مکن که تو را از راه خدا گمراه می کند.

3.       سوره مبارکه زلزال، آیات 7 و 8:  فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ؛ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ .  پس هر که هموزن ذرّه‏اى نیکى کند [نتیجه‏] آن را خواهد دیدو هر که هموزن ذرّه‏اى بدى کند [نتیجه‏] آن را خواهد دید.

 

 

به مردم رحم کنید

یادمه یه موقعی مرغ خیلی گرون شده بود. سوار تاکسی شدم، مسیر کوتاه همیشگی رو به طرز عجیبی گرون تر ازم گرفت. وقتی دلیل این افزایش قیمت رو پرسیدم، جواب شنیدم که مگه خبر از گرونی مرغ نداری؟!! انگار تو تاکسی مرغ سِرو می کردن!

وقت هایی که بعضی ها از بی عدالتی ها می گن؛ این آیه به ذهنم می رسه: إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ¹

وقتی خود مردم به هم رحم نمی کنن؛ چطور انتظار دارن، دلال های پول پرست بهشون رحم کنن؟

وقتی چیزی گرون می شه ما هم نباید مثل بقیه پامون رو، روی گلوی مردم فشار بدیم، می شه به خاطر خدا به مردم رحم کنیم².

منبع:

1.     سوره مبارکه رعد، آیه 11: خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند. 

2.     نهج الفصاحه، ص745 ، ح2885 : از پیامبر خدا (صلی الله و علیه وآله) نقل شده که فرمودند: هر کس به مسلمانان رحم نکند، خداوند به وی رحم نمی کند.

اسوه حسنه

هربار که به شهرش برمی گشت؛ خانواده برخورد بدی داشتند. فکر می کردند به خاطر تغییراتش اُمل و متحجر شده. هر بار به گونه ای با زبان یا عمل آزارش می دادند و از آمدن پشیمان می شد؛ اما هر بار با خود می گفت: پیامبر هم بیشترین اذیت را تحمل می کرد و به امید هدایت امت، صبر می کرد¹؛ اگر می خواهم از شیعیان ایشان باشم، باید در همه مراحل زندگی ایشان را الگو کنم². پس من هم با اخلاق نیکو با خانواده برخورد می کنم³.

بعد از مدتی نه تنها رفتارها خوب شد، بلکه کم کم تغییراتی هم در دین داری خانواده حاصل شده بود.

رمز موفقیتش را صبر و اخلاق خوب می دانست.

منابع:

1.     سوره مبارکه شعرا، آیه 3: لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ: (ای رسول ما) تو چنان در اندیشه هدایت خلقی که خواهی جان عزیزت را از غم اینکه ایمان نمی‌آورند هلاک سازی!

2.     سوره احزاب، آیه 21: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا: البته شما را به رسول خدا (چه در صبر و مقاومت با دشمن و چه دیگر اوصاف و افعال نیکو) اقتدایی نیکوست، برای آن کس که به (ثواب) خدا و روز قیامت امیدوار باشد و یاد خدا بسیار کند.

3.     مکارم الاخلاق، ج 1، ص 51: امام علی علیه السلام می فرمایند: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بخشنده ترین، راست گو ترین، خوش عهد و پیمان ترین و نرم خو ترین مردم بود و رفتارش از همه بزرگوارانه تر بود. نظیر او را در گذشته و حال ندیدم.

هر چقدر می توانی بخوان

مدتی بود احساس پوچی و بیهودگی می کرد. نمازها را فقط طبق عادت می خواند.

حوصله هیچ کاری نداشت. همینطور که در ماشین مشغول عوض کردن شبکه های رادیو بود، مقداری از آیه ای را شنید : ...فاقرءوا ما تیسر من القرآن¹ ...

با خود فکر کرد، آخرین باری که قرآن خواندم کی بود؟ مگر می شود این همه دوری از قرآن؟ اگه معتقدم قرآن راه هدایت من هست؛ پس چرا انقدر از آن دورم؟

حتی قسمتی از یک آیه هم می تواند به ما کمک کند؛ اگر واقعا اهل تدبر و تفکر باشیم.

سعی کنیم با آیات قرآن مأنوس باشیم و به آن ها عمل کنیم.

منبع:

1.     سوره مزمل، آیه 20: ...پس آنچه را از قرآن برای شما میسر است، بخوانید...

دلیل برخی گرفتاری ها

می گفت: مدتی دائم اوضاع مالی بهم ریخته ای داشتم. تا کمی احساس راحتی می کردم، مشکلی پیش می آمد، که نگرانم می کرد و سریع دست به دامان خدا می شدم.

مدتی ذهنم مشغول بود؛ چرا این اتفاق ها برای من می افته؟

همینطور که قرآن رو باز کردم و مشغول تلاوت آیات بودم، چشمم به این آیه افتاد: اگر خدا رزق را بر بندگانش وسعت دهد، در زمین سرکشی و ستم کنند، ولی آنچه را بخواهد به اندازه نازل می کند¹.

بعد از آیه سه بار گفتم: صدق الله العلی العظیم

من خودم رو می شناختم و خدا من رو بهتر از خودم می شناخت.

منبع:

سوره شوری، آیه 27: وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ وَلَٰکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا یَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ: و اگر خدا روزی بندگان را وسیع و فراوان کند در روی زمین ظلم و طغیان بسیار کنند لیکن به اندازه‌ای که بخواهد (و صلاح داند) نازل می‌گرداند، که خدا به احوال بندگانش آگاه و بیناست

آیا می توان فطریه را به مستحق شهر دیگری بدهیم؟

فقرای زیادی می شناخت و قصد کمک کردن به همه آن ها را داشت؛ اما وضعیت مالی خودش هم چندان مناسب نبود. به دوستان و آشنایان سپرده بود، از هر کسی که می توانند زکات فطریه را بگیرند تا او به فقرا بدهد. از دوستانش در شهرهای دیگر هم کمک خواست.

اما نمی دانست، مورد مصرف فطریه در همان شهر است.

نظر امام خمینی ره در این باره:

مسألة 3 - الأحوط عدم نقلها بعد العزل الى بلد آخر مع وجود المستحق.

بنا بر این: در صورتی که در شهر مستحق وجود داشته باشد، به احتیاط واجب زکات فطره را بعد از جدا کردن نمی‌توان به جاى دیگر انتقال داد¹.

منبع:

1.     تحریر الوسیلة؛ ج‌1، ص: 319 

 مقام معظم رهبری: اگر در محل و شهر خودش مستحق پیدا نشود، مى‌‏تواند آن را به شهر دیگرى ببرد.

آیت الله سیستانی: به احتیاط واجب اگر در شهر شما فقیر وجود دارد نمی توانید زکات فطره را به شهر دیگری ببرید .

رساله توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی، مسأله ۱۷۳۱ـ احتیاط واجب آن است که زکات فطره را در همان محل مصرف کند، مثلاً نمى تواند براى بستگانش که در شهر دیگرى هستند بفرستد، مگر این که در آن محل مستحقى پیدا نشود و هرگاه با وجود مستحق فطره را به جاى دیگرى ببرد و تلف شود ضامن است، ولى حاکم شرع مى تواند با توجه به مصالح نیازمندان اجازه دهد آن را به محل دیگرى ببرند.

(خوئی )، (گلپایگانی )، (فاضل )، (نوری )، (تبریزی )، (صافی ): اگر در محل ّ خودش مستحق ّ پیدا شود، احتیاط واجب آن است که فطره را بجای دیگر نبرد.

روز فاش شدن رازها

هر بار خطایی می کرد و نگران فاش شدنش می شد؛ با خودش می گفت: کی می خواد بفهمه. به این می گن جوونی کردن، اشکالی نداره....

همینطور که مادر با تلویزیون قرآن می خواند، یک لحظه نگاهش به صفحه تلویزیون افتاد: یوم التبلی السرائر : روزی که رازها فاش می شود¹.

خشکش زد.

تا به حال کارهام رو از کی مخفی کردم؟ از همونی که همه چی رو می دونه یا از خونوادم؟

خونوادم می خوان بهم کمک کنن یا اونی که همه دنیا دستشه؟

گاهی با یک تلنگر کوچک، خیلی چیزها رو با عمق وجودمون درک می کنیم.

ان شاالله که تو این ماه مبارک بتونیم متحول بشیم.

منبع:

1.     سوره مبارکه طارق، آیه 9.

با انفاق روزی خود را زیاد کنید

دائم در تکاپو بود. تا جایی که توانایی مالی داشت، به کمک کردن به افراد مستحق می پرداخت. گروهی را شناسایی کرده بود که از کمترین امکانات رفاهی هم برخوردار نبودند.

گروهی تشکیل داده بود و ماهانه مقداری پوا از فامیل به عنوان صدقه اول ماه می گرفت و برای این افراد خرج می کرد.

معتقد بود اگر قرآن می خوانیم، باید به آن عمل کنیم. وقتی قرآن در آیات متعدد به انفاق و صدقه دادن تاکید کرده¹، پس ما هم عمل کنیم؛ که این کمک ها باعث افزایش رزق مادی و معنوی در زندگی خود ما خواهد شد².

یا ایها الذین آمنوا انفقوا ممّا رزقناکم³....

منابع:

1.     بقره: 195 ، 272-274، 261 ؛ اسراء : 29

2.     بقره ، 261: مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ یُضَاعِفُ لِمَنْ یَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ: مثل آنان که مالشان را در راه خدا انفاق می‌کنند به مانند دانه‌ای است که از آن هفت خوشه بروید و در هر خوشه صد دانه باشد، و خداوند از این مقدار نیز برای هر که خواهد بیفزاید، و خدا را رحمت بی‌منتهاست و (به همه چیز) داناست.

3.     بقره، 254: ای اهل ایمان، از آنچه روزی شما کردیم انفاق کنید پیش از آنکه بیاید روزی که نه کسی (برای آسایش خود) چیزی تواند خرید و نه دوستی و شفاعتی به کار آید، و کافران (دریابند که) خود ستمکار بوده‌اند.

دوای شفابخش قرآن

چند روزی بود، برنامه جدیدی نصب کرده بود. با این برنامه¹ هربار صفحه گوشی را روشن می کرد، یک آیه قرآن بر روی صفحه ظاهر می شد و می توانست به تناسب استفاده از گوشی، ظرف مدتی قرآن را ختم کند.

از وقتی با این برنامه قرآن می خواند، مواظب بود هر فیلم و عکسی را باز نکند. عضو هر کانالی نمی شد. از قرآن حیا می کرد. احساس می کرد، از وقتی قرآن می خوانَد، مواظبت بیشتری بر اعمالش دارد.

او از گروهی بود که دوای شفابخش قرآن را بر دل بیمار خود گذاشته بود².

 

منابع:

1.     نرم افزار قرآنی نختم، برای نصب به اینجا مراجعه کنید:  https://myket.ir/app/com.karim.khatma

2.     کافی، ج 2، ص 627، ح 1: قُرّاء القرآن ثلاثة: رجل قَرأ القرآن فاتخذه بضاعةو استدر به الملوکو استطال به علی الناس، و رجل قرأ القرآن و حفظ حروفه و ضیع حدوده، و رجل قرأ القرآن  فوضع دواء القرآن علی داء قلبه...

3.      امام باقر علیه السلام می فرمایند:قاریان قرآن سه گروهند: 1. کسی که قرآن می خواند تا به عنوان حرفه از آن بهره گرفته و از پادشاهان اجرت بگیرد و بر مردم فخر فروشی نماید. 2. کسی که قرآن می خواند و الفاظ آن را حفظ نموده ، ولی به حدود آن عمل نمی کند. 3. کسی که دوای شفابخش قرآن را بر دل بیمار خود نهاده {تا شفا ببیند}.

ظهور بخواهیم

همیشه وقتی روضه خون، از کربلا می گه، همه مون با خودمون می گیم، ای کاش ما هم در کربلا همراه اماممون بودیم و خودمون رو فدای اون حضرت می کردیم.

حالا این روزها اماممون پس پرده غیبت منتظر بازگشت ما به سوی اوست. اما ما چنان در دنیا شدیم؛ که حتی به فکر چگونه برگرداندن امام نیستیم.

خیلی از ما هیچ برنامه ای برای ظهور نداریم. کاری نمی کنیم تا ظهور را نزدیک کنیم. خیلی وقت ها با کارهامون باعث تاخیرش هم می شویم.

یکی از علائم ظهور، صیحه آسمانی در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان است¹.

با دعا کردن می توان ظهور را نزدیک کرد². امشب با تمام وجود دعا کنیم.  

منابع:

1.     تاریخ ما بعد الظهور/176 ـ کشف الغمه ج3،  ص 260 ، وافی، ج 2، ص 445 ـ 446، کتاب الغیبه، شیخ طوسی، ص 435 و454 و453 – ارشاد، ج2، ص 371؛ کمال الدین / 651 بحار الأنوار، ج52، ص204-288-290؛ منتخب الاثر، ص 459، غیبت نعمانی/254: امام باقر (ع) می فرماید: ندا کننده ای از آسمان نام قائم را ندا می کند پس هر که در شرق و غرب است آن را می شنود و از وحشت این صدا خوابیده ها بیدار و ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می ایستند رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت گیرد و ندای وی را اجابت کند زیرا صدای نخست، صدای جبرئیل روح الأمین است.آنگاه می فرماید: این صدا در شب جمعه بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود در این هیچ شک نکنید و بشنوید و فرمان برید، در آخر روز شیطان فریاد می زند که «فلانی مظلوم کشته شد» تا مردم را بفریبد و به شک اندازد. و امام صادق (ع) می فرماید: در ابتدای روز گویند ه ای در آسمان ندا می دهد که آگاه باشید که حق با علی و شیعیان اوست. پس از آن در پایان روز شیطان که لعنت خدا بر او باد از روی زمین فریاد می زند که حق با عثمان و پیروان اوست پس در این هنگام باطل گرایان به شک می افتند هرگاه گوینده ای از آسمان نداء بزند که حق با اولاد محمد(ص) است در آن هنگام ظهور مهدی(عج) به سر زبانها می افتد به گونه ای که غیر از او یاد نمی کنند.

2.     اصول کافی، ج 4، ص 216: امام محمدباقر(علیه‌السلام):

الدّعاُ یَرُدُّ القضاءَ وَ قَد اُبرِمُ اِبراماً :دعا (آنچنان است) که مقدّرات حتمی الهی را دگرگون می‌کند!

افطاری ساده

رسم شده بود، بعد از هر میهمانی افطار، یکی از حاضران، آمادگی خود را برای میهمانی بعد اعلام می کرد.  بلند شد و گفت: مهمونی بعدی خونه ما اما به صرف افطار ساده.

بعضی میهمانی های این روزها، طوری پر تجمل برگزار می شن؛ که مشخص نیست دقیقا برای سنت حسنه اطعام در ماه مبارک رمضان برگزار شدن¹، یا سنت غیر حسنه تشریفات و اسراف²!!!

بعضی از کارها علاوه بر اینکه خودشون کارهای پسندیده ای نیستند، نتایجی هم در بر دارند که نتایج قابل قبولی نیست. افطاری تشریفاتی، بجز اینکه احتمالا باعث اسراف می شود، باعث به سختی افتادن افراد ضعیف تر فامیل هم می شود.

منابع:

1.        المحاسن : ۲/۱۴۵/۱۳۸۱:امام صادق علیه السلام فرمودند  مَن أطعَمَ مُسلِما حتّى یُشبِعَهُ لَم یَدْرِ أحَدٌ مِن خَلقِ اللّه ِ ما لَهُ من الأجرِ فی الآخِرَةِ، لا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ و لا نَبِیٌّ مُرسَلٌ إلاّ اللّه ُ ربُّ العالَمینَ ··· ثُمّ تَلا قولَ اللّه ِ تعالى : «أَو إِطعامٌ فی یَومٍ ذِی مَسْغَبَةٍ» :هرکه مسلمانى را غذا دهد تا سیر شود ، از پاداش آخرت او جز خدا، پروردگار جهانیان، هیچ کس ، حتى فرشته مقرّب و پیامبر مرسل ، خبر ندارد ··· سپس این سخن خداوند متعال را تلاوت کرد : «یا اطعام کردن در روز گرسنگى

    2.  مقام معظم رهبری، خطبه های نماز عید فطر سال 1392: یک سنت خوب هم امسال بیش از سال‌های دیگر دیده شد، که خوب است مورد توجه قرار بگیرد و آن، افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مساجد و در خیابان‌ها بود در بیشتر شهرهای کشور - که بسیار کار شایسته‌ای است - در مقابل افطاری‌های مسرفانه‌ای که شنیده شد، دانسته شد که بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام می‌دهند و به جای اینکه در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق می‌کنند. نمی‌خواهیم بگوئیم که اگر در افطار، کسی غذای مطبوعی مصرف کرد، این کار ممنوع است؛ نه، در شرع اینها ممنوع نیست؛ اسراف ممنوع است، زیاده‌روی ممنوع است، ریخت‌وپاش فراوانی که گاهی در اینجور مجالس انجام می‌گیرد، ممنوع است. چه بهتر که کسانی که می‌خواهند افطاری بدهند، با همین سنتی که رائج شده است، افطاری بدهند؛ که مردم را، رهگذران را و کسانی را که مایلند از افطاری استفاده کنند، در این سفره‌های رایگان و با بذل و بخشش و گشاده‌دستی، در کوچه‌ها، در خیابان‌ها، در حسینیه‌ها، افطاری می‌دهند

دعای فردی یا دسته جمعی؟!

گفت: من که امشب مسجد نمیام! اصلا خوشم نمیاد یه عده دور هم جمع می شن و دعا می خونن. این کارا همش ریا هست.

گفتم: نظر شما برای خودتون کاملا محترمه؛ اما انقدر راحت نمی تونید درباره رفتار دیگران قضاوت کنید. ریا یه فعل درونی هست. این افراد با خلوص نیت و به خاطر احادیثی که درباره مستجاب بودن دعاهای دسته جمعی¹ شنیدن، به مساجد می آیند.  

خداوند در قرآن کریم می فرمایند: ادعونی استجب لکم²

در روایات متعدد هم معصومین _{علیهم السلام} برای حاجات مهم خود دسته جمعی دعا می کردند³؛ با جمع آیات و روایات به این نتیجه می رسیم که برای مهم ترین شب سال، دسته جمعی دعا کنیم و از خدا درخواست کنیم.

منابع:

1.     المستدرک على الصحیحین: ج 3 ص 390 ح 5478، کنز العمّال: ج 2 ص 107 ح 3367: رسول اللّه صلى الله علیه و آله: لا یَجتَمِعُ مَلأٌ فَیَدعُوَ بَعضُهُم، و یُؤَمِّنَ البَعضُ، إلّا أجابَهُمُ اللّهُ: هرگاه جماعتى گِرد هم آیند و برخى دعا کنند و برخى‏شان آمین گویند، حتما خداوند، دعایشان را اجابت مى‏کند.

2.     سوره غافر، آیه 60: وَ قالَ رَبُّکمُ ادْعونی اسْتَجِبْ لَکمْ انَّ الَّذینَ یسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ»؛ پروردگار شما گفته است: مرا بخوانید تا دعای شما را بپذیرم! کسانی که از عبادت من تکبّر می ورزند به زودی با ذلّت وارد دوزخ می شوند!

3.     الکافی: ج 2 ص 487 ح 3: کانَ أبی علیه السلام إذا حَزَنَهُ أمرٌ، جَمَعَ النِّساءَ وَ الصِّبیانَ، ثُمَّ دَعا و أمَّنوا.: امام صادق علیه السلام: پدرم [امام باقر علیه السلام‏]، هرگاه پیشامدى اندوهناکش مى‏ساخت، زنان و کودکان را گِرد مى‏آورد، سپس دعا مى‏کرد و آنها «آمین» مى‏گفتند.

 

روزه و پرهیز از حرام ها

روی در مغازه نوشته بود: تخفیف ویژه 

قیمت ها را بالاتر از قبل برده بود و حالا با چند درصد تخفیف با همان قیمت قبل به فروش می رساند.

مشتری با اصرار تلاش می کرد تخفیف بگیرد و او به خدا و قرآن قسم می خورد؛ که ما تخفیف ویژه ای داریم و اصلا جایی برای تخفیف نداریم.  

باید بدونیم که با قسم دروغ نمی تونیم، روزیمون رو زیاد کنیم و با این کار برکت رو از زندگی مون کنار می زنیم².

یادمون باشه فقط خوردن و آشامیدن نیست که روزه رو باطل می کنه، هر فعل حرام³ باعث از دست رفتن روزه می شه. 

منابع:

1. سوره نحل آیه 5: انما یفتری الکذب الذین لا یومنون بایات الله و اولئک هم الکاذبون: فقط کسانب یه خدا و پیامبر دروغ می بندند که به آیات خدا ایمان ندارند، و اینانند که دروغ گوی واقعی اند.

2. کنز العمّال : ۴۶۳۸۱ : الیَمینُ الکاذِبَةُ مَنْفَقَةٌ للسِّلْعَةِ مَمْحَقَةٌ للکَسْبِ . پیامبر اکرم می فرمایند: سوگند دروغ، کالا را رونق مى دهد امّا برکت را از کسب مى برد 

3. بحار ج 93 ص 249: الصیام اجتناب المحارم کما یمتنع الرجل من الطعام و الشراب.
   امام علی علیه السلام فرمود: روزه پرهیز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنی و نوشیدنی پرهیز می کند.