دنیای فریبنده

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام دوستان

ممنونم از پیام های خصوصی و عمومی پر مهرتون. به نیت همه دوستان در حرم امیرالمومنین علیه السلام نماز خوندم. ان شاالله که  همه حاجات خیرتون برآورده بشه.

در حرم حضرت عباس علیه السلام نشسته بودم. دختر کوچکی در حال بازی کردن بود و بی توجه به هشدارهای پدر و مادر از این طرف به آن طرف می دوید. ناگهان چشمش به پسرکی همسن و سال خودش افتاد که از دور برایش دست تکان می داد و می خندید، دختر هم با ذوق به طرفش دوید اما همین که به او نزدیک شد، پسرک سیلی محکمی به گوش دختر زد. دختر شوکه شده بود و تا مادرش را دید، گریه ای بلند سر داد...

ناگهان به ذهنم رسید که این رفتار چقدر شبیه رفتاری است که دنیا با ما دارد. اول توجه ما رو به سمت خودش جلب میکنه و بعد از اینکه ما شیفته و مجذوبش شدیم، ما رو غرق و نابود می کنه.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: رغبت و تمایل به دنیا مایه غم و اندوه و زهد و بـى میلى به دنیا سبب راحتى قلب و بدن است¹.

وقتی قراره در این دنیا فقط به اندازه ای زندگی کنیم؛ که فرصت داشته باشیم، توشه ای برای زندگی جاودانه و ابدی آخرت برداریم، پس چه نیازی داریم که بارمون رو با لوازم اضافه و گاها دردسرساز پُر کنیم؟

آدم باهوش کسی هست که برای هر روزش برنامه ریزی داشته باشه،در طول روز تا می تونه از وقتش برای توشه برداشتن استفاده کنه. می تونه تمامی کارهاش رو به نیت های الهی انجام بده. حتما برای روزهاش برنامه های خوندن قرآن و دعا داشته باشه. تا می تونه خودش رو از دنیا و مظاهر فریبنده ش دور کنه و از اخلاق های پر گناه دنیایی فاصله بگیره.

امام علی علیه السلام می فرمایند:

هیچ کس با این قرآن همنشین نشد ، مگر آن که چون از نزد آن برخاست با فزونی و کاستی همراه بود؛ فزونی در هدایت، و کاستی ازکوردلی².

ان شاالله که بتونیم زندگی دنیایی مون رو پربار و پر فضیلت کنیم.

منابع:

1. تحف العقول، ص 358: الـرَّغبَهُ فِـى الـدُّنیـا تـُورِثُ الغَمِّ وَ الحُزنِ وَ الزُّهـدِ فـِى الدُّنیا راحَهُ القَلبِ وَ البَـدَنِ

2.  نهج البلاغه خطبه 176: ما جالَسَ هذَاالقُرآنَ اَحَدٌ الّا قامَ عَنهُ بِزِیادَةٍ اَو نُقصانِ؛ زِیادَةٍ فی هُدًی اَو نُفصانِ مِن عَمًی .