قلب شما چگونه است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

تصمیم داشتم از امروز شروع کنم و درباره ی محرم بنویسم. اما حدیث بسیار زیبایی دیدم که دلم نیومد ازش بگذرم. می تونیم همین حدیثم ربط بدیم به امام حسین علیه السلام.

روایت از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که فرمودند:

قلب ها سه گونه اند: 1-قلبی که مشغول و وابسته به دنیا است.2- قلبی که مشغول به تنعّمات اخروی است.3- قلبی که وابسته به مولا است. اما آن قلبی که سرگرم و وابسته به دنیا است،‌ همیشه دچار سختی و گرفتاری است. و آن قلبی که وابسته به تنعّمات اخروی است ‌به درجات و مراتب بالایی می­رسد. و قلبی که دل‏بسته به مولا (خدا) است، هم دنیا دارد، ‌هم آخرت را دارد و هم خدا را دارد¹.

قلب هایی که وابسته به دنیا هستند معمولا آرامش ندارند چون ویژگی دنیا ناپایداری هست و تنعمات اون هم دائمی نیستند ، دائما پایین و بالا دارد و خیلی نمیشه روش حساب کرد. چون در دنیا به هر چیزی که می رسند بازهم از لذت آن سرخوش نمی شوند و دائما به دنبال بیشتر و بهتر هستند.

اما کسانی که دلبسته آخرت هستند، همه ی کارهای خود را به نیت الهی انجام می دهند پس از گرفتاری های دنیا نارحتی به خود راه نمی دهند چون هدف دیگری دارند.

و اما از همه ی این مقام ها بالاتر ، آن قلبی است که به خدا دلبسته است. این قلب هم دنیا را دارد و هم آخرت را چرا؟ چون در همه جا خدا را دارد. چون دلبسته دنیا نیست که شدت و ضعف دنیا اذیتش کند پس از همین ابتداییات زندگی هم لذت می برد. مثلا کسی را میشناسم که بشدت در مادیات غرق شده با اینکه از نظر مالی عالی هست اما چون دائم خودش را با دیگران مقایسه می کند هیچوقت از چیزی راضی نیست در حالیکه فردی که قانع است از زندگی نهایت لذت را می برد و هم نیت قرب الهی دارد و خدا را شکر می کند.

فردی که دلبسته ی خداست از بلاها فرار نمی کند بلکه خود را تسلیم اوامر الهی می بیند مثل امام حسین علیه السلام که در اوج سختی و مصیبت فرمود: الهی رضا بقضائک و تسلیما لامرک و لا معبود سواک یا غیاث المستغیثین²

منابع:

1. تحریر المواعظ العددیه،صفحه 245: اَلْقَلبُ ثَلاثَهُ اَنْوَاعٍ: قَلْبٌ مَشْغولٌ بِالدُّنْیَا وَ قَلْبٌ مَشْغولٌ بِالْعُقْبَی وَ قَلْبٌ مَشْغولٌ بِالْمَوْلَی.وَ اَمَّا الْقَلْبُ الْمَشْغولُ بِالدُّنْیَا لَهُ الشِّدَّهُ وَ الْبَلاءُ وَ اَمَّا الْقَلْبُ الْمَشْغولُ بِالْعُقْبَی فَلَهُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَی وَ اَمَّا الْقَلْبُ الْمَشْغولُ بِالْمَوْلَی فَلَهُ الدُّنْیَا وَ الْعُقْبَی وَ الْمَوْلَی

2.مقتل الحسین مقرم، ص 753

خدایا شکرت

بسم الله الرحمن الرحیم

بعضی افراد هستند با اینکه مشکلات زیادی در زندگی هاشون وجود داره، اما همیشه راضی و شکرگزار خداوند هستند. در حقیقت نیمه ی پر لیوان را می بینند. مثلا اگر مشکلات عدیده ی اقتصادی گریبان آن ها را گرفته اما از اینکه خانواده ی خوبی دارند، راضی و سپاسگزار هستند یا چون از نعمت سلامتی بهره مند هستند دائما در حال شکر خدا هستند. اما بر عکس این افراد عده ای هستند که دائما در حال اعلام نارضایتی و شکایت از زمین و زمان هستند. معمولا این افراد نکات مثبت و بی نظیر ندگی هاشون رو ندیده می گیرند و فقط از قسمت هایی که کمی دچار نقصان هستند شکایت می کنند.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
کم ترین سپاسگزارى، این است که انسان نعمت را (مستقیما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نیز به آنچه خداوند عطایش کرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتکب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسیله مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد¹.

سپاسگزاری از اخلاق نیکویی است که همیشه ملت ما به آن افتخار می کرده. همانطور که در دیباچه ی گلستان هم جناب سعدی به زیبایی بیان فرموده اند که: ...پس در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شکرى واجب.
از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش بدر آید.²

از ویژگی های انسان های شکرگزار، آرامش آنهاست. این افراد به خاطر داشتن دید وسیع دائما خود را ناراحت نمی کنند و حرص نمی خورند بلکه از هر چیزی فقط زیبایی های آن را می بینند و همیشه شاد و راحت به زندگی خود ادامه می دهند. همچنین از اجر و بهره های این صفت خوب هم در آخرت بهره مند خواهند شد.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
سیرِ سپاسگزار اجرش همانند روزه دارى است که براى خدا روزه مى گیرد ، تندرستِ سپاسگزار همانند آن اجرى را دارد که بیمارِ شکیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد که تنگدست قانع³ .

ان شاالله که همیشه بتونیم از شاکرین باشیم.

منابع:

1.شرح مصباح الشریعه(ترجمه گیلانی) ص 61: أدنَى الشُّکرِ رُؤیَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه  مِن غَیرِ عِلَّةٍ یَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ و الرِّضا بِما اُعطىَ و ألاّ تَعصیَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىءٍ مِن أمرِهِ و نَهیِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ 

2.مقدمه ی گلستان سعدی

3.کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 94 ، ح1 : اَلطّاعِمُ الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ الصائمِ المُحتَسِبِ ، و المُعافَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المُبتَلَى الصّابِرِ ، و المُعطَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المَحرومِ القانِعِ                                

رمز شیرین شدن زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم
همونطور که در بحث های گذشته مطرح شد، برای داشتن یک زندگی ایده آل و معنوی نیازمند الگویی علوی و زهرایی هستیم.
ان شاالله از امروز نکاتی از ویژگی زندگی حضرت علی علیه السلام و بانوی عالمیان حضرت زهرا سلام الله علیها رو با هم مرور می کنیم که بتونیم از اونها بصورت کاربردی در زندگی هامون استفاده کنیم.
اولین نکته که یکی از مهمترین اصول زندگی هست احترام در رفتار و گفتار هست. حضرت زهرا سلام الله علیها و حضرت علی علیه السلام همیشه در صحبت کردن با یکدیگر در نهایت احترام و ادب یکدیگر را خطاب می کردند؛ طوریکه حضرت زهرا همسر خود را امیرالمومنین را بهترین شوهر(خیرُ بَعل) صدا می کردند و حضرت امیر علیه السلام نیز ایشان را با تعابیری مثل بهترین زنان امت (خیرُ نساء امت) یا پدر و مادرم به فدایت (بابی انت و امی) صدا می زدند.
همین ارتباطات کلامی تاثیر بسیار زیادی بر بهتر شدن زندگی دارد. وقتی همسر خود را با الفاظی زیبا و عاشقانه صدا کنیم و اجازه وارد شدن هیچ لفظ نامحترمانه ای را به چارچوب خانواده ندهیم، خود به خود بسیاری از مشکلات حل می شود.
همین ارتباطات کلامی حتی تاثیر زیادی روی فرزندان و نحوه ی تعامل آن ها با دیگران دارد.
امام صادق علیه السلام می فرمایند: مؤمن همواره خانواده خود را از دانش و ادب شایسته دست برنمی دارد، تا همه آنان را وارد بهشت کند¹.
ان شاالله که بتونیم با مدد این بزرگواران زندگی هامون رو الهی کنیم.


منبع:
1. مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج12، ص201، ح13881: لَا یَزَالُ الْمُؤْمِنُ یُورِثُ أَهْلَ بَیْتِهِ الْعِلْمَ وَ الْأَدَبَ الصَّالِحَ حَتَّى یُدْخِلَهُمُ الْجَنَّةَ [جَمِیعاً]

بهترین الگو

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی وقتی صحبت از الگو بودن امیرالمومنین علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها می شود، برخی می گویند مگر همسران ما مثل این دو بزرگوار معصوم هستند که انتظار داشته باشند ما هم برای آن ها بی عیب و نقص باشیم.
این حرف یک مغالطه و بسیار اشتباه است. پاسخ های زیادی به این سوال داده می شود. اما من به چند مورد اکتفا می کنم.
اولا که هر کسی برای آرامش و آسایش زندگی کارهایی رو حاضره انجام بده. حتی اگر مدتی برای او سخت باشه اما اگر بداند که آرامش زندگی اش تضمین می شود، این سختی ها را به جان می خرد. چه برسد به این که بداند بابت خیلی از کارهای او در خانه پاداش های بزرگی خواهد گرفت. امام صادق علیه السلام می فرمایند: هر زنی که به شوهرش مقداری آب دهد، برای او بهتر از عبادت یک سال است که روزهایش روزه باشد و شب هایش عبادت کند . و خداوند به جای هر مقدار آبی که به شوهرش بنوشاند، شهری در بهشت برایش می سازد و شصت گناهش را می آمرزد¹.
همچنین رسول گرامی اسلام می فرمایند: مردى که به  زن خود در خانه کمک کند، خدا ثواب یک سال عبادتی را که روزها روزه باشد و شبها به قیام و نماز ایستاده باشد به او می‌دهد².
ثانیا خوب بودن معمولا خیلی راحت تر از این است که بخواهیم دائما اشتباهات رو جبران کنیم و دائما عذرخواهی کنیم.
ثالثا چطور وقتی الگوی برخی، بازیگران یا ... هستند نمی گویند: مگر شرایط ما کاملا مثل اون فرد هست که مثل او باشیم؟ آیا فقط وقتی پای الگو های مذهبی به بحث باز می شود باید شرایط ما برابر باشد؟ (در حالیکه خیلی از اون بازیگران هم مشکلات عدیده ای دارند و خیلی ها از زندگی های اونها بی خبر هستند)
رابعا اگر ما وظیفه ی خودمون رو به بهترین شکل انجام بدیم، در اکثر موارد (بجز برخی موارد استثنا) همسرمون هم تلاش می کنه که برای ما بهترین باشه. (البته در این مورد برای اینکه یک طرف سرخورده نشه، صحبت کردن دو طرف و هماهنگ بودنشون برای الگو گرفتن از زندگی ائمه علیهم السلام بهترین راه هست)
و آخرین نکته این است که کسی از اعتماد به ائمه علیهم السلام ضرری نکرده، پس اگر بعضی جاها تحمل نداریم یا از سختی ها فرار می کنیم به این فکر کنیم که رضایت حضرت ولی عصر علیهم السلام در این است که زندگی های ما با تبعیت از بهترین الگوها شکل گرفته باشد ، چرا که ما هستیم که قرار است نسل آینده را تربیت کنیم و جامعه ی اسلامی را استحکام ببخشیم.
در پست های بعدی درباره ی سبک زندگی فاطمی و علوی بیشتر صحبت می کنیم.

منابع:
1. وسائل الشیعة، ج 14، ص 123:ما من امراة تسقی زوجها شربة من مآء الا کان خیرا لها من عبادة سنة صیام نهارها وقیام لیلها ویبنی الله لها بکل شربة تسقی زوجها مدینة فی الجنة وغفر لها ستین خطیئة
2. جامع الأخبار ص: 103-102:...مِنْ رَجُلٍ یُعِینُ امْرَأَتَهُ فِی بَیْتِهَا إِلَّا کَانَ لَهُ بِکُلِّ شَعْرَةٍ عَلَى بَدَنِهِ عِبَادَةُ سَنَةٍ- صِیَامٍ نَهَارُهَا وَ قِیَامٍ لَیْلُهَا

زندگی خدایی

بسم الله الرحمن الرحیم

به مناسبت سالروز ازدواج امیرالمومنین و بانوی عالمیان حضرت زهرا سلام الله علیها به سبک زندگی اسلامی با الگوگیری از زندگی این دو بزرگوار می پردازیم.

حضرت رسول صلوات الله علیه هنگامی که روز اول زندگی مشترک این دو بزرگوار به دیدن آن ها رفت، از حضرت علی(علیه‌السلام)  پرسید: همسرت را چگونه یافتی؟ او در جواب عرض کرد: او بهترین یاور است بر اطاعت خدا¹.

اگر فقط همین یک نکته را الگویی برای زندگی هامون قرار بدیم و تصمیم بگیریم اساس زندگی ها رو بر بندگی خدا قرار بدیم هیچ مشکلی در زندگی نخواهیم داشت.
وقتی اساس زندگی بندگی باشه نه توقعی هست، نه اسرافی ، نه بدخلقی، نه خیانتی و نه سایر مشکلات مرسوم.

ان شاالله که بتونیم با تاثیر از الگوهای معصوممون، زندگی هامون رو خدایی کنیم.

منبع:

1.بحار ج 43 ص 117: کیف وجدت اهلک؟ فقال: نعم العون علی طاعة اللَّه

صدقه دادن فقر را می بَرد

بسم الله الرحمن الرحیم

شخصی رو می شناختم که در بازار تره بار کار می کرد، خانه ای کاهگلی داشت و وضعیت مالی خیلی مناسبی نداشت، اما بسیار دست و دلباز و مومن بود. با وجود چنین وضعیتی اما هر سال برای چند دختر یتیم جهیزیه تهیه می کرد. می گفت نمیتونم ببینم که این دخترها به خاطر نداشتن جهیزیه در خانه بمانند اما به جای آن من دیوارهای خانه م را سفید کنم. خانه ای که همیشگی نیست که نیازی به رنگ شدن نداره...

واقعا چند نفر ما همچین خصلتی رو داریم؟ چقدر حاضریم از خوشی خودمون بزنیم و به جای آن دل دیگران را شاد کنیم؟

امام باقر علیه السلام می فرمایند:

کار خیر و صدقه، فقر را مى‏ بَرند، بر عمر مى‏ افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى‏ کنند¹.

در سبک زندگی اسلامی ، مومنین فقط به پر کردن شکم های خود نیستند و فقط به خانواده ی خود فکر نمی کنند، بلکه زندگی همه برای آن ها ارزشمند است و ناراحتی دیگران باعث نگرانی ایشان خواهد شد.

یکی از کارهایی که خوب است از کودکی به بچه ها بیاموزیم صدقه دادن است. خوب است که بچه ها با این ویژگی بزرگ شوند و در زندگی سخاوت مند باشند.

منبع:

1. من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 66: اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ یَنفیانِ الفَقرَ وَ یَزیدانِ فِى العُمرِ وَ یَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعینَ میتَةَ سوءٍ

تفاوت قانع و خسیس

بسم الله الرحمن الرحیم
در ادامه ی پست قبل به نظرم رسید شاید بهتر باشد مرزبندی برای انسان های قانع و انسان های خسیس تعیین کنیم تا این دو گروه را باهم اشتباه نگیریم یا اینکه در قناعت دچار زیاده روی نشویم و از مقصد اصلی دور نشویم.
یکی از اصلی ترین تفاوت های هر ویژگی اخلاقی خوب و بد شاید در نیت ها باشد. مثلا اگر فردی به خاطر رضایت خدا از خرج کردن بیهوده بپرهیزد، این یک ویژگی مثبت و حسنه برای او حساب می شود، اما اگر همان فرد به نیت های دنیایی و غیر خدایی به ذخیره ی اموالش بپردازد و آن ها را خرج نکند و در این خرج نکردن هم زیاده روی کند این یک ویژگی منفی و دارای تبعات بدی برای او خواهد بود.
کسی که برای رضایت خدا قناعت می ورزد، اگر ببیند که یکی از بنده های خدا در تنگنا قرار دارد به یاری او می شتابد در حالیکه فرد خسیس می گوید این پول را برای خودم هم خرج نمی کنم چه برسد به دیگران!
امام صادق علیه السلام می فرمایند: حریص از دو خصلت محروم شده و در نتیجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتیجه آسایش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در نتیجه یقین را از دست داده است¹.
قناعت نشان دهنده ی بزرگی روح فرد است که به راحتی از آرزوهای دنیایی برای رسیدن به هدفی متعالی دست می کشد در حالیکه خساست نشان دهنده ی کوچکی روح فردی است که نمی تواند از اموالش حتی برای راحتی خودش هم استفاده کند.
امام حسن علیه السلام می فرمایند:
بخل آن است که آدمى آنچه را بخشیده است، تلف و آنچه را نگه داشته شرف بپندارد².


منابع:
1. غررالحکم، ج3، ص330، ح 4634:  حُرِمَ الحَریصُ خَصلَتَینِ وَلَزِمَتهُ خَصلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافتَقَدَ الرّاحَةَ وَحُرِمَ الرِّضا فَافتَقَدَ الیَقینَ 
2.بحار الانوار(ط-بیروت) ج 71 ، ص 417: اَلبُخلُ أن یَرَى الرَّجُلُ ما أنفَقَهُ تَلَفاً و ما أمسَکَهُ شَرَفاً.
     

دروغ، کلید گناهان

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از معضلاتی که جامعه ی امروز به آن دچار شده ، دروغگویی است. برخی برای معمولی ترین قضایای روزانه هم به راحتی دروغ می گویند. سنّ و منصب خاصی هم در آن موضوعیت ندارد ؛ چرا که از هر سنّی و با هر شغل و منصبی افراد به این کار مشغول هستند از بچه های کوچک گرفته تا بقّال و غصاب و برخی چهره های معروف سیاسی! و بدترین وجه این قضیه این است که اینجا کشوری اسلامی است و نباید این امور در آن عادی باشد.

مردى به رسول خدا صلى الله علیه و آله عرض کرد: به من اخلاقى بیاموزید که خیر دنیا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو¹.

وقتی خیر دنیا و آخرت در این است که این صفت رذیله ترک شود، چرا برخی از ما به راحتی و برای هر کار کوچک و بی ارزشی دست به دامن دروغگویی شویم!

امام سجاد علیه السلام می فرمایند:
از دروغ کوچک و بزرگش، جدّى و شوخیش بپرهیزید، زیرا انسان هرگاه در چیز کوچک دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ نیز جرئت پیدا مى کند².

در سبک زندگی اسلامی، یک مسلمان هیچگاه دروغ نمی گوید؛ حتی اگر به ضررش باشد چرا که در این صورت است که در راحتی زندگی می کند و به مدینه ی فاضله دست پیدا می کند. اگر همه ی ما به احکام الهی دل بسپریم و با جان و دل آن ها را دعایت کنیم، خواهیم دید که کشور ما به همان مدینه فاضله ای که همه در آرزوی آن هستند تبدیل خواهد شد.

منابع:

1.بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 69  ، ص 262، ح 43: أَنَّ رَجُلًا أَتَى سَیِّدَنَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه و آله فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِی خُلُقاً یَجْمَعُ لِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فَقَالَ لَا تَکْذِب‏

2.تحف العقول ص 278: اِتَّقُوا الکَذِبَ الصَّغیرَ مِنهُ وَ الکَبیرَ، فى کُلِّ جِدٍّ وَ هَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا کَذِبَ فِى الصَّغیرِ اجتَرَأَ عَلَى الکَبیرِ

تعلقات دنیا

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی طوری در دنیا غرق می شویم که اصلا هدف اصلی از بودن در این دنیا رو فراموش می کنیم.

طوری برای کار کردن و پول درآوردن اهمیت قائل می شیم که انگار اصلا فراموش کردیم که روزی دهنده خداست.

گاهی طوری خرید برخی کالاها و اجناس ارزش شمرده میشه که انگار نه انگار قراره یه روزی همه ی این ها رو همینجا تو همین دنیا بگذاریم و بریم.

این روزها اینقدر میهمانی های پر زرق و برق و رسم و رسوم های جدید می بینیم که انگار نه انگار ما در این دنیا وظایف دیگری هم داریم.

واقعا چرا اینقدر دل به دنیا بسته ایم؟

امام علی علیه السلام می فرمایند:
دل بستگى به دنیا، عقل را فاسد مى ‏کند، قلب را از شنیدن حکمت ناتوان مى ‏سازد و باعث عذاب دردناک مى ‏شود¹.

اگر بیشتر به مرگ فکر کنیم این دلبستگی ها به دنیا هم کمتر می شود. گاهی برخی رو میبینم که خیلی دنیا رو جدی گرفتند و فکر می کنند ک اگر فلان وسیله ی جدید را نخرند خسر الدنیا و الاخره خواهند شد.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

حب و علاقه به دنیا منشاء هر گناهی است².

باید بتونیم از دنیا به اندازه ی نیاز استفاده کنیم و برای خودمون نیاز کاذب درست نکنیم. نکند که همین نیازهای کاذب باعث ورود اموال غیر حلال به خانه ها شود. نکند که طوری زندگی کنیم که در قیامت حتی جواب اموال حلال رو هم نتونیم بدیم.

منابع:

1.مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج 12 ، ص41: حُبُّ الدُّنیا یُفسِدُ العَقلَ وَ یُصِمُّ القَلبَ عَن سَماعِ الحِکمَةِ وَ یوجِبُ اَلیمَ العِقابِ

2.اصول کافی،ج 5 ،ص 231: حب الدنیا راس کل خطیئة

کنکور زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

یه عده از کنکوری های امسال خیلی ناراحت بودند و می گفتند اصلا فکر نمی کردیم که فرصت یک ساله ای که برای درس خوندن داشتیم اینقدر زود تموم بشه. فکر می کردیم یکسال خیلی زیاد و هنوز وقت داریم اما تا چشم بر هم گذاشتیم، این یکسال هم گذشت.

دقیقا مثل بعضی از ما که فکر می کنیم فرصت زندگی خیلی زیاده و حالا حالاها وقت داریم و هر روز تلاش کردن، برای پر کردن سبد آخرت رو به روز بعد موکول می کنیم، غافل از اینکه تا چشم به هم بزنیم عمر هم تموم شده و نه تلاشی برای آخرت کردیم و نه آذوقه ای جمع کردیم و نه تلاشی برای آمدن امام عصرمان کردیم.

پیامبر گرامی اسلام می فرمایند:

انسان، در روز قیامت، قدم از قدم برنمى ‏دارد، مگر آن که از چهار چیز پرسیده مى‏ شود: از عمرش که چگونه گذرانده است، از جوانى‏ اش که چگونه سپرى کرده، از ثروتش که از کجا به دست آورده و چگونه خرج کرده است و از دوستى ما اهل بیت [پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و ‏آله]¹.

چرا طوری رفتار نکنیم که اگر از ما پرسیدند عمر خود را چگونه گذراندید بتوانیم پاسخی مناسب بدهیم و بگوییم عمر خود را در راه تلاش برای بیرون آوردن امام عصر خود از دوران غیبت ، صرف کردیم.

کاش در کنکور زندگی قبول شویم...

منبع:

1.
امالی(صدوق) ص39 - خصال ج1 ، ص 253، ح 125: لا تَزولُ قَدَما عَبدٍ یَومَ القیامَةِ حَتّى یُساَ لَ عَن اَربَعٍ عَن عُمُرِهِ فیما اَفناهُ وَ عَن شَبابِهِ فیما اَبلاهُ وَ عَن مالِهِ مِن اَینَ اَ کتَسَبَهُ وَ فیما اَ نفَقَهُ وَ عَن حُبِّنا اَهلَ البَیتِ

چه کنیم که اخلاص داشته باشیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

برای این که بدانیم چگونه اخلاص داشته باشیم بهتر است اول به معنی و مفهوم آن بپردازیم. اخلاص یعنی ضد ریا یعنی کاری کاملا برای خدا و به دور از جلب توجه دیگران باشد.

پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

به وسیله حقیقت اخلاص است که درجات مؤمنین بر یکدیگر برتری و رفعت پیدا می‌کنند¹. 

 یکی از بهترین کارها برای داشتن اخلاص ، دوری از ریا و توجه دائمی به خداست. اینکه هر کاری می کنیم خالصانه برای خدا باشد. و این جا باز هم به مرحله ای از درک حضور می رسیم؛ اینکه دائم و لحظه به لحظه خودمون رو در محضر خدا ببینیم. شاید اول کار سخت باشد اما کم کم با توجه ، این کار تبدیل به ملکه ی ذهنی خواهد شد. وقتی به نتیجه ی این سختی ها فکر کنیم همه ی آن ها برای ما شیرین و دلچسب خواهد شد.

شهید مطهری درباره ی حاج میرزا علی آقای شیرازی اصفهانی، این استاد بزرگ می نویسد: هر وقت به قم می آمد، علمای طراز اول قم با اصرار از او می خواستند که منبر برود و موعظه کند. منبرش بیش از آن که « قال» باشد « حال» بود. از امامت جماعت پرهیز داشت. سالی در ماه مبارک رمضان با اصرار زیاد او را وادار کردند که آن ماه در مدرسه ی صدر اصفهان اقامه ی جماعت کند. با این که مرتب نمی آمد و قید منظم آمدن سر ساعت معین را تحمل نمی کرد، جمعیت بی سابقه ای برای اقتدا شرکت کردند. شنیدم که جماعت های اطراف خلوت شد، او هم دیگر ادامه نداد².

انسان های بزرگ، طوری با اخلاص رفتار می کنند که حتی تحمل شهرت نزد مردم را هم ندارند.

ان شاالله که بتونیم همه ی اعمالمون رو خالص کنیم تا دست خالی از این دنیا نرویم و لیاقت دیدار امام زمان علیه السلام را پیدا کنیم.

منابع:

1.میزان‌الحکمة، ج 3، ص 57: بِالاِخلاصِ یتفاضَلُ مراتِبُ المؤمنین.
2.سیری در نهج البلاغه، شهید مطهری، ص 12، مقدمه.

آیا در کارهامون اخلاص داریم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

نمیدونم تا حالا براتون پیش اومده که با خودتون فکر کنید اون افرادی که لیاقت زیارت امام زمان علیه السلام نصیبشون شده، چه ویژگی ها و معیارهایی داشتند؟ برای من این سوال زیاد پیش میاد. اتفاقا زیاد هم به دنبال جوابش می گردم ...
یکی از جواب های اساسی این سوال داشتن اخلاص هست.
گاهی با خودمون فکر می کنیم ما که اینهمه عمل خوب تو کارنامه ی اعمالمون هست پس چرا امام زمان ارواحنا فداه به ما سر نمی زنند؟
 اما اگه خودمون به تنهایی بهش فکر کنیم و ببینیم آیا واقعا همه ی نماز هامون همه ی روزه هامون، همه ی افعال و کردارمون فقط و فقط برای خدا بوده یا اینکه نه غیر از خدا به خیلی چیزهای دیگه هم فکر می کردیم؟
شاید گاهی دست کسی رو گرفتیم برای اینکه بهمون بگن چه آدم نیکوکاریه
شاید گاهی نمازی که خوندیم برای این بوده که بهمون بگن خوش به حالش عجب نمازی میخونه
شاید کار خیری کردیم که فقط خودمون ازش خبر داشتیم اما یه جا شروع کردیم به تعریف و تمجید از خودمون و تعریف کردیم که چه کارهای خیری که ما نکردیم...
و معنی همه ی این شایدها، نداشتن اخلاص هست.
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
بزرگترین پاداش را آن عبادتی داراست که در خفا و نهان انجام گیرد¹.
اگه خدا بخواد به پرونده ی اعمالمون نگاه کنه با این وجود چیزی برامون باقی نمی مونه و فقط باید بگیم که : الهی عاملنا بفضلک و لاتُعاملنا بعدلک


برای خوندن داستان تشرفات خدمت امام زمان علیه السلام اینجا رو کلیک کنید.
منبع:
1.قرب‌الاسناد، ص 94:  اَعظمُ العباداتِ اَجراً أخفاها. 

ویژگی های دختران مومن

بسم الله الرحمن الرحیم

مطلبی که مدتی هست ذهن من را به خود مشغول کرده این است که دختران مومن چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟

امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند:

دختران مومن سه ویژگی دارند که برای زنان خوب و برای مردان بد است:
* ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
* ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﺮﺳﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
* ﻭ ﺳﻮﻡ ﻫﻢ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﯿﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﺎﻣﺤﺮﻡ ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ﻭ ﺗﺮﺷﺮﻭﯾﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎ ﻋﺸﻮﻩ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﻧﺪ.
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻫﻢ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺤﺮﻡ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﯿﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﻣﺎل ﺧﻮﺩ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ،ﮐﻤﺎﻝ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺩﺍﺭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ¹.

اگر دختر خانم های محترم این ویژگی ها را رعایت کنند بسیاری از ناهنجاری هایی که این روزها شاهد هستیم اصلا اتفاق نمی افتند.

گاهی برخی دختر خانم ها برای هزار تومن تخفیف با چنان ناز و عشوه ای صحبت می کنند که اصلا در شأن یک دختر شیعه نیست.

در قرآن هم خداوند خطاب به بانوان می فرمایند: اگر تقوا پیشه ‏اید پس به نرمى و کرشمه سخن نگویید تا (مبادا) آن که در دلش بیمارى است طمعى پیدا کند، و نیکو و شایسته سخن بگویید².

اگر فرزندانمون رو از همین حالا با تربیت صحیح اسلامی پرورش دهیم ، ان شاالله در آینده نگران سلامت ایمانشان نخواهیم بود.

منابع:

1. ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼ‌ﻏﻪ ﻓﯿﺾ ﺍﻻ‌ﺳﻼ‌ﻡ-ﺣﮑﻤﺖ۲۶۶،ﺹ۱۱۹۱

2.سوره احزاب، آیه 32، ... إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً

اموات حسرت چه چیزی را میخورند؟

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از اسامی قیامت یوم الحسرة است که زیاد در روایات و سخنرانی ها شنیده ایم، اما دقیقا نمیدانیم که از چه چیزهایی بیشتر حسرت می خوریم. شاید اگر بدانیم که در آن روز از چه چیزهایی حسرت میخوریم در آن موارد بیشتر دقت کنیم.

یکی از جاهایی که انسان ها خیلی حسرت می خورند در این روایت زیبا آمده است:

پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:

هیچ شبی نیست مگر آنکه فرشته مرگ ، جناب عزرائیل علیه السلام به اهل قبر ندا می دهد و از آن ها می پرسد که شما بعد از دیدن مرگ و سختی هایش به چه کسی غبطه می خورید؟ آن ها می گویند: به مومنان در مساجد غبطه می خوریم! زیرا آن ها نماز می خوانند و ما نمی خوانیم¹.

البته مساجد در این دوره اهمیت بسیار زیادی دارد و دشمن ما هم همین را فهمیده که تمام تلاش خود را در راستای دور کردن جوانان از مساجد، انجام می دهد. مساجد در صدر اسلام محل اجتماع مسلمین بود ، از کلاس های درس گرفته تا محل قضاوت بین مسلمین تا محل تجمع سپاهیان و سامان دهی نیروها..

اگر امروز هم ما هنوز در مساجد به کارهای مهم بپردازیم، مطمئنا از برکات فراوان آن بهره خواهیم برد.

چقدر خوب است که بچه ها را از کودکی با مسجد آشنا کنیم تا در بزرگسالی هم از مسجد فراری نباشند. که اگر اینطور باشد هم برکت در کارهای آن ها خواهد بود و هم در یوم الحسرة، نارحت و نگران نخواهند بود.

امام خمینی می فرمودند:

ای ملت! مسجدهای خودتان را حفظ کنید. ای روشنفکران! مسجدها را حفظ کنید. روشن فکر غربی نباشید. روشن فکر وارداتی نباشید... مساجد را حفظ کنید تا این نهضت به ثمر برسد؛ تا مملکت شما نجات پیدا کند. خداوند ان شاالله این مساجد را برای ما حفظ کند². 

منابع:

1. ارشاد القلوب الی الصواب، ج 1، ص 53: ما مِن یَومٍ إلاّ و مَلَکٌ یُنادی فِی‌المَقابِر: مَن تَغبِطونَ؟ فَیقولونَ: «أهلَ المَساجِدِ؛ یُصَلّونَ و لا نَقدِرُ و یصومُونَ و لا نَقدِرُ و...

2.صحیفه امام، ج 8، ص 60

گناهی که اصلا بخشیده نمی شود

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از گناهان کبیره ای که خداوند آن را نمی بخشد ، بردن آبروی مومن است. متاسفانه در جامعه ی ما حتی بین برخی به ظاهر متدینین این امر،تبدیل به امری شایع و عادی شده است. طوری که می بینیم در مورد دیگران دائما اظهار نظر کرده و افعال آن ها را تقبیح می کنند و گاها میخواهند خود را از دیگران برتر جلوه دهند.

آیة الله فاطمی نیا در یکی از سخنرانی ها در این باره می فرمودند: خدا این گناه را هیچگاه نمی آمرزد. بله با توبه واقعی هر گناهی بخشیده می شود اما کسی که به گناهی عادت کند و از انجام آن لذت ببرد گاهی فرصت توبه هم پیدا نمی کند. برخی گناهان اینقدر منحوس هستند که صاحبان آن ها حتی فرصت توبه را نیز از دست می دهند.

در مقابل این افراد کسانی هستند که همیشه در حال توجیه و دفاع کردن از افراد هستند و هیچوقت نمیتوان در حضور آن ها به کسی تهمت زد یا غیبت کرد ، پیامبر گرامی اسلام در مورد این افراد می فرمایند:

کسی که از حیثیت و آبروی برادر دینی خود دفاع کند برای او هفتاد هزار سپر از آتش جهنم خواهد بود¹.

ان شاالله که ما هم از کسانی باشیم که جامعه را به سمت جامعه ی آرمانی و امام زمانی ببریم و با همین تلاش های خود باعث ظهور حضرت حجت ارواحنا فداه باشیم.

منبع:
1.بحار، ج ۷۵، ص253:  مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ کانَ لَهُ سبعونَ اَلفَ حجابٍ مِنَ النّار.

حدیث قُرب نوافل

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی دنبال ذکر و وردی می گردیم که به خدا نزدیک بشیم. بعضی ها فکر میکنند برای نزدیک شدن به خدا و محبوب خدا شدن نیاز به کارهای عجیب و غریب هست درحالیکه اینطور نیست. تنها توصیه ی اخلاقی آیت الله بهجت به مراجعین در یک جمله خلاصه می شد و اون این بود: انجام واجبات و ترک محرمات

امام باقر علیه السلام می فرمایند: پیامبر در شب معراج از خداوند پرسید: پروردگارا حال مومن نزد تو چگونه است؟ .... و هیچ بنده اى با هیچ چیز به من نزدیک نشده است که از واجبات نزد من محبوبتر باشد. همانا بنده به وسیله نوافل و مستحبات به من نزدیک مى شود تا محبوب من مى گردد و همینکه محبوب گشت ، من گوش او مى شوم که با آن مى شنود، و چشم او مى شوم که با آن مى بیند، و زبان او مى شوم که با آن سخن مى گوید، و دست او مى شوم که با آن برگیرد.
اگر مرا بخواند اجابت مى کنم ، و اگر از من بخواهد مى بخشم¹ .

البته اینجا توضیح این نکته ضروری است که اگر بنده واجبات و محرمات را به خوبی رعایت نکند هرچقدر هم که به مستحبات بپردازد ، اثری ندارد بلکه انجام مستحبات در کنار رعایت واجبات و محرمات است که انسان را بالا و بالاتر می برد.

گاهی برخی اینقدر غرق در مستحبات می شوند که از واجبات جا می مانند، که این هم یکی از خدعه های شیطان است. مثل بعضی جوون های هیاتی که تا سه صبح سینه زنی دارند و بخاطر همین، برای نماز صبح بیدار نمی شوند.

منبع:

1. کافی ، ج 2، ص 352: وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ مَنْ لَا یُصْلِحُهُ إِلَّا الْفَقْرُ وَ لَوْ صَرَفْتُهُ إِلَى غَیْرِ حَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ وَ إِنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ إِذاً سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِی یَنْطِقُ بِهِ وَ یَدَهُ الَّتِى یَبْطِشُ بِهَا إِنْ دَعَانِى أَجَبْتُهُ وَ إِنْ سَأَلَنِى أَعْطَیْتُهُ

شهادت زمین

بسم الله الرحمن الرحیم

کوچیکتر که بودم وقتی که تو مسجد یه سخنرانی در مورد اینکه زمین بر اعمال ما شهادت میده¹ میشنیدم، خیلی ذهنم رو مشغول می کرد و تا چند روز مواظب بودم و نگران، که نکنه کاری کنم که بعدا زمین علیه من شهادت بده و شرمنده بشم...

اما خب این قضیه فقط تا چند روز بود ، تا وقتی که اون مواعظ یادم بود. وقتی از یادم می رفت باز هم روز از نو و روزی از نو ...

برای معنوی شدن زندگی هامون چیزی کم داریم. انگار نیاز داریم روزانه یا حتی هفتگی موعظه بشنویم تا فراموش نکنیم هدف مون از زندگی تو این دنیا رو.

امام جواد علیه السلام می فرمایند:
مؤمن نیازمند سه چیز است: توفیقى از پروردگار، پند دهنده اى از درون خویش و پذیرش از نصیحت کنندگان²

این پند دهنده ی درونی که در حدیث به آن اشاره شده بسیار مهم است و معمولا نقش مهمی در کم شدن معاصی ما دارد به شرطی که به جای سرکوب کردن آن ، با بها دادن به او و عمل به نصایحش او را در وجود خود تقویت کنیم.

منابع:

1.سوره زلزال (5-4) : یوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحی‏ لَها : در آن روز زمین تمام خبرهای خود را بازگو می‏کند. چرا که پروردگارت به او وحی کرده است

2.مستدرک الوسایل ج 8 ، ص 329:الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.

سلاح پیامبران چیست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

امام رضا علیه السلام می فرمایند:
 بر شما باد به کارگیرى سلاح پیامبران، به حضرت گفته شد: سلاح پیغمبران(علیهم السلام)چیست؟
در جواب فرمود: توجّه به خداوند متعال; و دعا کردن و از او کمک خواستن مى باشد¹.

گاهی یکی از مشکلات جدی ما این است که وقتی به گرفتاری برمیخوریم به یاد کمک گرفتن از هر دوست و آشنایی می افتیم غیر از خدا؛ در حالیکه اگر در تمام لحظات متوجه حضور او می بودیم، دیگر حتی به فکر کمک خواستن از دیگران هم نمی افتادیم. چرا که تنها کسی که بدون منت و با دست و دلبازی به ما کمک می کند و می داند که صلاح ما چگونه است ، خداست.

البته این نوشتار تناقضی با وظایف انسانی ما نسبت به هم ندارد. بلکه در بسیاری روایات سفارش اکید به کمک به برادران دینی شده. امام صادق علیه السلام می فرمایند:

هر مسلمانى که نیاز و حاجت مسلمانى را برطرف نماید خداى متعال به او مى فرماید: اجر و ثواب تو بعهده منست و به کمتر از بهشت براى تو راضى نخواهم شد².

در خاطرات عرفا زیاد به این نکته بر میخوریم که مشکلی داشته اند و به کسی جز خدا رو نزده اند و در کمال ناباوری ناگهان کسی از دوستان یا آشنایان بدون اینکه اصل ماجرا را بداند ، به آنها کمک کرده است. یا اینکه خیلی از عرفا را می شناسم که همیشه دنبال این بوده اند که گره از کار دیگران باز کنند.
ان شاالله که بتوانیم عامل به این احادیث باشیم.

منابع:

1. بصائرالدّرجات: جزء 6، ص 308، باب 8، ح 5:قالَ (علیه السلام): عَلَیْکُمْ بِسِلاحِ الاْنْبیاءِ، فَقیلَ لَهُ: وَ ما سِلاحُ الاْنْبِیاءِ؟ یَا ابْنَ رَسُولِ الله! فَقالَ (علیه السلام): الدُّعاءُ.

2. بحارالانوار ،ج 73، ص 312:  عَنِ الصّادِقِ علیه السلام قالَ: ما قَضى مُسْلِمٌ لِمُسْلِمٍ حاجَةً اِلاّناداهُ اللّهُ تَبارَکَ وَتَعالى عَلَىَّ ثَوابُکَ وَلا اَرْضى لَکَ بِدُونِ الْجَنَّةِ

هدایت معنوی

بسم الله الرحمن الرحیم

دوستی داشتم که خیلی تقیدی به دین نداشت، هر چقدر هم که تلاش می کردم تا به راه درست دعوتش کنم با استدلالی عجیب جوابم رو می داد. می گفت: اگر خدا دوست داشته باشه که من آدم مومنی باشم ، خودش من رو هدایت می کنه. دوست دارم یک روز از خواب بیدار بشم و ببینم دیگه رغبتی به گناه کردن ندارم.

طبیعتا این حرف فقط یک فرار است وگرنه این با اختیار ما انسان ها ناسازگار است که یک روز از خواب بیدار بشیم و ببینیم که خدا ما رو مجبور کرده که دیگه گناه نکنیم. بعد هم همچینی عبادت و اطاعتی جذابیتی نداره. اطاعت از فرامین الهی در شرایطی هست که انسان بتونه گناه رو انجام بده اما خودش با اختیار خود، از انجام آن ها خودداری کند.

خدا شرایط رو برای ما مهیا کرده هم شرایط دین داری رو و هم شرایط گناه کردن رو ، این ما هستیم که باید انتخاب کنیم که به کدوم سمت حرکت کنیم؟

کسی که میل به هدایت داشته باشه ، خدا از زمین و هوا براش هادی میفرسته ، فقط کافیه به همه چیز با دقت نگاه کنه و دلش رو صاف که تا اون هادی ها رو ببینه. امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند: حکمت را بگیر ولو این که در دهان دیوانه باشد¹.

باید ز سد نفس و هوس ها عبور کرد

هر شب تمام ثانیه ها را مرور کرد

الهکم التکاثر دل مشکل من است

باید علاج دل به دوای حضور کرد

هر کس سحر نداشت ز عالم خبر نداشت

حافظ سحر رسید که شرب طهور کرد

چشم بدون اشک به دلبر نمی رسد

باید همیشه دور و برش را نمور کرد

با گریه بر حسین حجب را کنار زد

موسی شد و تمامی جان کوه طور کرد

نزدیک خیمه ات شده بودم ولی دریغ

سیل گناه راه مرا از تو دور کرد

 

در راه عاشقی سخن از یأس، کافری است

از بس عنایت تو مرا جفت و جور کرد

رجعت برای ماست که یک روز بشنویم:

عاشق قیام کن که آقا ظهور کرد ...²

منابع:

1.بحارالانوار (ط - بیروت)، ج 97، ص 84: خُذِ الحکمةَ ولو من أفواهِ المَجانین

2. حسین ایزدی

نشاط در عبادت

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز روایت زیبا و قابل تأملی دیدم که به نظرم بسیار جالب آمد. در روایتی از امام کاظم علیه السلام آمده است:«تلاش کنید که زمان شما به چهار ساعت تقسیم شود: یک ساعت برای مناجات با خداوند و یک ساعت برای مسئله معیشت و یک ساعت هم برای معاشرت با برادران و افراد مورد اعتماد، همان‌هایی که عیوب شما را به شما معرّفی می‌کنند و در باطن، خود را برای دوستی با شما مخلص می‌کنند و بالاخره ساعتی را هم خالی کنید برای لذّت‌های غیر حرام خود و بدانید که به کمک این ساعت است که شما بر انجام وظایف خود در آن ساعات سه گانه‌ دیگر قدرت پیدا می‌کنید¹.»

گاهی برخی از بی برنامگی و نداشتن برنامه های تفریحی برای خود ناراحت هستند. این بی برنامگی باعث کلافگی و گاها افسردگی هم می شود. بالاخره انسان نیاز به تفریح و استراحت هم دارد و امام کاظم علیه السلام هم بسیار زیبا به این نیاز اشاره می کنند. برخی خانواده ها هم در مقابل بسیار برنامه ریزی شده تفریحات سالمی را برای خانواده خود در نظر گرفته و آن ها را از نظر روحی به آرامش می رسانند. و به گفته ی خود آن ها با نشاط بیشتری به اعمال عبادی خود می پردازند.

برخی فکر می کنند که برای تفریح حتما باید پولدار بود اما این اصلا دیدگاه درستی نیست. برای خوشحال بودن حتما لازم نیست پولدار بود با کمترین امکانات هم می توان تفریح کرد. مثل رفتن به کوه یا پارک هایی که در سطح شهر هستند و یا حتی به دیدن خانواده و اقوام رفتن... وقتی با این دیدگاه تفریح کنیم از همین تفریح هم ثوابی برای خود خواهیم خرید.

ان شاالله که بتوانیم برنامه ریزی شده به تفریحات برسیم و به تبع آن بهترین و خالصانه ترین عبادات خود را به سوی پروردگار بفرستیم.

منبع:

1. بحار الانوار، ج75، ص321، باب 25 مواعظ موسی بن جعفر (ع)، و حکمه، ح3: «اِجْتَهِدُوا فِی أَنْ یَکُونَ زَمَانُکُمْ أَرْبَعَ سَاعَاتٍ سَاعَةً لِمُنَاجَاةِ اللَّهِ وَ سَاعَةً لِأَمْرِ الْمَعَاشِ وَ سَاعَةً لِمُعَاشَرَةِ الْإِخْوَانِ وَ الثِّقَاتِ الَّذِینَ یُعَرِّفُونَکُمْ عُیُوبَکُمْ وَ یُخْلِصُونَ لَکُمْ فِی الْبَاطِنِ وَ سَاعَةً تَخْلُونَ فِیهَا لِلَذَّاتِکُمْ فِی غَیْرِ مُحَرَّمٍ وَ بِهَذِهِ السَّاعَةِ تَقْدِرُونَ عَلَى الثَّلَاثَةِ سَاعَات؛