تنبلی ممنوع

بسم الله الرحمن الرحیم

میگن یکی سر سفره به برادرش گفت: میشه یه لیوان آب برای من بیاری؟ برادر جواب داد : من یک ساعته دارم از تشنگی ماست می خورم!

حال خیلی از ما هم این روزها مثل همین قضیه ست. تنبلی همه ی زندگیمون رو در بر گرفته. برای انجام هر کاری بهونه ای جور می کنیم. از عبادات گرفته تا کار و مطالعه و کوچکترین وظایف شخصیمون... اما چرا ؟

به نظر من یکی از اساسی ترین دلایل این تنبلی و کسالت، کم تحرکی ما و وابسته شدن به گوشی همراه و فضای مجازی هست. وقتی ساعت ها در فضاهای مجازی غرق می شویم و متوجه اطرافمون نیستیم، دیگه رغبتی هم به دعاهای روزانه و زیارات و نمازهای مستحبی نداریم. برنامه های فضای مجازی طوری وقتمون رو پر کرده که اصلا گاهی فراموش می کنیم ما بچه شیعه ها اهداف والاتر و مهمتری داریم.

امام علی علیه السلام می فرمایند:

از غفلت برای آدمی همین بس که همتش را در آنچه به کارش نمی آید ، صرف کند¹.

همیشه بهترین راه، حفظ تعادل است. کسی که برای کارهایش برنامه ریزی داشته باشد نه دچار کمبود وقت میشه و نه احساس کسالت می کنه. اگه برای کار و فعالیت های روزانه برنامه ریزی داشته باشیم و برای موبایل و شبکه های اجتماعی تایم مشخصی رو قرار بدیم، برای نماز و عبادات تایم مشخص و برای تفریح و سرگرمی هم تایم مشخص داشته باشیم، نه دچار کسالت و خمودی میشیم و نه بقیه ی کارها برامون خسته کننده میشه.  ما بچه شیعه ها خیلی بیشتر از بقیه باید حواسمون به وقتمون باشه. نباید اجازه بدیم راحت وقتمون هدر بره و هیچ کار مفیدی هم انجام نداده باشیم. امام باقر علیه السلام می فرمایند:

از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز زیرا که این دو خصلت تو را از بهره دنیا و آخرت باز می دارند².

ان شاالله که از امروز تصمیم بگیریم و با برنامه ریزی دقیق، به جنگ غول تنبلی بریم.

منابع:

1. تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 477 ، ح 10942: کَفَى بِالْمَرْءِ غَفْلَةً أَنْ یَصْرِفَ هِمَّتَهُ فِیمَا لَا یَعْنِیه‏

2.کافی (ط-الاسلامیه) ج 5 ، ص 85 ، ح 2: إِیاکَ وَ الْکَسَلَ وَ الضَّجَرَ فَإِنَّهُمَا یمْنَعَانِکَ مِنْ حَظِّکَ مِنَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَة

این جمعه هم گذشت و تو آقا نیامدی...

بسم الله الرحمن الرحیم

غروب های جمعه چقدر غم انگیز و خسته کننده هستند...

امروز هم گذشت و خبری از یوسف زهرا نشد...

واقعا چقدر تلاش می کنیم برای آمدنش؟

چه تغییراتی در خودمون بوجود آوردیم فقط به خاطر رضایت آقامون؟

اما خیلی هامون بی خیال بی خیال هستیم. رفاه طلب شدیم. حاضر نیستیم هیچ سختی به خودمون بدیم برای ظهور. شاید با خودمون فکر می کنیم اینقدر ادمای خوب هست که نیازی به خوب بودن ما نیست... اما نمیدونیم که تو این زمونه از همه ی ما انتظار هست که خوب باشیم.

اگه عاشق کسی بشیم حاضریم به خاطرش حتی کوه ها رو هم جا به جا کنیم، اما چرا حاضر نیستیم عاشق آقامون بشیم؟ اینقدر غرق لذات دنیا شدیم و اینقدر گرفتار دام های شیطان هستیم که اصلا نیازی برای ظهورش حس نمی کنیم.

البته آدم های خوب و عاشق هم کم نیستند، اما چرا ما خودمون رو شبیه به اونها نکنیم؟ اگه می خوایم خیر دنیا و آخرت نصیبمون بشه باید برای خوب بودن تلاش کنیم.

اگه بتونیم دائما فکر کنیم که در حضور حضرت بقیة الله علیه السلام هستیم و کارهامون رو ایشون می بینند، خیلی از اشتباهات رو مرتکب نمی شیم. باید کم کم از روزی نیم ساعت شروع کنیم و خودمون رو در محضرشون ببینیم تا کم کم برامون ملکه بشه و همه ی کارهامون رو با ایشون بسنجیم.

ان شاالله که بتونیم از یاران امام عصر ارواحنا فداه بشیم.

آمریکا و دوستی؟

بسم الله الرحمن الرحیم

حتما دور و برتون دیدید ، افرادی رو که، آمریکا رو در حدّ پرستیدن دوست دارند. دائم به دنبال اجناس آمریکایی هستند، از آزادی در آمریکا دم می زنند، سیاست مداران آمریکایی رو افرادی باهوش و مودب می دانند! و معتقدند که آنها دوست های ما هستند که ما بی دلیل! از دوستی این انسان های شریف سر باز می زنیم. برخی هم تلاش می کنند تا از مهاجرت به آمریکا بی نصیب نمانند یا اگر این امکان رو ندارند همیشه از حسرت رفتن به آمریکا دم می زنند...

اما آیا واقعا دوستی با آمریکا درست است؟

اگر تمام ظلم ها و نامردی های گذشته ی آمریکا رو فراموش کنیم، اگر تمام کشتارهای وحشیانه در جای جای دنیا را ندیده بگیریم، اگر قول و قرارهای همین چند سال اخیر و بدعهدی های چند ماه گذشته را به حساب دولت حاکمه بگذاریم و حساب بقیه را هم جدا کنیم اما بازهم نمیتوانیم روی آمریکا حساب دوستی باز کنیم.

چرا؟

چون جواب این سوال رو خداوند حکیم در قرآن فرموده اند: اى کسانى که ایمان آورده اید ، دشمنان من و دشمنان خودتان را دوست مگیرید . شما با آنان طرح دوستى مى افکنید در صورتى که آنان قرآن و آیینى را که براى شما آمده و سراسر حق است انکار کردند.¹

با شناختی که در این سال ها از آمریکا پیدا کرده ایم، یکی از دشمنان اصلی دین ما است و از هیچ تلاشی برای نابودی اسلام و مسلمین فروگذار نمی کند.

کاش برخی از مسئولین کشور هم کمی به این موضوعات فکر کنند.

منبع:

1. سوره ممتحنه، آیه 1: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِما جاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ

همسایه ها

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از معضلات این روزهای ما فرهنگ آپارتمان نشینی است!

گاهی فکر می کنم قدیم چقدر خوب بود، همسایه ها چقدر به هم نزدیک بودند، چقدر کمک هم بودند، چقدر از حال هم با خبر بودند. اما الان فقط چند خونواده ی غریبه هستند که کنار هم زندگی می کنند و گاهی هیچ ارزش و اعتباری برای هم قائل نیستند.

از سر و صدا و مهمونداری های پر سر و صدا گرفته تا سیگار کشیدن و حق و ناحق هایی که در خرج های خونه اتفاق می افته...

ای کاش قبل از اینکه زندگی کردن در یک آپارتمان رو انتخاب کنیم، اول فرهنگ آپارتمان نشینی رو یاد بگیریم.

امام سجاد علیه السلام می فرمایند:
اما حق همسایه ات این است که درغیاب او آبرویش را حفظ کنى و در حضورش او را احترام نهى. اگر به او ظلمى شد یاریش رسانى، دنبال عیبهایش نباشى، اگر بدى از او دیدى بپوشانى، اگر بدانى نصیحت تو را مى پذیرد او را در خفا نصیحت کنى، در سختى ها رهایش نکنى، از لغزشش درگذرى، گناهش را ببخشى و با او به خوبى و بزرگوارى معاشرت کنى¹.

بعضی از همسایه ها با همه سر جنگ و دعوا دارند، از بحث درباره ی شارژ ماهیانه گرفته تا جای پارک و انباری تا کوچکترین اتفاقات ساختمان... اما اگر بخواهیم طبق سیره ائمه اطهار علیهم السلام با آن ها رفتار کنیم باید در مقابل رفتارهای بد صبر داشته باشیم و در پاسخ بی مهری و بی ادبی در نهایت احترام و نیکی برخورد کنیم.

امام کاظم علیه السلام می فرمایند: خوش همسایگى تنها این نیست که آزار نرسانى، بلکه خوش همسایگى این است که در برابر آزار و اذیت همسایه صبر داشته باشى².

حضرت زهرا سلام الله علیها تا آخرین روزهای عمر با برکتشان، بعد از نمازها برای همسایه ها دعا می فرمودند.
گاهی فکر می کنم اگر همه ی ما فرامین ائمه علیهم السلام را اجرا کنیم دیگر مشکلی وجود ندارد، پس چرا این کار رو نمی کنیم؟

منابع:

1. خصال ج2 ، ص 569: أَمّا حَقُّ جارِکَ فَحِفظُهُ غائِبا وَ إِکرامُهُ شاهِدا وَ نُصرَتُهُ إِذا کانَ مَظلوما و َلا تَتَّبِع لَهُ عَورَةً فَإِن عَلِمتَ عَلَیهِ سوءً سَتَرتَهُ عَلَیهِ وَ إِن عَلِمتَ أَنَّهُ یَقبَلُ نَصیحَتَکَ نَصَحتَهُ فیما بَینَکَ و َبَینَهُ وَ لا تُسَلِّمهُ عِندَ شَدیدَةٍ وَ تُقیلُ عَثرَتَهُ وَ تَغفِرُ ذَنبَهُ وَ تُعاشِرُهُ مُعاشَرَةً کَریمَةً

2.تحف العقول ص 409: لَیْسَ حُسْنُ الْجِوَارِ کَفَّ الْأَذَى وَ لَکِنَّ حُسْنَ الْجِوَارِ الصَّبْرُ عَلَى الْأَذَى‏

فرهنگ انتقاد

بسم الله الرحمن الرحیم

بعضی افراد هستند که موقع انتقاد کردن از بدترین و نامناسب ترین الفاظ و بدترین موقعیت ممکن استفاده می کنند. مثلا وقتی فردی کاری انجام داده که از نظر این فرد اشتباه بوده ، طوری با اون فرد برخورد می کنند که انگار فقط این افراد مسلمان هستند و اون فرد یک کافر حربی!!! و مطمئنا این کار باعث دلزدگی از دین و ناراحتی از مومنین خواهد شد.

امام باقر علیه السلام می فرمایند:
 در این باره که «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: بهترین سخنى که دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا که خداوند، لعنت کننده، دشنام دهند، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج را دشمن مى دارد و با حیا و بردبار و عفیفِ پارسا را دوست دارد¹.

اما در مقابل افرادی هستند که به زیباترین و بهترین روش ممکن از دیگران انتقاد می کنند. در موقعیتی مناسب، با زبانی نرم و بسیار محترمانه. این افراد همیشه دوست داشتنی هستند و صحبت کردن با آن ها لذت بخش و مسرور کننده است.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: بهشتى ‏ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده².

وقتی این امکان رو داریم که با زبان خوب باعث خوشبینی به دین و مومنین باشیم و کسی رو از اشتباه دربیاریم چرا این کار رو نکنیم؟

ان شاالله که بتونیم صفات بهشتی ها رو در خودمون تقویت کنیم و از اونها باشیم.

منابع:

1.امالى صدوق، ص 326: فى قَولِهِ «قُولُوا لِلنّاسِ حُسنا» قال: قُولوا لِلنّاسِ أحسَنَ مَا تُحبّونَ أن یُقالَ لَکُم، فَاِنَّ اللّه عزَّوَجلَّ یُبغِضُ اللَّعّانَ السَّبّابَ الطَّعّانَ عَلىَ المُؤمِنین، اَلفاحِشَ المُتَفَّحِشَ السّائَلَ المُلحِفَ، وَ یُحِبُّ الحَیّى الحَلیمَ اَ لعفیفَ المُتعَفِّـفَ

2. امالی(طوسی) ص 683: إِنَّ لِأَهْلِ الْجَنَّةِ [أَرْبَعَ عَلَامَاتٍ وَجْهٍ مُنْبَسِطٍ وَ لِسَانٍ لَطِیفٍ وَ قَلْبٍ رَحِیمٍ وَ یَدٍ مُعْطِیَةٍ]

قربانی شما چیه؟

بسم الله الرحمن الرحیم

عید سعید قربان رو به همه ی دوستان عزیزم تبریک میگم و همین اول عذر خواهی می کنم به خاطر اینکه چند روزی هست خیلی مشغله دارم و نرسیدم که بهتون سر بزنم.

بر پیکر عالم وجود جان آمد          صد شکر که امتحان به پایان آمد

از لطف خداوند خلیل الرحمن       یک عید به نام عید قربان آمد

امروز عید بافضیلت و بزرگ قربان هست. عید بندگی و گذشتن از تعلقات دنیوی

مصداق بارز این ویژگی ،رزمندگان و شهدای مدافع حرم هستند که از آسایش و راحتی خود و خانواده هاشون می گذرند که ما و خونواده هامون در امنیت کامل زندگی کنیم.

به نظرتون اگه ما بخواهیم یه چیزی رو قربانی کنیم اون چیه؟ آیا مثل مدافعین حرم می تونیم از جونمون بگذریم؟ یا نه؟

  مثلا می تونیم پا روی نفس خودمون بگذاریم؟ چقدر می تونیم از تعلقات دنیا فاصله بگیریم؟ چقدر می تونیم خودمون رو شبیه شهدا بکنیم؟ و آزاد بشیم از هر آنچه که رنگ تعلق به خود می گیرد؟

طلبه هایی رو می شناسم که از خارج از کشور و از ناز و نعمت به ایران اومدن و در بدترین شرایط ممکن دارن زندگی میکنن و درس میخونن فقط به خاطر اینکه برگردن کشورشون و اسلام رو تبلیغ کنند و مردم کشورشون رو آگاه کنند. انسان های بزرگی که برخی شون در کشور ما به خاطر رنگ پوستشون مورد تمسخر واقع میشن اما تغییری در عزمشون ایجاد نمیشه و پر تلاش به درس خوندن ادامه میدن.

به نظرتون ما تو این عید باید چه چیزایی رو قربانی کنیم تا به مراحل بالا صعود کنیم؟

اعمال عبادی و فرزندان

بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از بهترین رفتارها برای آموزش معنویات به فرزندان، انجام دقیق و به موقع اعمال عبادی است.امام صادق علیه السلام می فرمایند: مردم را با غیر زبان خود [به مذهب خویش] دعوت کنید، تا پارسایى و سخت کوشى [در عمل و عبادت] و نماز و خوبى را از شما ببینند؛ زیرا اینها، خود [بهترین] مبلّغند¹.
وقتی بچه ها می بینند که مادر و پدر به وقت نمازشون حساس هستند یا اینکه در مناسبت هایی که استحباب روزه داره حتما سعی می کنند روزه بگیرند یا اعمال اول ماه یا امّ داوود یا روز عرفه و مثل این ها را انجام می دهند، ناخودآگاه بچه ها یاد میگیرند که به این اعمال پایبند باشند. وقتی خانواده فضای معنوی برای رشد روحی فرزندان آماده کنند، خدا هم نظر لطف  به آن خانواده خواهد داشت.
 مقام معظم رهبری در مورد دوران نوجوانی خودشان می فرمایند :
آن وقت من یادم است که با مادرم - چون مادرم هم خیلی اهل دعا و توجّه و اعمال مستحبّی بود - می‌رفتیم یک گوشه حیاط که سایه بود - منزل ما حیاط کوچکی داشت - آن‌جا فرش پهن می‌کردیم - چون مستحب است که زیر آسمان باشد - هوا گرم بود؛ آن سالهایی که الان در ذهنم مانده، یا تابستان بود، یا شاید پاییز بود، روزها نسبتاً بلند بود. در آن سایه می‌نشستیم و ساعتهای متمادی، اعمال روز عرفه را انجام می‌دادیم. هم دعا داشت، هم ذکر و هم نماز. مادرم می‌خواند، من و بعضی از برادر و خواهرها هم بودند، می‌خواندیم. دوره جوانی و نوجوانی من این‌گونه بود؛ دوره اُنس با معنویات و با دعا و نیایش¹.

ان شاالله امروز در دعای پر فیض عرفه به یاد هم باشیم و بعد از دعای فرج برای رفع گرفتاری های دوستان هم دعا کنیم.






منابع:
1.الکافی : 2 / 78 /14 کونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَیرِ ألسِنَتِکُم ، لِیَرَوا مِنکُمُ الوَرَعَ وَالاِجتِهادَ وَالصَّلاةَ وَالخَیرَ ، فَإِنَّ ذلِکَ داعِیَةٌ
 2. ۱۳۷۶/۱۱/۱۴

قصه های خوب، برای بچه های خوب

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از نکات مهم در تربیت دینی فرزندان، آشنایی آن ها با مفاهیم دینی است.

روانشناس ها خیلی به داستان گفتن برای بچه ها تاکید می کنند. داستان گفتن خیلی تاثیرات جالبی روی بچه ها داره. حتی میگن وقتی بچه یه اخلاقی داره که هیچ طوری نمیتونید درستش کنید با قصه گفتن می تونید اون رفتار بچه رو اصلاح کنید.

وقتی سلاح به این خوبی در اختیار داریم چرا ازش استفاده نکنیم. مخصوصا که کمتر بچه ای پیدا میشه که از قصه شنیدن خوشش نیاد. از قصه ها در مواقع مختلف میشه استفاده کنیم: موقع خواب، موقعی که بچه ها خیلی شلوغ می کنن و به هیچ صراطی مستقیم نیستن یا حتی وقتی تلویزیون برنامه ای داره که شما صلاح نمیدونید فرزندتون اون برنامه رو ببینه.

الحمدلله کتاب داستان های مذهبی خوبی تو بازار هست (برعکس برنامه های تلویزیون که اصلا مناسب بچه های ما نیست) حتی اگه دسترسی به اون کتاب ها هم نداشته باشیم، میتونیم هر روز یکی از وقایع تاریخی و مذهبی از زندگی ائمه علیهم السلام رو برای بچه ها تعریف کنیم و یه ویژگی مثبت اخلاقی رو در قالب اون داستان بهشون یاد بدیم.

تا بچه ها کوچیک هستن و ظرفیت پذیرش حقایق رو دارن سعی کنیم خوب براشون برنامه ریزی کنیم و از ریشه محکم بارشون بیاریم تا ان شاالله وقتی بزرگتر شدن تو هر محیطی که قرار گرفتن خیالمون ازشون راحت باشه.

تربیت غربی

بسم الله الرحمن الرحیم

تو اقواممون خونواده ای هستن که وضعیت حجابشون اصلا مناسب نیست. این خونواده یه دختر 5 ساله دارن که یه مدت از مادرش خواهش می کرد که اجازه بده روسری و چادر سرش بپوشه. اما مادرش دائم مسخره ش می کرد و می گفت لازم نکرده. طبیعتا بعد از یه مدت این علاقه تو بچه کاملا فروکش کرد و تبدیل شد به علاقه به عدم پوشش و پوشیدن لباس های نامناسب!

اگه از همین بچگی بچه هامون رو با این سبک های غربی (که هیچ ربطی به فرهنگ ایرانی اسلامی ما نداره) تربیت کنیم، هیچ تضمینی وجود نداره که چند سالِ دیگه بتونیم اون رو مهار کنیم. اگه از حالا به بهانه ی اینکه نمیخوام بچه رو محدودش کنم ذائقه ی بچه رو به فرهنگ مبتذل غرب عادت بدیم، در سال های آینده نباید انتظار داشته باشیم که دختر یا پسرمون رفتارهای نرمال و متعادل  طبق فرهنگ جامعه انجام بده.

امام امیرمؤمنان على علیه السلام: جز این نیست که دل نوجوان همچون زمین میان تُهى است؛ هر چه در آن افشانده شود، همان را مى پذیرد¹.

سعی کنیم طوری رفتار نکنیم که بعدها پشیمان و ناراحت بشیم. اگر از حالا بچه ها رو به فرهنگ بی بند و بار و بی اعتقاد غربی عادت بدیم، بعدا بچه هامون هیچ پشتوانه اعتقادی نخواند داشت و این مصیبت بزرگی است.

منبع:

1.نهج البلاغه، نامه 31:  إِنَّما قَلْبُ الْحَدَثِ کَالْأَرْضِ الْخالِیَةِ مآ أُلْقِىَ فیها مِنْ شَىْ ءٍ قَبِلَتْهُ ...

تربیت دینی

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از نکاتی که در زندگی معصومین ما برجسته و بارز است اهمیت ویژه به تربیت دینی فرزندان است. اصلی مهم، که باعث می شود حسنین علیها السلام در کودکی به پیرمرد وضو گرفتن صحیح را آموزش دهند.

وقتی می دانیم که کودکان ما قرار است نسل آینده این سرزمین را تشکیل دهند و آینده این سرزمین باید از صالحین و صالحات مملو باشد، بیشتر و بهتر اهمیت تربیت دینی کودک را درمی یابیم. گاهی برخی خانواده ها را می بینم که تربیت دینی بچه ها را مخصوص مهدهای کودک و مدارس می دانند و نقشی برای خود در این زمینه نمی بینند. این یکی از غلط ترین کارهای رایج در خانواده هاست. چرا که اولین آموزشگاه برای کودکان محیط خانواده است. وقتی بچه ها از اول می بینند که پدر و مادر تا صدای اذان را شنیدند به نماز می ایستند یا اینکه حتما مقید هستند در مقابل نامحرم برخی مسائل را رعایت کنند یا در ایام ولادت و شهادت ائمه علیهم السلام برنامه های خاصی را تدارک ببینند ، ناخودآگاه این برنامه ها نوعی آموزش برای کودک محسوب می شود.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

‏

ما هنگامى که کودکانمان هفت ساله مى شوند به اندازه اى که طاقت دارند آنان را به انجام نماز و روزه فرمان مى دهیم¹.

بچه هایی رو دیدم که تا صدای اذان را میشنوند به پدر و مادر یادآوری می کنند که نماز بخوانند یا موقع آمدن نامحرم مواظب چادر مادر هستند که کنار نرود.

اما برعکس این موارد هم متاسفانه تاثیرات مخرب فراوانی دارد. مثلا پدر و مادری که خیلی راحت و عادی دروغ میگن یا از حجاب ابراز ناراحتی و شکایت می کنند هم ناخودآگاه باعث می شوند تا بچه ها با مسائل دینی بیگانه باشند.

پیامبر گرامی اسلام می فرمایند:فرزندان خود را گرامى بدارید و خوب تربیتشان کنید تا گناهان شما آمرزیده شود².

ان شاالله که بتونیم فرزندانی صالح برای یاری امام عصر علیه السلام تربیت کنیم.

(دوستان من یه مشکل پیدا کردم ! نمیتونم برای مطالب عکس بذارم!!! راه حلی دارید؟ )

منابع:

1.بحار الانوار(ط-بیروت) ج85 ، ص134: إِنَّا نَأْمُرُ صِبْیَانَنَا بِالصَّلَاةِ وَ الصِّیَامِ مَا أَطَاقُوا مِنْهُ إِذَا کَانُوا أَبْنَاءَ سَبْعِ سِنِین

2.مکارم الأخلاق ص 222: أَکْرِمُوا أَوْلَادَکُمْ وَ أَحْسِنُوا أَدَبَهُمْ یُغْفَرْ لَکُم‏

آسایش زندگی در قناعت

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی دیگر از دروسی که از زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها و امیرالمومنین علیه السلام می توان گرفت، قناعت آن بزرگواران در زندگی است.

قناعت آن بزرگوار طوری بود که حتی در شب عروسی هم از لباس عروس خود گذشت و آن را به فقیر، هدیه کرد¹.

بارها پیش آمده بود که وقتی حضرت علی علیه السلام به منزل می آمدند، متوجه می شدند که چیزی در خانه موجود نیست و آن بانو چیزی اظهار نکرده بودند که نکند علی علیه السلام نتوانند چیزی برای منزل تهیه کنند و شرمنده شوند.

چقدر ما میتونیم قناعت رو در زندگی هامون جاری کنیم؟

چقدر میتونیم به همسرانمون فشار نیاریم و اون ها رو در مضیقه قرار ندهیم.

چه زندگی هایی که به خاطر همین خواسته های طولانی و بی پایان خانم ها، از هم پاشیده شده. آیا این درسته که ب خواسته های خودمون همسرمون رو مجبور کنیم که مال غیر حلال رو تو زندگی هامون بیاره. و این مال حرام چه اثراتی که بر فرزندان نمی گذارد.

ان شاالله که بتونیم قناعت رو در زندگی هامون حاکم کنیم و آینده ی خودمون و فرزندانمون رو تضمین کنیم.

منبع:

1.نزهة المجالس، ص 28

زندگی آرامش بخش

بسم الله الرحمن الرحیم
یکی دیگر از اصول مهم در زندگی، کسب رضایت همسر است. وقتی زندگی را بر پایه ی رضایت خداوند بنا کنیم، بدست آوردن رضایت همسر هم از اهداف ما خواهد بود.
حتی اگر از جنبه ی الهی و معنوی و سیر و سلوکی هم به این قضیه فکر نکنیم، اگر فقط به فکر آرامش و آسایش و راحتی در زندگی باشیم باز هم این قاعده نتیجه بخش خواهد بود.

 حضرت علی(ع) می‏فرمایند: سوگند به خدا، من زهرا (س) را تا آن زمان که خداوند او را به سوی خود برد، خشمگین نساختم و در هیچ کاری موجب ناخشنودی او نشدم. او نیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد و عملی از او سر نزد تا باعث ناخشنودی من شود¹.

 و همچنین فرمود: هرگاه به چهره او «زهرا(س)» نگاه می‏کردم هر گونه غم و اندوه از من برطرف می‏شد².

وقتی در خانه مایه ی آرامش همسرمون باشیم و محیط خانه محیطی گرم و صمیمی باشد، دیگر نه همسر و نه بچه ها به فضای بیرون از خانه توجه پیدا نمی کنند و زندگی در امنیت کامل سپری خواهد شد.

گاهی به همین راحتی میتونیم ثواب های زیادی رو برای خودمون بخریم.

منابع:

1.سید محمدحسینی شاهرودی، الگوهای رفتاری حضرت زهرا(س)، تربیت فرزند، ص16

2.سید علی حسینی، کرامات و مقامات عرفانی حضرت زهرا(س)، ص44

 

رمز شیرین شدن زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم
همونطور که در بحث های گذشته مطرح شد، برای داشتن یک زندگی ایده آل و معنوی نیازمند الگویی علوی و زهرایی هستیم.
ان شاالله از امروز نکاتی از ویژگی زندگی حضرت علی علیه السلام و بانوی عالمیان حضرت زهرا سلام الله علیها رو با هم مرور می کنیم که بتونیم از اونها بصورت کاربردی در زندگی هامون استفاده کنیم.
اولین نکته که یکی از مهمترین اصول زندگی هست احترام در رفتار و گفتار هست. حضرت زهرا سلام الله علیها و حضرت علی علیه السلام همیشه در صحبت کردن با یکدیگر در نهایت احترام و ادب یکدیگر را خطاب می کردند؛ طوریکه حضرت زهرا همسر خود را امیرالمومنین را بهترین شوهر(خیرُ بَعل) صدا می کردند و حضرت امیر علیه السلام نیز ایشان را با تعابیری مثل بهترین زنان امت (خیرُ نساء امت) یا پدر و مادرم به فدایت (بابی انت و امی) صدا می زدند.
همین ارتباطات کلامی تاثیر بسیار زیادی بر بهتر شدن زندگی دارد. وقتی همسر خود را با الفاظی زیبا و عاشقانه صدا کنیم و اجازه وارد شدن هیچ لفظ نامحترمانه ای را به چارچوب خانواده ندهیم، خود به خود بسیاری از مشکلات حل می شود.
همین ارتباطات کلامی حتی تاثیر زیادی روی فرزندان و نحوه ی تعامل آن ها با دیگران دارد.
امام صادق علیه السلام می فرمایند: مؤمن همواره خانواده خود را از دانش و ادب شایسته دست برنمی دارد، تا همه آنان را وارد بهشت کند¹.
ان شاالله که بتونیم با مدد این بزرگواران زندگی هامون رو الهی کنیم.


منبع:
1. مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج12، ص201، ح13881: لَا یَزَالُ الْمُؤْمِنُ یُورِثُ أَهْلَ بَیْتِهِ الْعِلْمَ وَ الْأَدَبَ الصَّالِحَ حَتَّى یُدْخِلَهُمُ الْجَنَّةَ [جَمِیعاً]

بهترین الگو

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی وقتی صحبت از الگو بودن امیرالمومنین علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها می شود، برخی می گویند مگر همسران ما مثل این دو بزرگوار معصوم هستند که انتظار داشته باشند ما هم برای آن ها بی عیب و نقص باشیم.
این حرف یک مغالطه و بسیار اشتباه است. پاسخ های زیادی به این سوال داده می شود. اما من به چند مورد اکتفا می کنم.
اولا که هر کسی برای آرامش و آسایش زندگی کارهایی رو حاضره انجام بده. حتی اگر مدتی برای او سخت باشه اما اگر بداند که آرامش زندگی اش تضمین می شود، این سختی ها را به جان می خرد. چه برسد به این که بداند بابت خیلی از کارهای او در خانه پاداش های بزرگی خواهد گرفت. امام صادق علیه السلام می فرمایند: هر زنی که به شوهرش مقداری آب دهد، برای او بهتر از عبادت یک سال است که روزهایش روزه باشد و شب هایش عبادت کند . و خداوند به جای هر مقدار آبی که به شوهرش بنوشاند، شهری در بهشت برایش می سازد و شصت گناهش را می آمرزد¹.
همچنین رسول گرامی اسلام می فرمایند: مردى که به  زن خود در خانه کمک کند، خدا ثواب یک سال عبادتی را که روزها روزه باشد و شبها به قیام و نماز ایستاده باشد به او می‌دهد².
ثانیا خوب بودن معمولا خیلی راحت تر از این است که بخواهیم دائما اشتباهات رو جبران کنیم و دائما عذرخواهی کنیم.
ثالثا چطور وقتی الگوی برخی، بازیگران یا ... هستند نمی گویند: مگر شرایط ما کاملا مثل اون فرد هست که مثل او باشیم؟ آیا فقط وقتی پای الگو های مذهبی به بحث باز می شود باید شرایط ما برابر باشد؟ (در حالیکه خیلی از اون بازیگران هم مشکلات عدیده ای دارند و خیلی ها از زندگی های اونها بی خبر هستند)
رابعا اگر ما وظیفه ی خودمون رو به بهترین شکل انجام بدیم، در اکثر موارد (بجز برخی موارد استثنا) همسرمون هم تلاش می کنه که برای ما بهترین باشه. (البته در این مورد برای اینکه یک طرف سرخورده نشه، صحبت کردن دو طرف و هماهنگ بودنشون برای الگو گرفتن از زندگی ائمه علیهم السلام بهترین راه هست)
و آخرین نکته این است که کسی از اعتماد به ائمه علیهم السلام ضرری نکرده، پس اگر بعضی جاها تحمل نداریم یا از سختی ها فرار می کنیم به این فکر کنیم که رضایت حضرت ولی عصر علیهم السلام در این است که زندگی های ما با تبعیت از بهترین الگوها شکل گرفته باشد ، چرا که ما هستیم که قرار است نسل آینده را تربیت کنیم و جامعه ی اسلامی را استحکام ببخشیم.
در پست های بعدی درباره ی سبک زندگی فاطمی و علوی بیشتر صحبت می کنیم.

منابع:
1. وسائل الشیعة، ج 14، ص 123:ما من امراة تسقی زوجها شربة من مآء الا کان خیرا لها من عبادة سنة صیام نهارها وقیام لیلها ویبنی الله لها بکل شربة تسقی زوجها مدینة فی الجنة وغفر لها ستین خطیئة
2. جامع الأخبار ص: 103-102:...مِنْ رَجُلٍ یُعِینُ امْرَأَتَهُ فِی بَیْتِهَا إِلَّا کَانَ لَهُ بِکُلِّ شَعْرَةٍ عَلَى بَدَنِهِ عِبَادَةُ سَنَةٍ- صِیَامٍ نَهَارُهَا وَ قِیَامٍ لَیْلُهَا

زندگی خدایی

بسم الله الرحمن الرحیم

به مناسبت سالروز ازدواج امیرالمومنین و بانوی عالمیان حضرت زهرا سلام الله علیها به سبک زندگی اسلامی با الگوگیری از زندگی این دو بزرگوار می پردازیم.

حضرت رسول صلوات الله علیه هنگامی که روز اول زندگی مشترک این دو بزرگوار به دیدن آن ها رفت، از حضرت علی(علیه‌السلام)  پرسید: همسرت را چگونه یافتی؟ او در جواب عرض کرد: او بهترین یاور است بر اطاعت خدا¹.

اگر فقط همین یک نکته را الگویی برای زندگی هامون قرار بدیم و تصمیم بگیریم اساس زندگی ها رو بر بندگی خدا قرار بدیم هیچ مشکلی در زندگی نخواهیم داشت.
وقتی اساس زندگی بندگی باشه نه توقعی هست، نه اسرافی ، نه بدخلقی، نه خیانتی و نه سایر مشکلات مرسوم.

ان شاالله که بتونیم با تاثیر از الگوهای معصوممون، زندگی هامون رو خدایی کنیم.

منبع:

1.بحار ج 43 ص 117: کیف وجدت اهلک؟ فقال: نعم العون علی طاعة اللَّه

مومنین آینه ی یکدیگر

بسم الله الرحمن الرحیم

صحبت امروزم رو با حدیثی بسیار زیبا و کاربردی از پیامبر مهربانی ها حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم شروع می کنم که می فرمایند: مومن آینه برادرش است زمانی که در او عیبی ببیند، اصلاحش می کند¹.

یکی از نکات مهم در سبک زندگی اسلامی همین توجه به اخلاقیات است. وقتی در جامعه ی اسلامی همه ی مومنین یکدیگر را برادر هم بدانند و سرنوشت تک تک آن ها برای هم مهم باشد، هر کسی دوست دارد که علاوه بر خودش برادران ایمانی اش هم خالص و مومن باشند ، پس با مشاهده ی کوچکترین انحراف یا اشتباهی سریعا به دوست خود تذکر داده و او را از اشتباهش مطلع می کند (البته با رعایت تمامی نکات : در خفا و دوستانه و ...) اگر این حرکت تبدیل به یک فرهنگ شده باشد، دیگر نه جایی برای ناراحتی و دلخوری هست و نه باعث جدایی و قهر می شود، بلکه در چنین وضعیتی دوستان از هم تشکر هم می کنند. به قول شاعر : آینه چون عیب تو بنمود راست    خود شکن، آینه شکستن خطاست².

چقدر خوب می شه ، وقتی با دوستامون صحبت می کنیم به جای اینکه دائم از حرف های هم برداشت منفی کنیم و از هم ناراحت بشیم، کمی به عمق حرف ها و اثرات اون ها فکر کنیم. ما باید کم کم خودمون رو به زندگی با فرهنگ اسلامی عادت بدیم.

منبع:

1. نهج الفصاحه ، حدیث 3102 :المؤمن مرآه أخیه اذا رای فیه عیبا اصلحه

2. مخزن الاسرار، نظامی گنجوی

نوع نگاه به زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

کسی رو می شناسم که دید بسیار زیبایی به زندگی داره. توی زندگی انواع و اقسام مشکلات مالی و خونوادگی رو داره اما همیشه بهترین برخورد رو در مواجهه با اونها به کار میگیره. به خاطر مشکلاتش غمگین و افسرده نمیشه بلکه ارتباطش رو با خدا بیشتر می کنه. هیچ وقت ناراحت و گرفته نمی تونی ببینیش. به نظر من یک مومن واقعیه.

اما برخی با کوچکترین اتفاقی اولین کاری که می کنند میگن ما با خدا قهریم ، اصلا به ما توجه نمی کنه دیگه نماز نمی خونیم و ...

امام علی علیه السلام می فرمایند: هر کس بر خدا توکل کند، دشواری ها برایش آسان می شود¹.

اگر به حکمت خدا اعتقاد داریم و میخواهیم مثل یک مسلمان واقعی زندگی کنیم بهتره در مواجهه با مشکلات به جای غر زدن و قهر کردن با خدا، صبر داشته باشیم و بیشتر به خدا و ائمه متوسل بشیم.

همه چیز بستگی به نگاه ما به زندگی داره ، می تونیم زندگی رو انقدر سخت بگیریم که خودمون و اطرفیانمون دائم زجر بکشیم و میتونیم طوری زندگی کنیم که اصلا دیگران حتی متوجه غم ها و ناراحتی های ما هم نشوند. امام علی علیه السلام می فرمایند: شادی مومن در رخسار او و اندوهش در دل است².

منابع:

1.غرر الحکم، ص 197: مَن توکَّل علی الله ذَلَّت له الصِّعابُ

2.مجموعه رسایل در شرح احادیثی از کافی ج 2 ،ص241 : اَلمُؤمِنُ بَشرُهُ فی وَجِهِهِ وَحُزنُهُ فی قَلبِهِ؛  

صدقه دادن فقر را می بَرد

بسم الله الرحمن الرحیم

شخصی رو می شناختم که در بازار تره بار کار می کرد، خانه ای کاهگلی داشت و وضعیت مالی خیلی مناسبی نداشت، اما بسیار دست و دلباز و مومن بود. با وجود چنین وضعیتی اما هر سال برای چند دختر یتیم جهیزیه تهیه می کرد. می گفت نمیتونم ببینم که این دخترها به خاطر نداشتن جهیزیه در خانه بمانند اما به جای آن من دیوارهای خانه م را سفید کنم. خانه ای که همیشگی نیست که نیازی به رنگ شدن نداره...

واقعا چند نفر ما همچین خصلتی رو داریم؟ چقدر حاضریم از خوشی خودمون بزنیم و به جای آن دل دیگران را شاد کنیم؟

امام باقر علیه السلام می فرمایند:

کار خیر و صدقه، فقر را مى‏ بَرند، بر عمر مى‏ افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى‏ کنند¹.

در سبک زندگی اسلامی ، مومنین فقط به پر کردن شکم های خود نیستند و فقط به خانواده ی خود فکر نمی کنند، بلکه زندگی همه برای آن ها ارزشمند است و ناراحتی دیگران باعث نگرانی ایشان خواهد شد.

یکی از کارهایی که خوب است از کودکی به بچه ها بیاموزیم صدقه دادن است. خوب است که بچه ها با این ویژگی بزرگ شوند و در زندگی سخاوت مند باشند.

منبع:

1. من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 66: اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ یَنفیانِ الفَقرَ وَ یَزیدانِ فِى العُمرِ وَ یَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعینَ میتَةَ سوءٍ

تفاوت قانع و خسیس

بسم الله الرحمن الرحیم
در ادامه ی پست قبل به نظرم رسید شاید بهتر باشد مرزبندی برای انسان های قانع و انسان های خسیس تعیین کنیم تا این دو گروه را باهم اشتباه نگیریم یا اینکه در قناعت دچار زیاده روی نشویم و از مقصد اصلی دور نشویم.
یکی از اصلی ترین تفاوت های هر ویژگی اخلاقی خوب و بد شاید در نیت ها باشد. مثلا اگر فردی به خاطر رضایت خدا از خرج کردن بیهوده بپرهیزد، این یک ویژگی مثبت و حسنه برای او حساب می شود، اما اگر همان فرد به نیت های دنیایی و غیر خدایی به ذخیره ی اموالش بپردازد و آن ها را خرج نکند و در این خرج نکردن هم زیاده روی کند این یک ویژگی منفی و دارای تبعات بدی برای او خواهد بود.
کسی که برای رضایت خدا قناعت می ورزد، اگر ببیند که یکی از بنده های خدا در تنگنا قرار دارد به یاری او می شتابد در حالیکه فرد خسیس می گوید این پول را برای خودم هم خرج نمی کنم چه برسد به دیگران!
امام صادق علیه السلام می فرمایند: حریص از دو خصلت محروم شده و در نتیجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتیجه آسایش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در نتیجه یقین را از دست داده است¹.
قناعت نشان دهنده ی بزرگی روح فرد است که به راحتی از آرزوهای دنیایی برای رسیدن به هدفی متعالی دست می کشد در حالیکه خساست نشان دهنده ی کوچکی روح فردی است که نمی تواند از اموالش حتی برای راحتی خودش هم استفاده کند.
امام حسن علیه السلام می فرمایند:
بخل آن است که آدمى آنچه را بخشیده است، تلف و آنچه را نگه داشته شرف بپندارد².


منابع:
1. غررالحکم، ج3، ص330، ح 4634:  حُرِمَ الحَریصُ خَصلَتَینِ وَلَزِمَتهُ خَصلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافتَقَدَ الرّاحَةَ وَحُرِمَ الرِّضا فَافتَقَدَ الیَقینَ 
2.بحار الانوار(ط-بیروت) ج 71 ، ص 417: اَلبُخلُ أن یَرَى الرَّجُلُ ما أنفَقَهُ تَلَفاً و ما أمسَکَهُ شَرَفاً.
     

فرهنگ مصرف گرایی

بسم الله الرحمن الرحیم

از مظاهر فرهنگ غلط غربی که بسیار هم در ایران رواج پیدا کرده ، مصرف گرایی است.

گاهی به بهانه عوض کردن وسایلی که مدل های جدیدتر آن در بازار آمده ، گاهی به بهانه ی تِم تولد، گاهی به بهانه ی عروسی مجلل و ... چنان نیاز کاذبی در فرد بوجود می آید که فکر می کند اگر این لوازم را نداشته باشد بدبخت ترین فرد دنیاست و متاسفانه تبلیغات به این روند دامن می زنند.

گاهی آن چنان چشم و هم چشمی هایی رخ می دهد که خانواده زیر بار قرض می رود و مجبور به پرداخت هزینه های هنگفتی می شود که می توان با آن خرج عروسی یک زوج بی بضاعت را متقبل شد.

گاهی این چشم و هم چشمی ها به جایی می رسد که باعث خراب شدن یک زندگی خواهند شد.

در سبک زندگی اسلامی ، اهمیت زیادی به قناعت داده شده.

امام علی علیه السلام می فرمایند: هر کس به مقدار کفایت، قناعت کند، آسایش مى‏ یابد و براى خویش زمینه گشایش فراهم مى ‏کند¹.

وقتی فرد با قناعت زندگی می کند و خود را درگیر انواع مد و چشم و هم چشمی نمی کند با خیالی راحت به زندگی خود ادامه می دهد و فرزندان هم در این خانه یاد می گیرند که چطور در زندگی آینده خود، به راحتی زندگی کنند.

وقتی فرد، در زندگی قناعت می کند، راحت تر هم می تواند به دیگران ببخشد.

چه خوب می شد می توانستیم روحیه های اسلامی را در خود تقویت کنیم تا جامعه ای ایده آل داشته باشیم.

منبع:

1. نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 540 ، حکمت  371: مَنِ اقتَصَرَ عَلى بُلغَةِ الکَفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الراحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفضَ الدَّعَةِ