خدایا شکرت

بسم الله الرحمن الرحیم

بعضی افراد هستند با اینکه مشکلات زیادی در زندگی هاشون وجود داره، اما همیشه راضی و شکرگزار خداوند هستند. در حقیقت نیمه ی پر لیوان را می بینند. مثلا اگر مشکلات عدیده ی اقتصادی گریبان آن ها را گرفته اما از اینکه خانواده ی خوبی دارند، راضی و سپاسگزار هستند یا چون از نعمت سلامتی بهره مند هستند دائما در حال شکر خدا هستند. اما بر عکس این افراد عده ای هستند که دائما در حال اعلام نارضایتی و شکایت از زمین و زمان هستند. معمولا این افراد نکات مثبت و بی نظیر ندگی هاشون رو ندیده می گیرند و فقط از قسمت هایی که کمی دچار نقصان هستند شکایت می کنند.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
کم ترین سپاسگزارى، این است که انسان نعمت را (مستقیما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نیز به آنچه خداوند عطایش کرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتکب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسیله مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد¹.

سپاسگزاری از اخلاق نیکویی است که همیشه ملت ما به آن افتخار می کرده. همانطور که در دیباچه ی گلستان هم جناب سعدی به زیبایی بیان فرموده اند که: ...پس در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شکرى واجب.
از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش بدر آید.²

از ویژگی های انسان های شکرگزار، آرامش آنهاست. این افراد به خاطر داشتن دید وسیع دائما خود را ناراحت نمی کنند و حرص نمی خورند بلکه از هر چیزی فقط زیبایی های آن را می بینند و همیشه شاد و راحت به زندگی خود ادامه می دهند. همچنین از اجر و بهره های این صفت خوب هم در آخرت بهره مند خواهند شد.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
سیرِ سپاسگزار اجرش همانند روزه دارى است که براى خدا روزه مى گیرد ، تندرستِ سپاسگزار همانند آن اجرى را دارد که بیمارِ شکیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد که تنگدست قانع³ .

ان شاالله که همیشه بتونیم از شاکرین باشیم.

منابع:

1.شرح مصباح الشریعه(ترجمه گیلانی) ص 61: أدنَى الشُّکرِ رُؤیَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه  مِن غَیرِ عِلَّةٍ یَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ و الرِّضا بِما اُعطىَ و ألاّ تَعصیَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىءٍ مِن أمرِهِ و نَهیِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ 

2.مقدمه ی گلستان سعدی

3.کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 94 ، ح1 : اَلطّاعِمُ الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ الصائمِ المُحتَسِبِ ، و المُعافَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المُبتَلَى الصّابِرِ ، و المُعطَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المَحرومِ القانِعِ