روش صحیح برخورد با شایعه پراکن ها چگونه است؟

بازار دید و بازدیدهای عید داغ بود و بازار شایعه پراکنی ها داغ تر...

همین که نشستیم ، گوشی موبایلش رو بیرون آورد و گفت: خبر جدید رو شنیدی؟ فلان آدم معروف جرم بزرگی مرتکب شده.

گفتم: از کجا مطمئنی؟

گفت: همه می گن ...

خداوند در سوره مبارکه نور¹ ضمن عتاب مومنین نسبت به این رفتار، به آن ها شیوه برخورد صحیح را آموزش می دهد و می فرماید: شما حتی حق ندارید این شایعه ها را پخش کنید و هرگاه شنیدید باید سریعا تکذیب کنید.

چرا هر چیزی رو که میشنویم، سریع پخش می کنیم؟

 با این کار هم قبح گناه ریخته می شود و چه بسا که آبروی مومن بی گناهی² ریخته می شود.

 منابع:

1. آیه 16 سوره نور: وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا یَکُونُ لَنَا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَکَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ : چرا به محض شنیدن این سخن نگفتید که هرگز ما را تکلم به این روا نیست، پاک خدایا، این بهتانی بزرگ است؟

2.  الکافی، ج 2، ص 357 : عن ابی عبدالله علیه‌السلام قال من قال فی مومن ما رَاَتْهُ عیناه و سمعته اُذناه فهو من الذین قال الله عز و جل "ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشة فی الذین آمنوا، لهم عذاب الیم" امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هر کس درباره مومن آنچه را دیدگانش دیده و گوش‌هایش شنیده بگوید از کسانی است که خداوند عزوجل درباره‌اشان فرموده است: همانا برای کسانی که دوست دارند زشتی در میان مومنان آشکار شود، عذابی دردناک است.» (نور، 19)

 

 

چرا دروغ؟!

فکر می کرد اگه درباره خانواده یا شغلش دروغ بگه، ارزشش پیش دوستاش خیلی بالا می ره.

اگه سنش رو کمتر از اون چیزی که هست بگه، بیشتر مورد توجه قرار می گیره.

 مشکل این جا بود، که تعریف درستی از ارزش نداشت.

با خود می گفت: "خواهی نشوی رسوا، هم رنگ جماعت شو"

اما در این مواقع هم رنگ شدن با جماعت، مشکلی رو حل نمی کنه؛ چون خودش درباره کار، زندگی، سن و وضعیت زندگیش همه چی رو می دونه. هر کسی رو بتونه گول بزنه خودش رو که نمیتونه...

اگه ارزش واقعی در زندگی خواستیم، باید با صداقت رفتار کنیم¹ و از دروغ،که منشا هر پلیدی هست، دوری کنیم².

منابع:

1. تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 219 ، ح 4358: امام على علیه  السلام : یَکْتَسِبُ الصَّادِقُ بِصِدْقِهِ ثَلَاثاً حُسْنَ الثِّقَةِ بِهِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُ وَ الْمَهَابَةَ عَنْه‏: راستگو با راستگویى خود، سه چیز را به دست مى‏آورد: اعتماد، محبت و شکوه (در دل‏ها).

2. بحارالانوار(ط-بیروت) ج 69 ، ص 263: امام عسکرى سلام الله علیه: جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهُ الْکَذِبُ: همه پلیدى‏ ها را در خانه‏ اى نهادند و کلید آن، دروغ است.

 

 

جدل نکنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

بهم پیام داد و درباره مساله ای نظرم رو خواست. پرسید میتونی منو قانع کنی؟

تمام تلاشم رو کردم با اینکه با تندی باهام برخورد می کرد با آرامش مطلب رو براش توضیح بدم، اما باز هم اصرار داشت که من رو به خاطر مواضعم خشک مقدس و تندرو خطاب کنه... با اینکه خودش از من نظر خواسته بود و خودش بود که بحث رو شروع کرده بود، شروع کرد به ابراز ناراحتی از حرف های من... وقتی کار به اینجا رسید گفتم دوست من بیا بحث رو تموم کنیم چون نه شما قانع میشی و نه به حرف های من توجه می کنی و فقط میخوای از لا به لای حرف ها چیزی پیدا کنی و با اون دوباره ه بحث کردن مشغول بشی...

پیامبر اکرم _{صلی الله علیه و آله و سلم} می فرمایند: 

 مجادله را رها کنید؛ زیرا مؤمن مجادله نمى کند؛ مجادله را رها کنید؛ زیرا مجادله گر قطعا زیان مى بیند¹.

 کاش سعی کنیم به جای جدل کردن به حرف های دوستانه توجه کنیم. این ماه، تا میتونیم روی سعه صدرمون کار کنیم و از مجادله دوری کنیم. وقتی حرف منطقی می شنویم بهش فکر کنیم؛ نه اینکه چون مخالف نظر ما هست سریع درموردش جبهه بگیریم. 

ان شاالله تا جایی که میتونیم سعی کنیم، در این ماه خودمون رو بیشتر با لباس تقوا بپوشانیم و به اوامر و نواهی توصیه شده در این ماه عزیز بیشتر توجه کنیم.

منبع:

1. بحار الأنوار : ۲/۱۳۸/۵۴ :  ذَروا المِراءَ فإنَّ المؤمنَ لا یُماری ، ذَروا المِراءَ فإنّ المُماری قد تَمَّت خَسارَتُهُ

خنده بی گناه

بسم الله الرحمن الرحیم

خیلی شوخ و شیطون بود. وارد هر جمعی که می شد، با حرف ها و شوخی هاش باعث جلب توجه اکثریت می شد. اما وقتی شروع به حرف زدن می کرد، دیگه کنترل زبونش رو نداشت. گاهی شوخی هاش رنگ تحقیر و تمسخر به خودش می گرفت. گاهی کنایه می زد و گاهی هم ناگهان غیبت می کرد... و همه این کارها رو ملزومات خندوندن جمع و شاد بودن می دونست.

اما مگه بدون تحقیر و تمسخر نمیشه خندید؟ مگه بدون غیبت کنایه زدن نمیشه شاد بود؟ مگه لازمه شاد بودن ما ناراحت کردن دیگرانه؟

میشه هم شاد بود و هم گناه نکرد. میتونست از خاطرات مربوط به خودش تعریف کنه یا از هر کسی که تو جمع نشستن بخواد که یه خاطره تعریف کنن... راه برای خنده بی گناه زیاده فقط باید برای گناه نکردن، دغدغه داشته باشیم. 

امام باقر _{علیه السلام} می فرمایند: 

هیچکس تا زبانش را نگه ندارد از گناهان در امان نیست¹.

اجازه ندیم این زبان کوچک، گناهان بزرگ رو در نامه اعمالمون ثبت کنه.

منبع:

1.تحف العقول ص 298 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج75، ص 178: لا یَسلَمُ أحَدٌ مِنَ الذُّنوبِ حَتَّی یَخزُنَ لِسانَهُ

تمسخر بخاطر ظاهر؟

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز با یکی از دوستان بسیار خوبم بیرون بودم. این دوستم اهل تایلند هستند؛ با خونواده به ایران اومده و مشغول کسب علوم دینی شده تا با دست پر به کشورش برگرده و اونجا به تبلیغ اسلام بپردازه. رفاه و راحتی که در کشور خودش داشته رو گذاشته و با سختی خیلی زیادی در ایران مشغول زندگی هست. هم سختی های مادی و هم سختی های روانی.

چون از نظر ظاهری شبیه به دوستان خوب افغانستانی هستند، خیلی اذیت میشن. هر جا که میرن یه عده پیدا میشن که یه طوری با زخم زبون و نیش و کنایه اذیتشون کنن و این خیلی ناراحتشون می کنه.

واقعا چرا ما باید بخاطر ظاهر آدم ها بهشون احترام بگذاریم و یا بی احترامی کنیم؟ مگه خداوند در قرآن ملاک برتری انسان ها رو تقوا¹ اعلام نکرده؟

مواظب باشیم با رفتارهای اشتباهمون دل کسی رو نشکنیم. اینکه کسی اهل منطقه خاصی باشه اصلا دلیل برای تمسخر و بی احترامی نیست. گاهی باید خودمون رو به جای اون فرد بگذاریم و ببینیم خودمون دوست داشتیم که کسی ما رو مسخره و تحقیر کنه؟

منبع:

1. سوره مبارکه حجرات، آیه 13: یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقناکُم مِن ذَکَرٍ وَأُنثىٰ وَجَعَلناکُم شُعوبًا وَقَبائِلَ لِتَعارَفوا ۚ إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَ اللَّهِ أَتقاکُم ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ

دو گوش و یک زبان

بسم الله الرحمن الرحیم

لقمان حکیم بسیار سکوت می کرد. وقتی علت آن را پرسیدند پاشخ داد: خداوند برای من دو گوش و یک زبان قرار داده، برای اینکه شنیده هایم بیش از گفته هایم باشد.

احادیث بسیار زیادی درباره گناهان زبان وجود دارد. یکی از ویژگی های مومنین این است که دیگران از زبان او در امان باشند¹. خیلی وقت ها اتفاق می افتد که بدون داشتن هیچ منظوری حرفی می زنیم که موجب ناراحتی نزدیکان ما می شود؛ اگر به این نکته توجه کنیم که بیش از حرف زدن گوش کنیم بسیاری از مشکلات رخ نمی دهند و ما مرتکب بسیاری از گناهان نمی شویم.

امام علی علیه السلام می فرمایند:
پیش از آن که زبانت تو را به زندان طولانى و هلاکت درافکند، او را زندانى کن، زیرا هیچ چیز به اندازه زبانى که از جاده صواب منحرف مى شود و به جواب دادن مى شتابد، سزاوار زندانى شدن دراز مدّت نیست².

بزرگان دین ما همیشه به حفظ زبان تأکید ویژه ای داشتند و می فرمودند که بدون حفظ زبان به جایی نمی رسید.

ان شاالله از همین حالا به بعد، بیشتر مراقب حرف زدن هامون باشیم.

برای مطالعه ی گناهان زبان از زبان حاج آقای قرائتی به اینجا مراجعه کنید.

منابع:

1.امالی(طوسی) ص 683: إِنَّ لِأَهْلِ الْجَنَّةِ [أَرْبَعَ عَلَامَاتٍ وَجْهٍ مُنْبَسِطٍ وَ لِسَانٍ لَطِیفٍ وَ قَلْبٍ رَحِیمٍ وَ یَدٍ مُعْطِیَةٍ]

2. تصنیف غررالحکم و دررالکلم  ص 214: اِحبِس لِسانَکَ قَبلَ أَن یُطیلَ حَبسَکَ وَ یُردىَ نَفسَکَ فَلا شَىءَ أَولى بِطولِ سَجنٍ مِن لِسانٍ یَعدِلُ عَنِ الصَّوابِ و َیَتَسَرَّعُ إِلَى الجَوابِ

میلاد امام سجاد علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

 

یکی از بزرگترین عوامل تباهی اعمال ما انسان ها ، همین زبان است. اگر بتوانیم زبان خود را نگه داریم از بسیاری از گناهان و مشکلات رهایی خواهیم یافت. از آفات بزرگ عدم کنترل زبان، آزار رساندن به دیگران و حق الناس است... اگر توانایی کنترل زبان خود را داشته باشیم از بسیاری از گناهان در امان خواهیم بود. دروغ گفتن ، تهمت زدن ، غیبت کردن ، مسخره کردن ، سخن چینی کردن،شوخی با نامحرم و... از گناهان زبان هستند که هر کدام از گناهان بزرگ هستند و باعث بوجود آمدن گناهان دیگری خواهند شد ؛ که باعث عذاب دبگر اعضاء بدن نیز خواهند شد.

ان شاالله که با کنترل زبان بتوانبم خود را از سقوط در گناهان نجات داده و به رضوان الهی برسیم.