بسم الله الرحمن الرحیم
هربار که شروع به نماز خواندن می کرد، همه ی خانه را زیر نظر داشت. گاهی حتی حواسش به اخبار تلویزیون هم بود و بعد از اتمام نماز راجع به بعضی خبرها مطالبی هم می گفت؛ اما مدتی بود که در فکر بود. ابراز ناخرسندی می کرد از نمازهایش.
برایش این روایت را خواندم:
امام صادق علیه السلام می فرمایند: هر کسی که دو رکعت نماز بخواند و بداند در آن ها چه می گوید، نمازش که تمام شد، گناهی بین او و خداوند باقی نمی ماند1.
روایت را که شنید، چهره اش عوض شد. گفت از این به بعد مواظب تک تک جملات نمازهام هستم. سعی می کنم در اتاقی تنها و به دور از شلوغی ها با خدا خلوت کنم. تمرین می کنم که حضور قبل داشته باشم. تصمیم گرفته بود، نمازهایش را به بهترین شکل بخواند.
یکی از بهترین راه های حضور قلب در نماز، توجه به معنی نماز است. هر عبارتی رو که به زبان میاریم، به معنی و مفهومش هم توجه کنیم، اینطوری دیگه موضوعات دیگه مجال جلوه نمایی پیدا نمی کنند.
یکی دیگر از راه ها هم داشتن جای مخصوص نماز در اتاقی خلوت و آرام است. اینکه اتاق خالی باشه ، کمک بزرگی به حضور قلب می کنه، چون دیگه وسیله ای نیست که ما رو یاد خاطره یا مطلبی بیاندازه و حواسمون رو پرت کنه.
ان شاالله که نمازهامون مورد قبول درگاه احدیت قرار بگیره.
برخی پرسش و پاسخ ها درباره اهمیت و شرایط نماز اینجا هست، اگه شما هم سوال هایی دارید میتونید سری بزنید.
منبع:
1.الکافی، ج 12، ص: 266: مَن صَلّی رَکعَتین یَعلمُ ما یقولُ فیهما اِنصَرفَ و لیس بینه و بینَ اللهِ ذنبٌ
